صاحبان کسب وکار، مدیران ارشد و اجرایی برای حفظ کسب وکار و حرکت رو به جلو باید توانایی تصمیم‌گیری خوب و به سرعت را دارا باشند. با این وجود بهترین رهبران به‌خوبی از زمان دریافت اطلاعات لازم از تیم کاری خود مطلع هستند. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
نتایج مستقیم تصمیمات ما امکان دارد روشن و آشکار باشد، اما علاوه براین، اهمیت دارد، به یاد داشته باشید:
تصمیمات هر رهبر سازمانی، نشان دهنده ارزش های او است. اقدامات و رفتارهای هر رهبر سازمانی شهادت می‌دهد که چقدر به آنچه می‌گوید باور و اعتقاد دارد. برای مثال اگر یک رهبر سازمانی در حمایت از «احترام متقابل» صحبت کند اما سابقه مناسبی در رفتارهای احترام‌آمیز در کارنامه خود نداشته باشد، باید در اینکه این موضوع در ارزش‌های قلبی وی باشد، مردد بود.
تصمیم گیری منجر می‌شود تا بتوانید بهتر رهبری کنید. هر رهبر سازمانی، با تصمیم گیری نشان می‌دهد که شما توانایی قبول مسوولیت و پاسخگویی در برابر تصمیمات خود را داشته و هر تصمیم رهبر سازمانی را یک گام به پختگی و سطح بلوغ سازمانی نزدیک تر می‌کند.
تصمیم گیری رهبر سازمانی، برای کارکنان منجر به الگوسازی می‌شود. یک رهبر سازمانی، باید این درک را داشته باشدکه آنچه می‌گوید و تصمیم گیری می‌کند، کارکنان با دقت فراوان به‌عنوان الگو به آن می نگرند.
تصمیمات رهبر سازمانی روی کارکنان اثرگذار است. تقریبا هر تصمیمی در سازمان بر کارکنان به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم تاثیر می گذارد. بنابراین بسیار اهمیت دارد که از میزان اثر هر تصمیم و «هزینه های انسانی» ایجاد شده به خوبی آگاه باشیم.
اما شما می‌توانید برای تصمیم گیری بهتر ۴ وضعیت زیر را به کار ببرید:
وضعیت مشارکتی: روش تصمیم گیری مشارکتی دقیقا همان روش مناسب به نظر می آید. رهبران در این روش نظرات اعضای تیم خود را جمع کرده و درخواست بازخورد دارند. در اینجا رهبر کماکان تصمیم گیرنده نهایی است، اما اطلاعات دریافتی موجب شده که توانایی تصمیم گیری آگاهانه تری داشته باشد. با استفاده از این روش سعی کنید علاوه بر جذب کلیه نظرات (موافق و مخالف)، مناسب ترین تصمیم را اتخاذ کنید. در اینجا نیز شما می‌توانید برای رسیدن به تصمیمی بهتر از مشاورانی خبره استفاده کنید.
وضعیت آسودگی خاطر: وقتی اطراف شما را به‌عنوان یک رهبر؛ افراد بسیار شایسته احاطه کرده باشند، رهبر سازمانی با آسودگی خاطر کامل به تصمیم گیری می‌پردازد. در این حالت توانمندی، سطح بلوغ سازمانی و شایستگی افراد به اندازه ای خواهد بود که بهترین تصمیمات را بگیرند. در این وضعیت رهبران سازمانی به واسطه شایستگی اعضای تیم خود، سهم بزرگی از تصمیم گیری‌ها را به آنها واگذار می‌کنند. به یاد داشته باشید هرتصمیم در سازمان می تواند به منزله آجری برای ساخت فونداسیون شایستگی‌های رهبری شما در سازمان باشد، بنابراین بهتر است مراقب استحکام و زیبایی آن باشید!
وضعیت اتفاق نظر: تصمیم گیری مبتنی بر اتفاق نظر بیشتر شبیه به فرآیند انتخابات است. رهبران سازمانی با جمع آوری و شمارش نظرات اعضای تیم برای تصمیم گیری درباره یک موضوع اقدام می‌کنند. در اینجا، تصمیم مبتنی بر نظرات حداکثر اعضا است. نتایج حاصل از این روش تصمیم‌گیری به طور کامل بر کارکنان و تیم کاری تاثیر می گذارد. این روش بهترین راه برای تصمیم گیری نیست اما در بعضی موارد بسیار کاربرد دارد. برای مثال در یک سازمان پس از آنکه رضایت‌سنجی کارکنان انجام گرفته و موارد قابل بهبود شناسایی شده برای راهکارهای جایگزین می‌توان این روش را به کار برد.
وضعیت دستوری: روش تصمیم گیری دستوری، به گونه ای است که در آن رهبران سازمانی بدون مشورت با تیم‌های کاری خود تصمیم می گیرند. این روش به ویژه برای زمان هایی اثربخش است که شرایط به گونه ای پیش می رود که تیم نیاز به تصمیم گیری با سرعت بالاتر دارد. در فضای کسب وکار، رهبران اغلب برای تصمیمات بزرگ مالی در شرایط بحرانی از این روش استفاده می‌کنند.
