روز جهانی غذا
کسی در دنیا پیدا می شود که غذا و غذا خوردن را دوست نداشته باشد؟ البته با این که محال است اما اگر هم دوست نداشته باشد فرقی نمی کند زیرا، به هر حال نمی شود از غذا دوری کرد. بهترین و معروف ترین تشبیهی که از غذا وجود دارد این است که غذا برای انسان همچون بنزین است برای ماشین! حالا ماشین را بنزین نزنید نمی تواند راه برود اما انسان بدون غذا تاب نمی آورد. دنیای غذاها آن قدر لذت بخش و زیباست که فکر نمی کنم که در دنیا کسی وجود داشته باشد که حتی از دیدن غذا لذت نبرد چه برسد به خوردن و چشیدنش! امروز ۱۶ اکتبر برابر با تاریخ ۲۴ مهر ماه است و در تقویم جهانی به نام روز جهانی غذا شناخته می شود. به همین مناسبت ما امروز در الی گشت می خواهیم تا یک مرور مفصل و خوشمزه به تاریخچه ی این روز و اصلا خود غذا داشته باشیم پس، با ما همراه باشید.
مطالب مرتبط: معروف ترین «غذاهای پاییزی» در کشورهای مختلف دنیا محبوب ترین غذاهای شهرهای مختلف ایران در بین گردشگران خارجی آداب غذا خوردن در رستوران های لوکس و مجلل!
غذا، خوردنی یا خوراک به ماده ای خوردنی می گویند که معمولا طی یک فرآیند ترکیبی به وجود می آید. در واقع این فرآیند در جوامع مختلف متفاوت است. غذا می تواند در جوامع متفاوت به صورت خام، بکر و دست نخورده، تغییر یافته یا نیمه تغییر یافته یا نیم پز باشد تا در نهایت برای مصرف آماده شود.
غذا در کل می تواند از مواد پایه ای حیوانی یا گیاهی و یا حتی مواد معدنی تشکیل شده باشد. غذا اصولا برای رفع نیاز تغذیه ی بدن یا لذت بردن مصرف می شود. در گذشته های خیلی دور، زمانی که حتی انسان ها برای این نیازشان و شکل برآورده شده اش، اسمی هم نگذاشت بودند؛ جمع آوری خوراک به شیوه ی شکار یا چیدن میوه صورت می گرفت اما امروزه تهیه ی غذا بیشتر با استفاده از مهارت هایی همچون کشاورزی، دامپروری، و ماهی گیری صورت می گیرد. با این که غذا پختن و خوردن در بین همه ی انسان ها یکسان است اما، عادات غذایی در فرهنگ های مختلف و گوناگون متفاوت است.
اکثر مردم در جوامع مختلف با توجه به سنت ها و رسوم های مخصوصی که برای آشپزی دارند و همچنین اولویت های غذایی آن ها، روش هایی متفاوت و همچنین دستورالعمل های متفاوتی دارند.
بسیاری از فرهنگ ها غذاهای خود را توسط روش های تدارک، شیوه های آشپزی، و تهیه ی نوع غذا و یا حتی مواد تشکیل دهنده ی آن متنوع ساخته اند. از آن جایی که نیاز انسان به خوراک یکی از احتیاجات ذاتی و فیزیولوژیک او است، همانطور که در مقدمه نیز اشاره کردیم، مهم ترین عامل بقای زندگی و طول عمر انسان می باشد.
احتیاج به خوراک در انسان دائمی می باشد و ارگانیسم ذهنی و بدنی انسان را مجبور می کند تا برای به دست آوردن خوراک و رفع گرسنگی تلاش و کوشش کند. غذای انسان باید شامل پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها، مواد معدنی، ویتامین و آب باشد تا رشد و سلامت اورگانیزم های بدن انسان تأمین شود. این مواد با تغییراتی که در لوله ی گوارش حاصل می کنند قابل جذب می شوند و برای تأمین نیازهای حیاتی مورد استفاده اورگانیسم های حیاتی بدن قرار می گیرند.
از سال ۱۹۴۵ به بعد بود که سازمان فائو که در واقع نام سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد است، به افتخار سالروز تاسیسش روز ۱۶ اکتبر را که برابر است با ۲۴ مهر ماه، روز جهانی غذا نام گذاری کرده است.
در روز جهانی غذا سازمان های بین المللی به انگیزه ی برقراری روابط در زمینه ی کشاورزی و زمینه سازی برای جلوگیری از پدیده ی فقر و گرسنگی و همچنین نابودی محیط زیست، تلاش می کنند.
استفاده از تجربیات، شکل و نحوه ی تغذیه، انتقال فن آوری از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته موجب رونق و پیشرفت در صنعت مواد غذایی در ملل جهان سوم می شود که در روز جهانی غذا به آن بسیار اهمیت داده می شود.
به هر حال، غذا امروزه یکی از مهم ترین بخش های زندگی همه ی انسان ها است و یکی از قدرترین صنعت های جهان امروز است. هر کشوری با توجه به موقعیت جغرافیایی و فرهنگی که دارد، غذاهای متنوعی را دارا است؛ برخی از کشورها دارای غذاهای بسیار مشهور و برخی ملل دیگر دارای سبک و روحی متفاوت برای غذا درست کردن هستند.
در این میان هم بعضی از غذاها در لیست برترین غذاهای دنیا قرار گرفته اند و خیلی ها حتی برای یک بار هم که شده طعم آن ها را چشیده اند. شاید باورتان نشود اما در روز جهانی غذا باید به شما بگوییم که، تا اوایل قرن ۱۹ میلادی مفهوم غذاخوردن فقط برای پرکردن شکم به کار می رفت و تنها احساس گرسنگی بود که بشر را وادار می کرد تا آن چه را در دسترس خود می دید بدون توجه به کمیت و کیفیت آن نها برای رفع نیازش مصرف نماید.
اما به هر حال با شهرنشینی و تشکیل اجتماعات و همچنین پیشرفت های بشری، باعث ایجاد تغییرات بنیادین و بسیار زیادی در شکل و نگاه به تغذیه ی بشر شد.
در برخی از کشورهای جهان، غذا خوردن اشکال متفاوت و تاریخچه ی متفاوتی دارد. به طور مثال؛ ایران نخستین کشور جهان می باشد که انسان اولیه در آن به کشاورزی و پرورش دام می پرداخته است. در حفاری هایی که در بعضی از نقاط ایران نظیر شوشتر، تخت جمشید و حتی تپه ی سیلک کاشان انجام شده است، نشان می دهد که تاریخ کشاورزی و شاید آشپزی در ایران بیش از ۶ هزار سال است.
یا این که تاریخچه ی غذایی یونان، دیگر تمدن قدیمی جهان نشان می دهد که یونانی ها برای تغذیه اهمیت بسیار زیادی را قائل بوده اند. تاریخ نگاری ها در زمینه ی غذاهای یونانیان نشان می دهد که؛ مردم یونان بیشتر از گیاهان تغذیه می کرده اند و مصرف گوشت گوسفند، پرندگان، شکر، لبنیات و ماهی نیز در بین بعضی از طبقات بالای اجتماع یونان معمول و مرسوم بوده است. البته نباید از این نکته بگذریم که یونانی ها روغن زیتون را از دیرباز بسیار مصرف می کرده اند.
به هر حال نمی توان از سابقه ی غذایی انسان ها و ملل هایشان گذشت زیرا اگر آن و سلیقه ایشان و همچنین آزمون و خطاهایشان نبودند، امروز روی به نام روز جهانی غذا وجود خارجی نداشت و کسی حتی به آن اهمیت نمی داد اما باید به این نکته توجه داشت که تمام ملل جهان در به وجود آمدن روز جهانی غذا شریک هستند!
با این حال، برخی از کشورها هستند که غذاهایشان و سبک آشپزیشان در سراسر جهان بسیار تِرِند و محبوب شده است. کباب ایرانی، غذاهای ترکی، رَتتویی های فرانسوی، سوشی های ژاپنی، پیتزا و اسپاگتی ایتالیایی، همبرگر آمریکایی، فلافل لبنانی، چیپس و ماهی انگلیسی و لیستی تمام نشدنی از غذاها در سراسر و گوشه گوشه ی جهان که بی شک هر کسی را گرسنه و مشتاق می نماید. حال بیایید تا در ادامه با چندی از سبک های آشپزی معروف جهان در روز جهانی غذا به اتفاق یکدیگرآشنا شویم.
سبک آشپزی فرانسوی: مردم فرانسه، فلسفه ی آشپزی خود را این می دانند؛ استفاده از مواد اولیه ی تازه و خوب و سالم + ترکیب مناسبی از این مواد با یکدیگر، مصرف کره و خامه ی فراوان و همچنین فوت آخر کوزه گری یعنی دقت و ظرافت در پخت و سلیقه در آرایش غذا می تواند یکی از بهترین طعم هایی را که در زندگی خود چشیده اید را به شما هدیه دهد.
فرانسوی ها معتقدند که، هر ماده ی خورا کی در لحظه ی خاصی از پخت، به اوج عطر و طعم خود می رسد و دقیقا دانش تشخیص همان لحظه است که بهترین غذای دنیا را به شما می دهد. از جمله غذاهای معروف فرانسوی می توان به: سوپ پیاز، کوک او ون، کسوله و بوف بورگونیون اشاره نمود.
سبک آشپزی ایتالیایی: مردم ایتالیا علاوه بر استفاده از مواد اصلی با کیفیت و ایجاد غذاهایی لذیذ و عالی، با تکیه بر ذوق و سلیقه ی استادانه ی آشپزان ماهر و زبردست خود، باعث این شده اند که بسیاری در سراسر جهان، طرفدار غذاهای آن ها شوند.
مواد اولیه ی مورد استفاده در پخت غذاهای ایتالیایی به دلیل وجود مناطق مختلف جغرافیایی بسیار متنوع و گوناگون است. اما باید این را بدانید که مردم ایتالیا در حالت کلی علاقه ی بسیار زیادی به چشیدن غذاهای بومی کشور خود در هر کجای دنیا که باشند را دارند زیرا به عقیده ی آنان، از دید دیگران غذاهایشان را می سنجند و این برایشان جالب و ارزشمند است. از جمله غذاهای معروف ایتالیایی می توان به: پیتزا مارگاریتا، اسنک های کوچک ونیزی، ریزیتو اسکامپی و لیمو اشاره کرد.
سبک آشپزی ایرانی: در روز جهانی غذا هر چه از غذاهای ایرانی و خوبی و خوشمزگی آنان بگوییم کم است و بی شک این گفته ها هیچکدام اغراق نیستند. آشپزی ایرانی تلفیقی از ترکیب مواد تازه و طبیعی با ادویه های گاه ملایم و حتی گاهی تند است. آیا می دانستید که پختن غذا و خوردنی از دوران پادشاهی ضحاک آغاز شده است؟ غذاهای بسیار خوشمزه ی ایرانی بر اساس نوع مصرف، روش پخت و پز، گوناگونی مواد اولیه ی مورد استفاده تقسیم بندی می شوند. از مهم ترین غذاهای ایرانی می توانیم از زرشک پلو با مرغ، آبگوشت، قورمه سبزی و انواع و اقسام پلو و کباب های ایرانی اشاره کنیم.
سبک آشپزی ژاپنی: مردم ژاپن اصرار دارند که غذاهایشان کمی خام، سالم و البته خیلی خیلی تازه باشد. در غذاهای ژاپنی میزان چربی کم و میزان نمک بسیار زیاد است. برای چاشنی غذا معمولا ژاپنی ها بیشتر از نمک و سس سویا که به آن شویو می گویند، استفاده می کنند.
در سبک آشپزی سنتی ژاپنی ها گوشت قرمز نقشی ندارد اما ولی در سال های اخیر، تهیه ی غذاهای جدید که در آن ها از گوشت مرغ و گاو استفاده می شود در بین آشپزان ژاپنی بسیار رواج یافته است. از جمله غذاهای معروف ژاپنی می توان به: اوکونومیاکی، میسو، تاکو رایس اشاره کرد.