در این روستاها همه چیز از بمب ساخته شده است!
جنگ ویتنام ۴۰ سال پیش به پایان رسید، ولی میراث مرگباری را به ویژه در لائوس به حال خود رها کرد. ارتش آمریکا طی این جنگ بیش از ۲ میلیون تن بمب را در بین سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ بر سر مردم این منطقه ریخت و باعث شد که لائوس به عنوان شهری که بیشترین بمب را به خودش دیده، در دنیا شهرت یابد. بیش از ۵۸۰ هزار ماموریت بمب گذاری در لائوس انجام شده است که این مقدار معادل هر هشت دقیقه یک ماموریت بمب گذاری در مدت ۹ سال است! امام تمام این بمب ها عمل نکردند. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: گوشه ای از فرهنگ و سبک زندگی ویتنامی غذاهای شمال و جنوب ویتنام چه فرقی با هم دارند؟
بسیاری از بمب هایی که در زمان جنگ از آن ها استفاده شده بود، هنوز عمل نکرده اند. کارشناسان این زمینه، تخمین زده اند که حدود ۳۰ درصد از این بمب ها، در مکان هایی غیر منتظره همچون پارک ها، زمین های کشاورزی، محل بازی کودکان و … باقی مانده اند. متاسفانه هنوز که هنوز است خبر انفجار بمب هایی در لائوس در هنگام بازی بچه ها در زمینی بایر به گوش می رسد. با وجود این تلفات، روستاییان این منطقه تلاش می کنند تا این بمب ها را باز کنند و آهن و برخی مواد دیگر به کار رفته در آن ها را به دلال های فلزات بفروشند.
یک بمب با کیفیت که وزنی بیشتر از ۲۰۰۰ پوند دارد، می تواند به قیمت ۱۰۰ دلار در بازار به فروش برسد. بمب هایی که زمانی یک شیء مرگبار بودند، اکنون در شکل ها و قالب های جدید در سراسر کشور به وفور مشاهده می شوند. از قایق ها و مخازن سوخت بمبی بگیرید تا ستون هایی که خانه ها بر رویشان ساخته شده اند!
هنگامی که مارک واتسون عکاس، سفری به دوچرخه را درسراسر این کشور آغاز کرد، از دیدن این بمب های کشنده که از آن ها در شکل های دیگری استفاده می شود بسیار تعجب کرد. واتسون در اینباره گفت: «در تمامی خانه های و روستاهای این منطقه، از ضایعات این بمب ها استفاده شده است، آن ها حتی ستون خانه هایشان، سطل های زباله شان، فنجان ها و زنگوله های احشامشان را از این بمب ها ساخته اند.»
جمع آوری بمب های عمل نکرده، یک شغل و حرفه بسیار خطرناک و مرگبار است. ولی مردم به دلیل فقر مجبورند این کار را انجام دهند. بسیاری از زمین های کشاورزی این منطقه، به دلیل احتمال وجود بمب های عمل نکرده، به صورت بایر باقی مانده اند و این یکی از مشکلات اساسی در اقتصاد این ناحیه است که فقر را افزایش می دهد. دیوید هیتر، کارشناس جمع آوری بمب های عمل نکرده در اینباره می گوید: «به دلیل احتمال وجود بمب در زمین های کشاورزی، مردم نمی توانند زمین ها را به خوبی شخم بزنند. به همین دلیل محصولات خوبی نیز برداشت نمی کنند.»
اما از لاشه این بمب ها چه استفاده هایی می شود؟!
بسیاری از کودکان این منطقه، از این بمب ها به عنوان وسیله بازی استفاده می کنند. آن ها بر روی این بمب های عمل نکرده می نشینند و با آن ها عکس یادگاری می اندازند. در ساخت بسیاری از خانه های این ناحیه، از فلز این بمب ها استفاده می شود. آن ها از این بمب ها به عنوان ستون استفاده می کنند. همچنین آن ها لاشه این بمب ها را به عنوان دکور و تزئین خانه ها و باغچه هایشان به کار می برند.
در بسیاری از باغ ها و باغچه های روستاهای لائوس، می توان گلدان های کوچک و بزرگی را مشاهده کرد که در واقع همین بمب ها هستند که داخلشان خالی شده است! از این لاشه ها به عنوان تانکر ها و مخازن نگه داری آب در ایام کم آبی هم استفاده می شود. بسیاری نیز این فلز آن ها، ظروف، قاشق و چنگال، لیوان و فنجان و … ساخته اند.
زنگوله هایی که بر گردن گاو و گوسفندان این ناحیه انداخته اند، از همین بمب ها ساخته شده اند. اگر در این منطقه قایق هایی را دیدید که شبیه به بمب هستند، تعجب نکنید! چرا که تقریبا تمامی قایق های مورد استفاده در روستاهای لائوس همین لاشه بمب های تو خالی هستند. جالب است که برخی از این بمب ها آنقدر بزرگ بوده اند که اکنون ۶ ۷ نفر بر روی آن ها جای می گیرند.
فرآیند جمع آوری بمب ها به دلیل بودجه کم بسیار کند پیش می رود. مردم بسیاری در اثر انفجار ناگهانی این بمب ها از بین رفته اند. از سال ۲۰۱۲ حداقل ۲۹۰۰۰ نفر در اثر این انفجارها جان خود را ازدست داده اند.
ویتنام یکی از کشورهای مستعمره فرانسه محسوب می شد. در سال ۱۹۴۶ این کشور توانست فرانسوی ها را از کشور خود بیرون و اعلام استقلال کند. ولی بسیاری از مشکلات این کشور تازه از این زمان آغاز شده بود. چرا که در این کشور دو نوع تفکر کمونیستی و تفکر متمایل به غرب وجود داشت. به دلیل هم تفرقه ها، ویتنام به دو منطقه شمالی و جنوبی تقسیم شد که حکومت شمالی دارای تفکرات کمونیستی بودند و حکومت جنوبی طرفدار غرب.
اکثر کشورهای کمونیستی درصدد غلبه بر کشورهای اطراف و کمونیست کردن آن ها مانند خود بر می آیند. این مسئله در رابطه با حکومت هوشمین در ویتنام شمالی هم صدق می کرد. دولت آمریکا که منافع خود در این منطقه را در معرض خطر می دید بعد از کش و قوس های فراوان و پس از مرگ جان اف کندی رئیس جمهوری وقت این کشور، تصمیم به ورود به جنگ بین دو کشور ویتنام شمالی و جنوبی گرفت.
این جنگ خونبارترین جنگ جنوب شرقی آسیا پس از جنگ جهانی دوم بود. در این جنگ، ۵۹۰۰۰ نفر از سربازان آمریکایی، ۲۲۰۰۰۰ نفر از سربازان ویتنام جنوبی و ۱۱۷۶۰۰۰ نفر از کمونیست ها شته شدند. امروزه، هنوز هم ویتنام خاطرات این جنگ و هزاران هزار کشته آن را از یاد نبرده است ولی به عنوان کشوری مستقل در جنوب شرقی آسیا به حیات خود ادامه می دهد.
منبع: amusingplanet.com