پرواز با چشم بسته
کاپیتان تام بان، یک خلبان بازنشسته است که در دهه ۹۰ به فعالیتش در این زمینه خاتمه داد. از آن زمان تا به حال، او به هزارن نفر کمک کرده است تا با ترسشان از پرواز مبارزه کنند. با این وجود، او در سری مقاله های اعترافات یک خلبان، به موضوعاتی اشاره می کند که به نظر می رسد ترس این افراد را چند برابر می کند! با الی گشت همراه باشید تا درباره یکی از این اعترافات، یعنی پرواز با چشم بسته بخوانید.
پرواز با چشم بسته
مطالب مرتبط: این سوال ها را هیچ وقت از مهمانداران هواپیما نپرسید! حقایقی که خلبان ها دوست ندارند شما بدانید!
اگر می توانستید در یک پرواز طولانی هنگام غروب به اتاقک خلبان ها سر بزنید، احتمالا می دیدید که قسمت زیادی از شیشه جلو هواپیما پوشانده شده است. خلبان ها با هرچیزی که دم دستشان باشد، کاغذ، روزنامه و یا پارچه، شیشه را می پوشانند تا جلوی نور خورشید را بگیرند. در واقع از نظر آن ها منطقی نیست که ساعت ها روی صندلی تان بنشینید و به خورشید زل بزنید! در واقع خلبان ها نمی بینند که کجا می روند! آن ها از سیستم TCAS استفاده می کنند که در صفحه رادار آن می توانند حضور هواپیماهای دیگر و مسیر را به تشخیص بدهند.
چرت زدن در حین پرواز
چرت زدن در حال پرواز قانونی نیست. ولی چه قانونی باشد چه نباشد، استراحت کردن برای یک خلبان ضروری است. بهترین راه برای اینکه دو خلبان همزمان خوابشان نبرد، این است که به طور نوبتی ۱۵ دقیقه استراحت کنند. استراحت های کنترل شده و کوتاه در انگلیس، بر خلاف بسیاری از کشور های دیگر، قانونی است.
نادیده گرفتن شرایط بد جوی
خلبان ها همیشه سعی می کنند پروازی آرام و مطمئن را به شما هدیه کنند، اما شرایط جوی نامناسب را نمی شود در بعضی مواقع کنترل کرد. زمانی که شرایط جوی نامناسب می شود، در بعضی از شرایط، از سمت خلبان هایی که در مسیر مشابه جلوتر هستند، این شرایط جوی به خلبان های دیگر گزارش می شود. در این شرایط خلبان ها سعی می کنند آن را نادیده بگیرند. چون در این شرایط پیچیدن به چپ و راست کمکی نمی کند!
زمانبندی غیر علمی
از بعد از سال ۱۹۷۸، کم کم رقابت شرکت های هوایی بیشتر شد و این رقابت به جایی رسید که خلبان ها مجبور شدند ساعت های پروازی بیشتر و استراحت کمتری داشته باشند. در همان سال ها قانون زمانبندی جدیدی از طرف FAA صادر شد که به خلبان ها امکان استراحت های کافی را بین روزهای پروازی می داد اما در عین حال، ساعت های پروازی را از ۸ به ۹ ساعت در روز افزایش داد.
بر اساس این قوانین، خلبانی که ساعت کارش را ۷ صبح گزارش بدهد و تا ساعت ۹ شب سر کار باشد، بیش از ۱۵ ساعت در روز را کار می کند. چرا که بیشتر افراد باید ۳ صبح بیدار بشوند و بعد از بیرون آمدن از خانه در ساعت ۴، دو الی ۳ ساعت رانندگی کنند تا به محل پرواز برسند. این یعنی ۱۸ ساعت بیداری! که در این شرایط وضعیت خلبان مثل فردی است که مواد مصرف کرده باشد!
بنابراین منطقی ای است که بگوییم خلبان ها با چشم بسته پرواز می کنند!
