سفر به مالاگا و شنیدنی های بسیار
مالاکا ( یاملاکا به زبان مالایی) ایالتی است که مرکز آن نیز به همین نام بوده و در فاصله دوساعتی جنوب کوالالامپور، در کشور مالزی قرار دارد. مالاکا را اغلب ایالت تاریخی مالزی می نامند. تاریخچه این منطقه به قرن ۱۵ برمی گردد. زمانی که پارامسوارا، پرنس تماسک (سنگاپور کنونی)، به اینجا آمد و این شهر را بنا کرد. این منطقه در باریک ترین ناحیه تنگه مالاکا (که تا امروز یکی از شلوغ ترین خطوط کشتیرانی است) قرار دارد. مالاکا به سرعت تبدیل به نیروگاه منطقه شد و بازرگانانی از سراسر آسیا به این منطقه آمدند. در طی چندین قرن این منطقه تحت اشغال پرتغالی ها، هلندی ها و در آخر در سال ۱۸۲۴ به تصرف انگلیسی ها در آمد. بقایای اثرات استعماری و تجاری هنوز هم در مالاکا قابل مشاهده است.
در سفر اخیری که به مالزی داشتم، تصمیم گرفتم همراه با مادر و خواهرم آخر هفته را در مالاکا بگذرانم. از آخرین سفرم به مالاکا ۲۰ سال گذشته بود و خبرهای خوبی از تغییراتی که در طی این سالها کرده بود شنیدم، به خصوص از سال ۲۰۰۸ به بعد که این منطقه به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. چیزی که من دیدم یک منطقه زنده و پر جنب و جوش با معماری زیبا، غذاهای عالی و محیطی دوست داشتنی بود.
آخر هفته در کاسا دل ریو در مالاکا
بعد از دو ساعت رانندگی، از کوالالامپور به مالاکا رسیدیم و سریع هتل محل اقامت مان یعنی کاسا دل ریو را پیدا کردیم. این هتل در مرکز تاریخی شهر و روبروی رودخانه مالاکا قرار دارد. این هتل ویژگی مدیترانه ای خود را با یک حیاط مرکزی بزرگ، استخر، فواره و کاشی های خاص کاملا حفظ کرده است. در ابتدای ورود قبل از رفتن به اتاقمان که سوییت ریاست جمهوری بود، با نوشیدنی تازه و شربت سنبل هندی و زنجبیل از ما پذیرایی کردند. یک سوییت وسیع با اتاق پذیرایی و نشیمن جدا، اتاق مطالعه، اتاق خواب و حمام بزرگ. بیرون هم یک تراس بزرگ با چشم انداز رودخانه مالاکا وجود داشت. از دور تنگه مالاکا به چشم می خورد. سوییت مجلل و آرامش بخش بود و مبلمانی عالی داشت.
چیزی که به سرعت توجه ام را جلب کرد، کتاب مخصوص مهمانان به نام «ملاکای شخصی من» بود، که مسافران می توانستند در آن، تجربه جالب خودشان در مالاکا را برای مهمانان آتی یادداشت کنند. بعدها متوجه شدم این کتاب در همه اتاق ها وجود دارد. یک قفسه کتاب نیز وجود داشت که در آن کتاب های مختلفی از تاریخ و فرهنگ مالاکا قرارداشت. یکی از کتاب هایی که خواندم «داستان های کبایا» نام داشت که خاطرات دوران کودکی ام را به یادم آورد.
گشت در مالاکا
دو روز بعدی را به گشت در مرکز تاریخی مالاکا، خیابان های جونکر (Jonker) و هیرن (Heeren)، بازدید از قلعه معروف A Famosa ( که توسط پرتغالی ها در قرن ۱۶ ساخته شده است)، کلیسای مسیح و ساختمان Stadhuys (ساختمانی متعلق به دوره ای که مستعمره هلند بوده است) و خرید در بازار، مغازه و گالری ها گذراندیم. از غرفه های کنار خیابان غذای محلی به نام سندال (cendol) که از آرد برنج و شیر نارگیل، شکر نخل و یخ زده شده تهیه می شود و تافی نارگیل به نام (dodol) و کیک دوریان خریدیم.
عصر روز آخر (با قایق های هتل) در رودخانه مالاکا قایق سواری کردیم. من پیشنهاد کردم هنگام غروب برویم که از انعکاس زیبای خورشید و رودخانه لذت بیشتری ببریم.
لذت بردن از کاسا دل ریو
هر جا که رفتیم با هتل کاسا دل ریو فاصله زیادی نداشتیم. بعد از یکی از روزها که خیلی راه رفته بودیم به هتل برگشتیم و از ناهار خوشمزه ای به نام نایونیا (Nyonia) که در ظرف های مخصوص تیفین سرو می شود لذت بردیم. رستوران اصلی هتل به نام ریور گریل رو به رودخانه مالاکا است و ما هر روز صبحانه را در آنجا می خوردیم. یک روز عصر مقدار زیادی غذای دریایی و ساتای(satay) خوشمزه خوردیم. میگوها هم خوشمزه بودند.
رفتار کارکنان طوری بود که حس می کردیم در خانه خودمان هستیم. تولد مادرم را با یک شام غربی شامل رست بیف، ماهی تن گریل شده، گوشت بره و دسر شکلات در رستوران ریور گریل جشن گرفتیم. کارکنان هتل با یک دسر دیگر که کیک تولد بود، ما را سورپرایز کردند و یک صدا «تولدت مبارک» خواندند. لازم نیست بگویم که چه تولد به یاد ماندنی بود.
