پل افسوس ها، پلی تماشایی در ونیز

پل افسوس ها در ونیز

بعضی ها ونیز را به نام شهر پل ها می شناسند. طبیعی است شهری که بر روی آب قرار دارد و پر از کانال های آبی است باید پل های زیادی هم داشته باشد تا بتوان از روی این کانال ها رد شد. از هیجان انگیزترین تفریحات در این شهر تماشای پل های زیبای آن است پل هایی که پشت بعضی از آن ها تاریخی دراز وجود دارد. می خواهیم درباره پل افسوس ها در ونیز ایتالبا حرف بزنیم الی گشت را همراهی کنید.

مطالب مرتبط:
شهرهایی که مثل ونیز کانال آب دارند
گردشی در اطراف شهر ونیز

پل معروف افسوس ها در ونیز توسط آنتونیو کنتینو طراحی و در اوایل قرن هفدهم ساخته شد. این پل بر روی رودخانه قصر قرار دارد و برای این ساخته شد تا زندان قدیمی و اتاق های بازجویی را در قصر دوک به زندان جدید که در آن طرف رودخانه قرار داشت وصل کند. قصر دوک فقط محل سکونت دوک  نبود بلکه در آن دادگاه هم تشکیل می شد. نظرهای مختلفی درباره اینکه چطور اسم این پل را پل افسوس ها گذاشتند وجود دارد.  اولین نظر به زندانیانی اشاره می کند که از روی این پل عبور می کردند تا به محل اعدام خود برسند. خیلی ها بر این باورند که زندانیان همانطور که از روی پل می گذشتند آه می کشیدند و آخرین منظره ای که از جهان بیرون می دیدند همان نقطه بود، آن ها با افسوس برای آخرین بار به جهان نگاه می کردند و وارد سیاه چال های زندان می شدند. با وجودی که در زمانی که پل ساخته شد دوران اعدام خودسرانه به دست بازجوها تمام شده بود اما بسیاری از زندانیانی که از روی این پل گذشتند دیگر هرگز روی آزادی را دوباره ندیدند و یا حداقل برای سال ها همچنان زندانی بودند.داستانی دیگر می گوید اگر زوجی در زیر پل بر روی قایقی پارویی در هنگام غروب به هم ابزار محبت می کردند برای همیشه از محبتی ابدی لذت می بردند در اینجا عاشقانی که غرق در فضای رمانتیک گونه منظره زیر پل می شدند از فرط احساس آه می کشیدند. این نظریه رمانتیک را شاعر لورد بایرون گفته است. این پل زمانی معروف شد که لورد بایرون در قرن ۱۹ اسم آن را در یکی از شعرهای خود آورد.

پل افسوس ها پل زیبایی است که بر روی کانال قرار دارد و به عنوان یکی از بهترین نمونه های معماری پل در جهان شناخته می شود. این پل که به شیوه رنوسانس ایتالیایی ساخته شده ۱۱ متر عرض دارد و با سنگ آهک های سفید درست شده و دو پنجره هم در بالای قسمت سر پوشیده پل قرار دارد. ساخت این پل در سال ۱۶۰۰ شروع شد و دو سال طول کشید تا کامل شود. وقتی که بر روی قایق های پارویی از زیر این پل عبور می کنید مجسمه هایی که چهره هایی غمگین و عصبانی دارند و از تزئینات پل هستند را با دقت تماشا کنید. پل افسوس ها تنها پل سرپوشیده سنگی در ونیز و از جاذبه های محبوب گردشگری است. در سال ۲۰۰۷ بخشی از سنگ های مرمر قصر دوک که در آن سوی پل قرار دارد سقوط کرد و منجر به آسیب دیدن پای یک گردشگر آلمانی شد و این باعث شد که با هزینه ۳.۷ میلیون دلار به مدت سه سال بر روی پل مرمت هایی انجام شود.

منبع: aviewoncities.com و amoretravelguides.com