بالی; برای اینکه به این بهشت افسانه ای سفر کنید،هیچ وقت دیر نیست. این جزیره ی افسانه ای اندونزی، بهشت کوچک گردشگران به شمار می آید.
باران های سیل آسای زمستان ها را اگر نادیده بگیریم، هر زمانی از سال برای سفر به بالی مناسب است. آب و هوای گرمسیری این جزیره با روزهای آفتابی و شب های خنک، بالی را شهر چهارفصل توریست ها کرده است؛ با این حال از ژوئن تا سپتامبر، با کم شدن رطوبت هوا، تعداد مسافران هم بیشتر می شود. جزیره ی بالی با این که مساحت چندانی ندارد، از چند شهر کوچک و به هم چسبیده تشکیل شده که بزرگ ترین و مهم ترین آن ها دنپاسار در جنوب جزیره است.
دنپاسار یک فرودگاه بین المللی به نام Ngurah Rai دارد که بیشتر توریست ها از طریق همین فرودگاه به این شهر می رسند. دریافت ویزای اندونزی برای مسافران ایرانی، بعد از رسیدن به مقصد انجام می گیرد؛ به این صورت که بعد از ورود به سالن ترانزیت فرودگاه، باید با در دست داشتن اصل گذرنامه و هزینه ی ویزا، به باجه های صدور روادید مراجعه کنند و مامور دولتی اندونزی بعد از کنترل مدارک، مهر ویزای توریستی یک ماهه را در گذرنامه ی مسافر خواهد زد.
فرودگاه دنپاسار در ١٣ کیلومتری شهر واقع شده و رفت و آمد به آن جا، از طریق تاکسی های اختصاصی و تاکسی های ون (که در اندونزی Bemoنامیده می شوند) و اتوبوس امکان پذیر است. اتوبوس ها ارزان ترین راه هستند و هر نیم ساعت یک بار به طرف مرکز شهر حرکت می کنند.
دنپاسار با این که مرکز بالی به شمار می آید ولی مقصد اصلی گردشگران نیست. نام این شهر به معنی در کنار بازار است و از اسمش پیداست که بزرگ ترین و پر رونق ترین بازار بالی را دارد. به خاطر مناسب بودن قیمت ها، طرفداران بازارهای بالی زیاد هستند. همه جور جنسی داخل این بازارها پیدا می شود؛ از کفش و لباس های مارک دار گرفته تا بدلیجات سنگی و چوبی. خیلی از زیورآلات، سرامیک ها، مجسمه ها و پارچه های رنگارنگی که توی بازارها می بینید، صنایع دستی بالی هستند و فرهنگ هندو را که عاشق رنگ است، به خوبی نشان می دهند. هر جای بازار که بوی قهوه یا ادویه می آید، قدم ها را آهسته تر کنید. بالی منبع ادویه جات و قهوه های مختلف با قیمت ارزان است.
موزه ی نگری پروپنسی در دنپاسار، از دیگر جذابیت های این شهر است؛ موزه ای با ساختمانی تقریبا صد ساله و مجموعه ی متنوعی از عروسک های خیمه شب بازی، ماسک ها و لباس های آئینی فستیوال های اندونزیایی.
اوبود، شهر دیگر بالی است که در شمال دنپاسار قرار گرفته و مرکز فرهنگی و هنری این جزیره محسوب می شود. کاخ های اوبود و پوری سارن اگونگ هم در همین شهر قرار گرفته اند و حتی امروز هم محل زندگی خاندان سلطنتی هستند، بدون این که شکل سنتی خود را از دست بدهند یا زرق و برقی اضافه کرده باشند. معبد پورا ماراجان آگونگ هم که معبد اختصاصی خاندان سلطنتی است، در شمال اوبود واقع شده.
یکی از جاذبه های مهم اوبود که از نظر مطالعات ژنتیکی نیز دارای طرفدارهای مخصوص به خودش است، جنگل میمون مقدس است؛ میمون مقدس یا همان واندالا ویستا وانارا وانا، سه معبد مقدس دارد و گونه ای از میمون های نادر بالیایی در آن زندگی می کنند. آب و هوای گرم بالی و سواحل متعددش، امکان هر گونه تفریحات آبی را فراهم می کند؛ اسکی روی آب، غواصی، شنا و قایق سواری از این دسته هستند. اگر در یکی از هتل های ساحلی اقامت داشته باشید، می توانید از امکانات ساحل اختصاصی هتل خودتان استفاده کنید؛ سانور یکی از مناطق ساحلی بالی است که هتل های لوکس و گران قیمتی هم دارد. در غیر این صورت می توانید به یکی از سواحل بوکیت، در جنوب دنپاسار، یا ساحل جیمبارا بروید. در شمال و شرق و غرب بالی هم سواحل دیگری وجود دارد ولی این دو، توریست های بیشتری را به خود جذب می کند.
برای رفت و آمد به شهرهای مختلف جزیره یا داخل خود شهرها، به غیر از تاکسی و اتوبوس و بموها، می توانید موتور یا ماشین اجاره کنید. اجاره ی موتورها یک روزه است و قیمت های مختلفی دارد ولی حتما باید گواهینامه ی بین المللی داشته باشید تا بتوانید یکی از این ها را برانید. نگران خستگی و فعالیت زیاد هم نباشید، یکی از بهترین مراکز اسپا دنیا در اوبود وجود دارد.
غذاهای اندونزی، پر از ادویه و طعم دهنده های جور واجور هستند؛ اگر نسبت به حلال بـودن غـذاهـای رستورانـی مطمئن نیستید، از پیـشخدمت بخواهید که غذاهای حلال را داخل منو به شما نشان دهد. غذای سنتی بالی، برنج یا نودل سرخ شده همراه با میگو، ماهی و سبزیجات است که با سرکه یا لیمو سرو می شود؛ یک مدل مرغ کباب شده هم در بالی درست می کنند که مزه ی تند خوبی دارد؛ مرغ را با چوب های درخت لیمو به سیخ می کشند و در سس مخصوصی می غلتانند و روی آتش قرار می دهند؛ شاید تنها غذای دنیا باشد که سیخ آن هم خوردنی است!
اگر وقت بیشتری در بالی داشتید، این موارد را هم فراموش نکنید:
– شالیزارهای چند طبقه ی اوبود: تپه های شالی کاری شده ی پلکانی که چشم انداز خیلی زیبایی دارند. در اطراف این شالیزارها، رستوران های زیادی وجود دارد که غذاهای برنجی می پزند یا فروشگاه هایی که صنایع دستی حصیری می فروشند.
– پارک آبی واتربوم: شاید بزرگترها با وجود این همه ساحل و دریا در اطراف جزیره، علاقه ای به وقت گذرانی در پارک آبی نداشته باشند، ولی مطمئنا بچه ها از بازی کردن در این پارک با سرسره ها و اسباب بازی های متعددش لذت خواهند برد. پارک تا هشت شب باز است و بسته به این که در چه فصلی باشیم، هزینه ی ورودی آن متفاوت خواهد بود.
