وقتی که امرار معاش در روستا سخت می شود و جوامع روستایی رفته رفته کوچک می شوند، نیروی کار شروع به کوچ کردن به نقاط دیگر می کند. پرایا دو فورته، شمالی ترین ساحل برزیل چنین موردی است. تخم لاک پشت، گوشت و لاک آن درآمد اصلی مردمان این روستا بود. البته هنوز این موارد کالاهای باارزشی هستند، با این تفاوت که امروزه باید دست نخورده بمانند. این کار هم باعث برطرف شدن نگرانی های زیست محیطی درباره انقراض این گونه لاک پشت می شود و هم نیازهای گردشگری را تأمین می کند.
در دهه ۷۰ میلادی با فشارهای وارد شده از سوی حافظان محیط زیست و حامیان لاک پشت ها، پروژه تامار آغاز شد؛ با آموزش هایی که به مردم محلی و ماهیگیران منطقه داده شد تا از صیدهای پیشین خود حفاظت کنند. به رغم تردیدهای اولیه از سوی ساکنان محلی، پروژه تامار موفق شد ضمن حفاظت از لاک پشت ها و محیط زیست، برای افراد محلی نیز شغل ایجاد کند. این پروژه حدود ۲۰ ایستگاه در سطح کشور دارد و حدود ۱۲۰۰ موقعیت شغلی ایجاد کرده که ۸۵٪ این مشاغل توسط ماهیگیران و بستگانشان اشغال شده است. این پروژه حدود هزار کیلومتر از سواحل برزیل را که در ۸ استان قرار گرفته، کنترل می کند. همچنین فعالیت های فرهنگی برای حفظ آداب و سنن مردم روستا، انجام دادن آموزش های مداوم و ارائه اطلاعات درباره خدمات به منظور ایجاد مشاغل و منابع درآمد بیشتر در دستور کار این پروژه قرار دارد.
اعضای پروژه تامار در طی زمان به اعضای مرکزی اجتماعات محلی تبدیل شده اند. یکی شدن اعضای این پروژه با زندگی روزمره باعث به بار نشستن فعالیت های حفظ محیط زیست و توسعه سطح زندگی مردم این روستا شده است. زیستگاه لاک پشت ها در پرایا دو فورته امروزه یکی از دیدنی ترین جاذبه های برزیل است که با یک مرکز خرید و چند رستوران در خدمت گردشگران می باشد. گردشگران می توانند با هزینه ای بسیار جزئی حدود ۱۵ تا ۳۰ لاک پشت در سنین مختلف را از نزدیک تماشا کنند. در کنار پروژه حفاظت از لاک پشت ها، امروزه پروژه هایی به منظور حمایت از ۱۸۷ گونه پرنده ملی و میمون ها در حال اجراست. همچنین تعداد محدودی جیپ و قایق مخصوص برای گشت در طبیعت در خدمت گردشگران می باشد.