تحلیل اثر غیر مستقیم اقتصادی گردشگری بر معیارهایی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP) ، استخدام و رشد اقتصادی به این منظور انجام شده است که نشان دهد چطور گردشگری می تواند بر رشد اقتصادی به ویژه در مواقع بحرانی اثر گذار باشد. مساله بازدهی و برگشت سرمایه در این صنعت در مقایسه با سایر بخشها نشان می دهد که گردشگری پتانسیل این را دارد تا یک جهش در فعالیت های اقتصادی بوجود بیاورد.
اثرات غیر مستقیم گردشگری بر تولید ناخالص داخلی
گردشگری یکی از عناصر اصلی «اقتصاد خدماتی» است و ۳۰ درصد تجارت در خدمات را به خود اختصاص می دهد. بر اساس نتایج درآمدها، کشورهای عضو T20 حدودا ۷۰ درصد از فعالیت جهانی گردشگری دنیا را شکل می دهند. یک شاخص حیاتی که گردشگری می تواند بر آن اثر گذار باشد تولید ناخالص داخلی است و در کشورهای T20،
۴۵ درصد این شاخص به گردشگری اختصاص دارد. این اثرات اقتصادی غیر مستقیم، که شامل خرید کالا یا خدمات و هزینه های عمومی در گردشگری می شوند، محرک های مهم رشد اقتصادی هستند. گردشگری، به ویژه در بخش
هتل داری و خدمات غذایی، یکی از معدود بخشهای اقتصاد است که در مرکز زنجیره تولید قرار دارد؛ نه تنها برای محصولات غذایی و کشاورزی، بلکه برای کالاهای
سرمایه ای و مصرفی.
تحلیل کشورهای T20 نشان می دهد که سهم گردشگری، به ویژه در کشورهایی که تقاضای داخلی (بومی) زیاد برای گردشگری وجود دارد، بسیار حائز اهمیت است. این تحلیل ها برای کشورهایی که با ترکیب دو عنصر پایه ای یعنی تقاضای داخلی و بین المللی (غیر بومی) توانسته اند گردشگری خود را توسعه بدهند، نیز نتایج یکسانی خواهد داشت.
– دلیل اول این است که در این کشورها تقاضای داخلی زیادی وجود دارد، بنابراین بخش گردشگری می تواند
وسیع تر شود.
– دلیل دیگر این است که یک طیف وسیعی از کالاها و خدمات متغیر و رقابتی برای ارائه وجود دارد.
اگر اقتصاد را به عنوان یک کل در نظر بگیریم، با این پژوهش در می یابیم که سهم نسبی این اثرات چقدر است. این پژوهش برای تعدادی از کشورهای T20 انجام شده که یک «زنجیره تولید گردشگری رقابتی» ایجاد نموده اند.
براساس اطلاعات و پیش بینی های بدست آمده توسط «مجمع سفر و گردشگری جهانی» (WTTC)، در چندین کشور اثرات غیر مستقیم گردشگری به طور ویژه ای زیاد هستند به طوری که ۶% تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهند. این به این معنی است که خصوصی سازی در گردشگری می تواند نشانگر سهم قابل ملاحظه ای از مجموع بازدهی یک کشور باشد.
این نتایج نشان می دهند که گردشگری پتانسیل این را دارد که یک تاثیر اساسی بر رشد تمام کشورها داشته باشد و این امر بر اساس سیاست داخلی هر کشور در ارتقای این صنعت تعیین می شود. برای توسعه گردشگری سرمایه گذاری اساسی لازم است. سرمایه ای که قابل مقایسه با صنایع سنگین مانند سیستمهای مخابراتی، شبکه و الکتریسیته، توزیع آب آشامیدنی، شبکه های حمل و نقل و جاده ای و غیره باشد.
لازم است این را بدانیم که نگاه ما به سرمایه گذاری در این بخش باید بلند مدت باشد. به خصوص در صنعت هتل داری که بخشی از گردشگری است و برای رسیدن به بازدهی باید حداقل ۱۰ سال زمان صرف شود. در این شرایط، فقط زمانی گردشگری می تواند نقشی موثر را ایفا کند که پیش بینی ها برای رشد تقاضا به قدری خوب باشد تا بتوان پروژه های سرمایه گذاری را آغاز نمود و زیربنایی قوی ایجاد کرد و در نهایت به سرمایه گذاری موثر و دلخواه دست یافت.
اثرات غیر مستقیم گردشگری بر کاریابی و استخدام
سازمان بین المللی کارگران (ILO) تخمین زده است که گردشگری در سال ۲۰۱۰، ۲۵۳ میلیون شغل در سراسر دنیا ایجاد کرده است. تاثیر غیر مستقیم گردشگری به خلق موقعیت های شغلی، اهمیت آن را برای استخدام در زنجیره تامین گردشگری نشان می دهد.
هر چند که اثر غیر مستقیم پایین تر از اثرات مستقیم قرار می گیرند، اما در جایی که زنجیره تامین گردشگری به دنبال تولید بازار محلی برای کالا و خدمات است، مزایای غیر مستقیم گردشگری بزرگ تر هستند. گردشگری همچنین با تشویق به خلق شغل جدید برای جوانان، اثر کیفی نیز دارد. معمولا این نوع شغل ها در کشورها، مشاغل فصلی به حساب می آیند که می توان با ارتقای سطح کیفیت آنها تضمین کرد که به شغلهای دائمی تبدیل شوند. بنابراین جوانان چندیدن مهارت را یاد خواهند گرفت.
از این رو صنعت گردشگری سبب می شود که نیاز شدیدی به آموزش ایجاد شود. در نتیجه یکی از اثرات غیر مستقیمی که توسط مشاغل گردشگری ایجاد می شود این است که کشورهای T20، به ویژه در اروپا و آمریکای شمالی بتوانند گردشگری، هتل و آموزش خود را اصطلاحا صادر کنند.
کشورهای وابسته باید سایر بخشهای اقتصادی خود را نیز تقویت کنند و آنها را به صنعت گردشگری پیوند دهند. برای نمونه، این کشورها به جای وارد کردن کالا که به نشت اقتصادی منجر می‌شود می‌توانند کالاهایشان را خود تولید کنند (مثلاً با توسعه روش‌های کشاورزی یا ماهی‌گیری). نوع گردشگری نیز بر میزان نشت اقتصادی تأثیر می‌گذارد.