پله های سلرون در شهر سائوپائولو
شاید ندانید اما مشهورترین خیابان سائوپوئولو از تعداد بسیار زیادی پله تشکیل شده است که خیابان Joaquim Silva و Pinto Martins را به هم متصل می کند. این خیابان به طور رسمی، Manuel Carneiro نام دارد اما همه ی مردم آن را به عنوان Selaron Steps و یا پله های سلرون در شهر سائوپائولو می شناسند. دلیل این نامگذاری هم نقاشی شیلیایی به نام Selaron Steps است که این پله ها را برای احترام به مردم برزیل تزیین کرد.همراه الی گشت باشید.
ماجرا از سال ۱۹۹۰ و از جایی شروع شد که سلرون پله های مخروبه ی جلوی خانه ی خود را دید و تصمیم گرفت تا آنها را نوسازی کند. در ابتدا، همسایه های سلرون، او را به دلیل انتخاب رنگش به تمسخر گرفتند، رنگ هایی که او انتخاب کرده بود، ترکیبی از کاشی های آبی، زرد و سبز بود که رنگ های تشکیل دهنده ی پرچم برزیل است، با این حال او کاملا مصمم بود.
بعد از مدتی این کار برای او به یک وسواس ذهنی تبدیل شد تا جایی که تصمیم گرفت محوطه ی ۱۲۵ متری را که متشکل از ۲۵۰ کاشی بود، با ۲۰۰۰ کاشی رنگی دکور کند. او حتی برای اینکار خود، رنگ های خود را فروخت تا بتواند از عهده ی مخارج کار خرید کاشی ها بربیاید.
او این کار را به تنهایی و با سختی زیادی تمام کرد و به تمیز کردن مدام کاشی های ادامه داد چون آنها را قطعه ای از هنر می دانست. کم کم با افزایش محبوبیت این پله ها، مردم از سراسر جهان برای دیدن این اثر هنری راهی سائوپائولو می شدند و هر کس کاشی ای همراه خود می آورد و سلرون هم از آنها استفاده می کرد. امروزه این خیابان با کاشی هایی با بیشتر از ۶۰ کشور جهان تزیین شده است که روی ۳۰۰ تای آنها با دست نقاشی های عجیبی شده است.
جالب است بدانید که در بین کاشی هایی که در این پله ها استفاده شده، کاشی ایران هم یکی از آن ۲۰۰۰ کاشی ای است که پله ها با آن اراسته شده اند.
جرج سلرون که نقاشی شیلیایی بود برای تقدیم این پله ها به مردم برزیل از عبارت «سپاسگذاری من از مردم برزیل» استفاده کرد و با این کار مردم را بسیار تحت تاثیر قرار داد. پله های سلرون حالا به یکی از نقاط دیدنی سائوپائولو تبدیل شده اند و تصاویر آنها روی مجلات، روزنامه ها، مستندات و برنامه های تلویزیونی زیادی دیده می شود.
این پله ها از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۰۰ ساخته شدند. آقای سلرون در این باره گفته بود که پروسه ی ساخت این کاشی ها تا زمان مرگ او ادامه خواهند داشت، متاسفانه در روز ۱۰ ژانویه سال ۲۰۱۳، جسد این هنرمند روی پله ها دیده شد و این پله ها برای همیشه جاودانه شدند.