قسمت فرست کلاس هواپیما
زمانی که صحبت از قسمت فرست کلاس هواپیما می شود، بسیاری از ما شاید بگوییم که چرا باید کسی این همه پول بدهد که تنها برای چند ساعت در بخش متفاوتی از دیگر بخش های هواپیما بماند. اما واقعیت این است که بخش فرست کلاس، آنقدر وسوسه انگیز و دوست داشتنی است که به نظر ما هر کس حتی برای یک بار هم که شده باید آن را امتحان کند. در ادامه این متن، الی گشت می خواهد برای شما از تاریخچه قسمت فرست کلاس هواپیما بگوید و همچنین تصاویری از بهترین شرکت هایی که بلیط فرست کلاس می دهند را نشان دهد؛ با ما همراه باشید.
تاریخچه فرست کلاس
مطالب مرتبط: سنگاپور ایرلاینز، بهترین هواپیمایی جهان از نگاه «ورلد ایرلاین اِواردز» در کدام قسمت هواپیما، خدمات بهتری دریافت می کنید؟ کدام ویژگی شرکت هواپیمایی امارات را به یک ایرلاین فوق لوکس تبدیل کرده است؟
قسمت فرست کلاس هواپیما امروزه بسیار معروف هستند اما آن ها در گذشته به این گونه نبوده اند. پرواز به طور کلی روش حمل و نقلی بود که تنها افرادی که از لحاظ اقتصادی مرفه بودند، می توانستند از آن استفاده کنند. جالب است بدانید که هواپیماها تنها یک کابین داشتند. در دهه ۱۹۳۰، زمانی که مسافران سوار هواپیمای دو موتوره داگلاس DC-3 شدند، همگی انتظار داشتند که پرواز بگونه ای باشد که تخت داشته و بتوانند دراز بکشند. بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مدل های هواپیماهای نظامی برای استفاده به عنوان هواپیماهای مسافربری بازسازی شدند و در دهه ۱۹۵۰، بوئینگ ۳۷۷ Stratocruiser استانداردهای جدیدی برای پروازهایش تعبیه کرد. طبق این استانداردها، کابین مسافران بزرگتر شد و بخشی برای غذا خوردن تا ۱۰۰ نفر در آشپزخانه درست شد.
زمانی که صنعت هواپیمایی بیشتر رونق گرفت، در دهه ۱۹۴۰ قیمت های پایین تری برای بلیط ارائه شد که مسافران را به دو بخش تقسیم می کرد. برخی از شرکت های هواپیمایی حتی ۴ کلاس پروازی داشتند: دلوکس، فرست کلاس، توریست و اکونومی. اما بیشتر پروازها بیشتر دو کلاس داشتند. بوئینگ ۷۰۷ و داگلاس DC-8 مدل های معروف اواخر دهه ۵۰ تا ۷۰ بودند که طرح کابین هایشان امروزه نیز هنوز محبوب بوده و به کار گرفته می شود. بیش از ۲۰۰ شخص می توانستند همزمان پرواز کنند. مسافران قسمت فرست کلاس هواپیما با اینکه دیگر تخت هایی برای دراز کشیدن نداشتند، اما از فضای بیشتر و صندلی های راحتتر لذت می بردند.
زمانی که شرکت هواپیمایی پن امریکن (پیشرو ایرلاین های مسافرتی در قرن ۲۰)، از بوئینگ ۷۴۷ استفاده کرد، یک بخش پریمیوم در عرشه بالایی اضافه کرد. با گذشت زمان، تغییر جهان و همچنین تغییر صنعت هواپیمایی، تقاضاهای مسافران به سمتی پیش رفت که کلاس جدید پروازی به نام بیزینس کلاس یا کلاس تجاری ظهور پیدا کند.
سر این که کدام ایرلاین این کلاس پروازی را اول از همه به کار گرفت، بحث هایی وجود دارد و نظرات مختلف است. برخی معتقدند که بریتیش ایرویز این کلاس پروازی را در ماه اکتبر سال ۱۹۷۸ به نام «کلاب کلاس» پیشرو این قسمت هواپیما بود و برخی دیگر باورشان بر این است که هواپیمایی کانتاس برای اولین بار در جهان در سال ۱۹۷۹، کلاس پروازی بیزینس را عرضه کرد.
البته مفهوم کلاس تجاری و همچنین فرست کلاس به طور مداوم در صنعت هواپیمایی اصلاح شد و تغییر کرد. شرکت های هواپیمایی بریتیش ایرویز و ایر فرانس برای آنکه مسافران متوجه شوند که خرید بلیط هواپیما برای قسمت فرست کلاس ارزش دارد، اصلاحاتی انجام دادند و دوباره در صندلی های تخت شو را از اواسط دهه ۱۹۹۰ به کلاس پروازی درجه یک اضافه کردند. اما از آنجایی که رقابت بین ایرلاین ها در این صنعت زیادی بود، ویرجین آتلانتیک و برخی دیگر از هواپیمایی ها، صندلی های تخت را به کلاس تجاری نیز اضافه کردند. با اینکه جت ایرویز استاندارد جدیدی برای «سوئیت»های کلاس پروازی در سال ۲۰۰۷ معرفی کرد، بخش های کلاس تجاری گسترش یافت و دوباره توجیه وجود فرست کلاس را به چالش کشید.
اکبر البیکر مدیر اجرایی قطرایرویز قول داد که کلاس تجاری شرکت هواپیمایی خود را به قدری لوکس کند که دیگر نیازی به قسمت فرست کلاس هواپیما نباشد. برای این منظور، این شرکت هواپیمایی بخش QSuite را معرفی کرد. جنبه نوآورانه این طرح این است که چگونه می توان تا چهار سوئیت را برای ایجاد یک فضای نیمه خصوصی برای اجتماع یک گروه ترکیب کرد. رسانه های موجود در این سوئیت با قابلیت های USB، HDMI و NFC می تواند آن را به یک دفتر کوچک کاری تبدیل کند. QSuite در حال حاضر در مسیر دوحه-لندن کار می کند و به زودی قرار است به پاریس هم بروید.
دلتا ایرویز، اولین شرکت هواپیمایی آمریکایی که از A350 استفاده کرد، سوئیت دلتا خود را در ادامه سال ۲۰۱۸ عرضه خواهد کرد. این شرکت هواپیمایی ادعا می کند که این کار، اولین کلاس به صورت سوئیت کامل است که در صنعت هواپیمایی بوده است. نسخه پریمیوم دلتا وان بیزینس کلاس، دیوارهای بلندی به عنوان در دارد که تا جایی که می توان سطح حریم شخصی را افزایش دهد. سوئیت های مرکزی مرتبط به هم می توانند به هم بچسبند و یا توسط یک بخش جداکننده متحرک، از هم جدا شوند. در داخل مجموعه، روشنایی محیط قابل تنظیم است؛ محفظه های اختصاصی برای کفش، هدفون و لپ تاپ، کوسن های راحت و یک مانیتور ۱۸ اینچی با کیفیت بالا همراه با هدفون های LSTN برای لغو سر و صدا وجود دارد.
دوش هایی که در پرواز قسمت فرست کلاس هواپیما در ایرلاین امارت وجود دارند، تنها ویژگی های خاص این قسمت در شرکت های هواپیمایی نیستند. ایرلاین اتحاد بخش جدیدی را در بخش فرست کلاس خود ارائه داده که به The Residence مشهور است. این بخش یک سوئیت ۳ خوابه است که از سال ۲۰۱۵ در برخی پروازهای مسافربری شرکت هواپیمایی اتحاد ارائه می شود. افرادی که بلیط فرست کلاس این هواپیمایی را دارند، در خانه منتظر می مانند و یک سرویس ترانسفر با لیموزین به دنبال آن ها می آید. سپس به صورت مستقیم به باجه هدایت می شوند و همچنین برای آن ها یک حوضچه آب گرم هم در هواپیما تدارک دیده شده است.
پیشرفت قسمت فرست کلاس هواپیما در هر صورت کمی مبهم است. ایرلاین ها یکی پس از دیگری سرویس های جداگانه ای را عرضه می کنند که باز هم نمی توان آن را با کلاس تجاری مقایسه کرد. واقعا هیچ کس نمی داند که این خدمات تا کجا ادامه پیدا خواهند کرد.
منبع: scmp.com