شهر زیبای رم که به شهر ابدی هم معروف است، روزگارانی پایتخت امپراطوری های بزرگی در دنیا بوده است و قدمتی ۲۵۰۰ ساله دارد. وجود بناهای تاریخی و موزه های بی نظیر در این شهر باعث شده تا به یکی از اصلی ترین مقاصد گردشگری اروپا تبدیل شود. به این معنا که در این میان، با کلکسیونی از جاذبه های تاریخی رم روبرو هستیم و بنابراین دادن لقب شهر ابدی به این شهر، بیراه نیست. در این مطلب از الی گشت چند جاذبه ی دیدنی تاریخی این شهر خاص را به شما معرفی می کنیم. همراه ما باشید:
مطالب مرتبط: رم را این گونه بگردید! ۵ مکان پر رمز و راز که در هیچ کتابچه راهنمایی آورده نشده است
میدان روم، با وجود پراکندگی خرابه های گیج کننده مرکز ویژه نمایش رم باستان می باشد و منطقه ای عالی از قصرهای سلطنتی و فضاهای عمومی پر جنب و جوش است. این مکان که در اصل، زمین دفن اتروسک بوده، برای اولین بار در قرن ۷ قبل از میلاد، توسعه داده شد، که در حال گسترش در طول زمان بعنوان مرکز اجتماعی، سیاسی و تجاری امپراتوری روم می باشد. مناظر برجسته شامل آرکو دی ستیمیو سورو، curia و کاسا دله وستالی می شود.
همچون بسیاری از تحولات شهری مهم رم، میدان، پس از سقوط امپراتوری روم، تخریب شد تا در نهایت، به عنوان چراگاه مورد استفاده قرار گرفت. در قرون وسطی، به عنوان کامپو Vaccino (“مزرعه گاو”) شناخته شده و بخاطر سنگ ها و مرمرهایش، مورد غارت گسترده ای قرار گرفت. منطقه، بطور سیستماتیک در قرون ۱۸ و ۱۹ حفاری شده و تا به امروز، ادامه داشته است.
با ورود از لارجو دلا سالارا Vecchia می توانید به طور مستقیم از Palatino یا از طریق ورودی در نزدیکی آرکو در دی تیتو، وارد شوید و سر تمپیو دی آنتونینو فائوستینا را در سمت چپ خود می بینید.
کلیسای Fulvia Aemilia بنایی با قدمت ۱۷۹ سال قبل از میلاد سالن عمومی طویل ۱۰۰ متری با نمای ایوان دو طبقه ای می باشدو
در پایان مسیر، به ویا ساکرا خواهید رسید، که شاهراه اصلی میدان و تمپیو دی گیولیو چزاره (معروف به تمپیو دل دیوو جولیو) است. ساخته شده توسط آگوستوس در ۲۹ سال قبل از میلاد، این بنا، نشانه جایی است که ژولیوس سزار سوزانده شده است.
با حرکت به راست ویا ساکارا، به Curia می رسید، جایگاه اصلی مجلس سنای روم. این ساختار انبار مانند، در مناسبت های مختلف بازسازی شد، قبل از اینکه به کلیسا در قرون وسطی تبدیل شود. آنچه امروز می بینید، ساختار ۱۹۳۷ بازسازی شده بگونه ای است که در زمان سلطنت دیوکلسین بوده است.
در مقابل Curia، و پنهان شده در داربست ها، لاپیس نیجر واقع است، تکه بزرگی از سنگ مرمر سیاه که پوشش آرامگاه رومولوس بوده.
در انتهای میا ساکارا، آرکو دی Settimio سورو با ارتفاع ۲۳متر به امپراتور eponymous و دو پسر آو، کاراکالا و ختافه اختصاص یافته است. این بنا در ۲۰۳ میلادی به مناسبت گرامیداشت روز پیروزی روم بر پارتیان ساخته شد.
در مقابل قوس، باقی مانده Rostri واقع شده، بالکن استادانه درست شده که در آن شکسپیر، با مارک آنتونی، سخنرانی معروفش با نام “دوستان، رومی ها، هموطنان …” را اجرا کرد. در مقابل اینجا، Colonna دی فوکا (ستون Phocus) به سمت بالا ادامه دارد، جایی که زمانی میدان اصلی میدان بود، یعنی پیازا دل فورو.
هشت ستون گرانیتی که در پشت Colonna بالا می روند، کل باقیمانده تمپیو دی ساتورنو هستند، که معبد مهمی بوده که به عنوان خزانه دولت، باقی مانده است. در پشت آن (از شمال به جنوب) این بناها قرار دارند: خرابه های تمپیو دلا کونکوردیا، تمپیو دی وسپاسیان، و پورتیکو دگلی دئی Consenti.
از راهی که موازی با ویا ساکرا می رود، از خرابه های پر از درخت کلیسای Giulia عبور می کنید، که ساختش توسط ژولیوس سزار آغاز شده و توسط آگوستوس، تکمیل شد.
در انتهای قصر سلطنتی، سه ستون از ۵ قرن قبل از میلاد باقی مانده اند. در این حوالی، چیسا دی سانتا ماریا Antiqua قرن ۱۶ ام، قدیمی ترین کلیسای مسیحی در میدان است.