ژاپن مخلوطی عجیب از شهرهای بسیار مدرن و شلوغ و دهکده‌هایی کوچک است که در طول چند قرن کمتر تغییری در سبک زندگی در آنجا صورت پذیرفته است.
این کشور با توجه به ساختار شهری یادشده و مناظر طبیعی گیرای خود، سرشار از مکان‌هایی است که می‌توانند هر بیننده‌ای را جادو کنند. چشم اندازهای زیبای ژاپن که از قلعه‌های تاریخی تا دشت‌های زیبای گل را در بر می‌گیرند به‌قدری غیرعادی به نظر می‌رسند که انگار هر یک از کشوری دیگر به این کشور آورده شده‌اند. در ادامه به تعدادی از مکان‌های ویژه در کشور ژاپن می‌پردازیم که برای باور زیبایی آن‌ها تنها باید به صورت حضوری به آنجا بروید. پس با الی گشت همراه باشید.
شبه جزیره نوتو (Noto)
شبه جزیره نوتو که بخش‌هایی از شمال استان ایشاکاوا (Ishikawa) را در بر می‌گیرد، خانه یکی از زیباترین خطوط ساحلی در سراسر ژاپن است و در آن مناظر دست نخورده طبیعی بسیار زیبایی وجود دارند. این منطقه علاوه بر زیبایی طبیعی خود، مکان‌های مناسبی برای ماهیگیری، شنا و حتی پیک نیک را در خود جای داده است. جمعیت این بخش کمتر از ۳۰ هزار نفر است و بدون شک در این مکان می‌توان تجربه‌ای عالی از زندگی روستایی ژاپن را به دست آورد.
جزیره شیکوکو (Shikoku)
شیکوکو چهارمین جزیره بزرگ ژاپن است و در جنوب غربی جزیره اصلی هونشو (Honshu) قرار داشته و با کمک دو پل اصلی به آن متصل است. این منطقه همچنین به‌شدت تحت تاثیر راهب و شاعر باستانی ژاپنی به نام کوبودایشی (Kobo Daishi) قرار دارد و یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری در ژاپن به‌حساب می‌آید. این جزیره در کنار جاذبه‌های باستانی خود، دارای خط ساحلی بسیار زیبا، کوهستان‌های چشم نواز و رودخانه‌هایی خروشان است.
دره کیسو (Kiso)
دره کیسو پذیرای جاده ناکاسندو (Nakasendo) است که یکی از پنج بزرگراه به جای مانده از دوره ادو (Edo) است که ادو (همان توکیو) را به کیوتو متصل می‌سازد. مسافران در طول سالیان متوالی این مسیر را به صورت پیاده طی می‌کردند و به همین دلیل نیز دره کیسو دهکده‌های باستانی زیادی دارد که مسافران در طول سال‌ها در آن‌ها به استراحت پرداخته و غذا می‌خورند و یا حتی یک شب در آن اقامت داشتند. هنوز هم می‌توان بخشی از این بزرگراه قدیمی را پیاده طی کرد که این بخش بین کوهستان‌ها بوده و از دل یک جنگل انبوه عبور می‌کند. همچنین می‌توان در دیدار از این منطقه به سراغ دیدن تعدادی از شهرهای کوچکی که به‌خوبی حال و هوای قدیمی خود را حفظ کرده‌اند رفت.
شودوشیما (Shodoshima)
شودوشیما دارای آب و هوایی معتدل و حس و حالی مدیترانه‌ای است. این منطقه میزبان تعدادی از زیباترین سواحل، خطوط ساحلی چشم نواز، اقامتگاه و حتی باغ‌های زیتون است. شودوشیما به‌عنوان دومین جزیره بزرگ در دریای داخلی ستو (بخشی از اقیانوس که به داخل ژاپن نفوذ کرده و در میان خشکی‌های اصلی جای خوش کرده است) به‌حساب می‌آید و میزبان جشنواره هنرهای معاصر ستوچی تریناله (Setouchi Triennale) است. همچنین بقایایی از آثار جشنواره‌های قبلی نیز در بخش‌های مختلفی از این جزیره قرار داده شده‌اند.
باغ کن روکوئن (Kenrokuen)
این باغ یکی از سه منطقه زیبای ژاپن به‌حساب می‌آید و پر از پل‌های بسیار زیبا، مسیرهای پیاده‌روی، خانه‌های درختی، درختان، گل‌ها و تعداد فراوانی از ویژگی‌های طراحی‌شده بر اساس فرهنگ است. باغ کن روکوئن زمانی باغ محوطه خارجی قلعه کانازاوا (Kanazawa) بود و در اواخر قرن ۱۹ میلادی بود که دسترسی عمومی به آن ممکن شد. هر یک از فصل‌ها می‌توانند وجهه متفاوتی از زیبایی را در این باغ متصور شوند. در بهار می‌توان به تماشای زیبایی شکوفه‌های گیلاس نشسته و ریزش رنگارنگ برگ ها در پائیز نیز منظره منحصربه فرد خود را به این باغ می‌دهد.
قلعه ماتسوموتو (Matsumoto)
قلعه ماتسوموتو قدیمی‌ترین قلعه چوبی در کشور ژاپن به‌حساب می‌آید و همچنین یکی از معدود قلعه‌های چوبی اصیل به جای مانده در این کشور است. این قلعه در سال ۱۵۰۴ بنا شده و در اواخر قرن ۱۶ و اوایل قرن ۱۷ میلادی به وضعیت فعلی خود ارتقا پیدا کرده است. این قلعه لقب کارساوجو (Karasujō) را به خود می‌بیند که به معنای قلعه کلاغ است و سه برجک اصلی سیاه و سفید در بنای اصلی آن بسیار مشهور هستند.
آبشار ناچی (Nachi)
آبشار ناچی بلندترین آبشار ژاپن است و در آن آب از ارتفاعی ۱۳۳ متری به رودخانه خروشان زیر آن سقوط می‌کند. این آبشار در بیشتر موارد زیر سایه توجه ویژه به مقبره های مشهور ناچی تایشا شینتو (Nachi Taisha Shinto) که گفته می‌شود قدمتی ۱۴۰۰ ساله دارند، قرار دارد. این بنا با الهام گیری از آب‌ها در فرهنگ ژاپنی بنا شده است و یکی از چندین بنای مشهور قدیمی در اطراف این آبشار به‌حساب می‌آید.
مسیر کوهستانی تاتیاما کوروبه (Tateyama Kurobe)
مسیر کوهستانی تاتیاما کوروبه، شهر تویاما در استان تویاما (Toyama) را به دهکده اوماچی (Omachi) در استان ناگانو (Nagano) متصل می‌سازد. می‌توان حضور در این جاده را با روش‌های مختلف حمل ونقل تجربه کرد که شامل پیاده روی در مسیرهای طناب‌کشی شده، سواری بر ترامواهای برقی و اتوبوس‌های برقی است که هر یک از آن‌ها دیدی منحصربه فرد ویژه را از کوهستان تاتیاما به مسافران نشان می‌دهند. تحسین برانگیزترین بخش این مسیر نیز جاده بین بیجوداریا (Bijodaira) و مورودو (Murodo) است که هرساله در ماه‌های آوریل تا می، (اوایل بهار) کناره‌های آن با دیواره‌هایی ۲۰ متری از جنس برف پوشانده می‌شود.
دریاچه آبی
دریاچه آبی در استان هوکایدو (Hokkaido) که به نام آئوییکی (Aoiike) نیز شناخته می‌شود، به خاطر داشتن رنگ آبی ویژه خود مشهور شده است. درختانی که از سطح آب این دریاچه بیرون زده‌اند نیز به ایجاد چشم انداز و افزایش حس فرازمینی این دریاچه دامن می‌زنند. این دریاچه مصنوعی به‌عنوان بخشی از یک سیستم ضد فرسایش زمین طراحی و ساخته شده است. این سیستم برای حفاظت از این منطقه در برابر جریان گل ولای که از کوهستان آتش‌فشانی توکاچی (Tokachi) به‌سوی آن سرازیر می‌شود طراحی و پیاده سازی شده است. رنگ آبی وهم آور این دریاچه به‌واسطه مواد معدنی طبیعی موجود در خاک منطقه که در آب حل می‌شوند به وجود آمده است.
پارک ساحلی هیتاچی (Hitachi)
پارک ساحلی هیتاچی به دارا بودن دشت گل‌های کوچولوی چشم آبی (baby-blue) که با نام نموفولیس (nemophilas) نیز شناخته می‌شود مشهور است. این گل‌ها در طول بهار در تمامی قسمت‌های این پارک شکفته می‌شوند. مساحت این پارک، ۱۹۰ هکتار است و در آوریل هرسال، بیش از ۴.۵ میلیون گل تمامی سطح آن را می‌پوشانند. در طول پاییز، درختچه‌های گرد این پارک که سرده یا کوچیا نام دارند (kochia که در زبان انگلیسی با نام باسیا یا bassia شناخته می‌شوند) به رنگ قرمز روشن درمی‌آیند که موجب می‌شود تا چشم اندازی به زیبایی چشم انداز بهاره برای این پارک به وجود بیاید.
گوکایاما (Gokayama)
گوکایاما یکی از مکان‌های ثبت شده در لیست میراث جهانی سازمان یونسکو است که البته این سایت یونسکو، دهکده‌ای به نام شیراکاوا گو (Shirakawa-gō) در نزدیکی گوکایاما را نیز شامل می‌شود. هر دو ناحیه یادشده به خاطر داشتن خانه‌های روستایی به سبک گاسشو زوکوری (gassho-zukuri) مشهور هستند. این خانه‌ها که قدمت آن‌ها به چند قرن می‌رسد دارای سقف‌های ویژه کاه گلی هستند که برای تحمل برف‌های سنگین طراحی شده‌اند. دسترسی به گوکایاما به نسبت شیراکاوا گو چندان آسان نیست و در نتیجه نیز این دهکده بسیار آرام‌تر و خلوت‌تر است.
تپه‌های شنی توتوری (Tottori)
تپه‌های شنی توتوری یکی از بخش‌های پارک ملی سانین کایگان (Sanin Kaigan) در استان توتوری است. این تپه‌ها که در مسافتی ۱۶ کیلومتری در طول ساحل دریای ژاپن گسترده شده‌اند، بزرگ‌ترین نمونه‌های موجود در این کشور هستند. حرکت امواج و وزیدن باد موجب می‌شود تا شکل این تپه‌ها دائما در حال تغییر باشد ولی عرض آن‌ها می‌تواند تا ۲ کیلومتر باشد و ارتفاع آن‌ها نیز به ۵۰ متر می‌رسد. در این منطقه شترسواران زیادی وجود دارند که موجب می‌شود تا این ناحیه، حس و حال جادویی کویری به خود بگیرد.
جنگل بامبوی ساگانو (Sagano)
جنگل بامبوی ساگانو در آراشیاما (Arashiyama) واقع شده است که یکی از نواحی غربی در حاشیه شهر کیوتو (Kyoto) است. مسیرهای پیاده‌روی در میان درختان بامبو طراحی‌شده‌اند و عبور نور از میان ساقه‌های سبز نی بامبو موجب ایجاد یک اثر مسحورکننده و جادویی در این مکان می‌شود. این باغ بامبو هم برای زیبایی خاص خود مشهور است و هم صدای ویژه‌ای که به‌واسطه پیچیدن باد در میان ساقه‌های بامبو ایجاد می‌کند، موجب شهرت یافتن آن شده است.
باغ نیشینومارو (Nishinomaru)
نیشینومارو یک باغ دارای محوطه چمن‌کاری شده بسیار زیادی است که چشم اندازی منحصربه فرد از برج قلعه اوزاکا و دیواره‌های سنگی خندق آن را به بینندگان ارائه می‌کند. این قلعه زمانی یک دژ غربی به‌حساب می‌آمده است و امروزه باغ با بیش از ۶۰۰ درخت گیلاس و بیش از ۹۵ گونه مختلف از گل زردآلو پوشیده شده است. این باغ یکی از مناطق محبوب برای به نظاره نشستن شکوفه دادن درختان گیلاس در بهار است و در فصل شکوفه دهی نیز در آن نورپردازی شبانه زیبایی انجام می‌شود.
آتش فشان آئوگاشیما (Aogashima)
آئوگاشیما یک جزیره بسیار کوچک استوایی در دریای فیلیپین است که تحت نظارت دولت توکیو اداره می‌شود. این جزیره دورافتاده‌ترین عضو مجمع الجزایر ایزو (Izu) بوده و خانه یک آتش فشان دو دهنه غول‌آسا است. این جزیره به خودی خود یک آتش فشان است و یک آتش فشان کوچک‌تر نیز در دل آن شکل گرفته است. آئوگاشیما با داشتن تنها ۲۰۰ ساکن، کوچک‌ترین دهکده ژاپن به‌حساب می‌آید.
