شاید به جرأت بتوان ادعا کرد انجام هیچ فعالیتی در سازمان، توفیق نخواهد یافت مگر آن که کنترل های لازم نسبت به آن به عمل آمده باشد. به کمک کنترل است که مدیریت نسبت به نحوه تحقق هدف ها و انجام عملیات آگاهی و قدرت پیگیری و عند الزوم سنجش و اصلاح آن ها را پیدا می کند . از کنترل تعاریف گوناگونی به عمل آمده است . با تمامی این تعاریف کنترل را نوعی مقایسه و تطبیق بین آنچه که هست و آنچه که باید باشد ، دانسته اند . با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: چگونگی فرآیندهای سازمانی و انواع آن اعتماد سازمانی چطور اتفاق می افتد؟
«کنترل فعالیتی است که ضمن آن عملیات پیش بینی شده با عملیات انجام شده مقایسه می شوند و در صورت وجود اختلاف و انحراف بین آنچه که باید باشد و آنچه که هست نسبت به رفع و اصلاح آن ها اقدام شود»
بدین ترتیب کنترل فعالیتی است که باید ما را با هست ها ، مطلوب ها را با موجودها ،پیش بینی ها را با عملکرد ها مقایسه کرده و تصویر و اضحی از اختلاف و یا تشابه بین این دو گروه از عوامل را در اختیار مدیر و مسئول مربوطه قرا دهد
کنترل گذشته نگر و کنترل آینده نگر
مفهومی که از مکانیسم بازخور ( کنترل گذشته نگر ) به ذهن می رسد، بازگشت به گذشته و استفاده از اطلاعات گذشته برای مقایسه و یافتن انحرافات و انجام اصلاحات می باشد . در کنترل گذشته نگر نتایج فعالیت ها با اهداف اولیه مقایسه و بعد از تعیین میزان انحرافات اصلاحات لازم به عمل می آید .
کنترل آینده نگر یا پیش نگر یا هدایت کننده کنترلی است که با استفاده از داده ها کنترل را تحقق می بخشد و قبل از آن که عملی واقع و نتیجه ای حاصل شده باشد راه اصلاح را ارائه می دهد به عبارتی دیگر در این نوع کنترل ، موانع و مشکلات را قبل از وقوع پیش بینی کرده و انجام اصلاحات را ممکن می سازد .
مکانیسم نظارت و کنترل موجب می شود هیأت مدیره و مدیر عامل و سایر مدیران شرکت به سرعت به نواقص کار پی برد ، و در هر رده ای درصدد رفع نواقص برآیند .
رفع نواقص و از بین بردن اشتباهات عملیاتی ممکن است به شرح زیر انجام شود :
١. تصحیح یا تکمیل برنامه های عملیاتی
٢. بهبود شرایط و وسایل انجام کار
٣. ایجاد انگیزه و تقویت روحیه همبستگی ، همکاری و تعاون بین نیروی انسانی برای بهتر انجام دادن کارها
۴. آموزش به کارکنان یا تغییر و تجدیدنظر در انتخاب کارکنان
