جاذبه های اندیمشک
اندیمشک یکی از شهرهای شمالی استان خوزستان است که در ارتفاع ۱۷۶ متری از سطح دریا قرار دارد. جاذبه های اندیمشک بسیار است و از جمله آن ها می توان به دیدنی های تاریخی و طبیعی منطقه اشاره کرد. باقی مانده های شهرهای قدیمی لور و اری ترین از باارزش ترین جاذبه های تاریخی هستند. اندیمشک پل اتصال استان های خوزستان، کرمانشاه، ایلام و لرستان است و از اهمیت بالایی برخوردار است. جمعیت شهر در سرشماری سال ۱۳۹۵ بیش از ۱۳۵۰۰۰ نفر اعلام شد که اکثر آن ها لر هستند و به زبان لری صحبت می کنند. در ادامه با الی گشت همراه شوید تا سفری کوتاه به شهر اندیمشک داشته باشیم.
سد کرخه
مطالب مرتبط: روستای پامنار دزفول، جاذبه پنهان مانده از چشم گردشگران قلعه شوش، قلعه ای که با آجرهای باستانی ساخته شده مال آقا، بهشتی در استان خوزستان
سد کرخه بزرگ ترین سد خاکی ایران و یکی از بزرگ ترین نمونه ها در جهان است که بر روی رودخانه ای با همین نام احداث شده است. رود کرخه از مناطق میانی و جنوب غربی رشته کوه های زاگرس در نواحی غرب و شمال غرب کشور سرچشمه می گیرد و پس از طی مسافتی نزدیک به ۹۰۰ کیلومتر در امتداد شمال به جنوب، سرانجام در مرز مشترک ایران و عراق به مرداب هورالعظیم می رسد. رودخانه کرخه را می توان پس از کارون و دز سومین رود بزرگ ایران از نظر آبدهی نامید. کرخه با تاجی به طول ۳۰۳۰ متر و۱۲۷ متر از لحاظ بدنه بزرگ ترین سد تاریخ ایران است و با حجم مخزنی به میزان هفت میلیارد و سیصد میلیون مترمکعب، بزرگترین دریاچه مصنوعی ایران را شکل داده است.
پلاژ دریاچه دز
جزیره پلاژ سد دز یکی از جاذبه های اندیمشک است که ۲۳ کیلومتر از شمال این شهر فاصله دارد. سد دز از سازه های عظیم بتنی است که سال ۱۳۳۸ طی سه سال توسط مهندسین ایتالیایی روی رودخانه دز ساخته شد. درون دریاچه جزیره های کوچک و بزرگی شکل گرفت که بزرگ ترین شان پلاژ است. این دریاچه فوق العاده زیبا و تماشایی است و مکان مناسبی برای انواع و اقسام تفریحات آبی مانند قایق سواری می باشد. در جزیره پلاژ هم مراکز تفریحی و ویلاهای بزرگی ساخته شده است تا گردشگران بتوانند به راحتی آنجا اقامت کنند و از مشاهده مناظر طبیعی و بکر لذت ببرند.
دره تنگوان
این منطقه دروازه ای به شهر اوان در حکومت عیلامی از حکومت های تاریخی در این منطقه بوده و منظره ای بسیار تماشایی دارد که تنگوان یا به عبارتی تنگه آهوان (مکانی برای آهوها) یا شاید تنگه اوان خوانده می شد. در قسمت دیگر تنگوان، کوه کمتر شناخته شده سنگ سیلان است که به دره های عمیق و دیدنی رود دز اندیمشک و قلعه مختار و چم سبز می رسد. نام دیگر تنگوان چهل پا است و از طرف سازمان حفاظت از محیط زیست کشور به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شده است. از جانواران که در آن زندگی می کنند بزهای کوهی هستند که به خاظر صعب العبور بودن از دست شکارچیان جان سالم به در برده اند. راه دسترسی به آن از راه آسفالت سد دز و راه شنی حسینیه به پلاژ سد دز در سمت غرب منطقه است.
منطقه گردشگری منگره
روستای منگره یکی دیگر از جاذبه های اندیمشک است که در فاصله ۵۰ کیلومتری آن واقع شده است. منطقه ای کوسهتانی که پر است از باغ های انگور و زندگی اکثر مردم آن از این راه می گذرد. جاذبه های موجود در روستای گرداب منگره عبارتند از کوه، جنگل با آب و هوای معتدل و منابع عظیم طبیعی و حیات وحش. این منطقه دارای مناظر بسیار زیبایی از درختان انار، بلوط، انگور، انجیر، چنار و دیگر درختان است. در زیر این درختان چشمه‌های بزرگی جاری است. معمولا دمای این جا بین ۱۲ تا ۱۵ درجه کمتر از اندیمشک است و برای کمی خنک شدن در گرمای تابستان بسیار مناسب به نظر می رسد. جاده رفتن به آن استفالت است و امکانات اولیه اقامت کردن توسط اهالی مهیا شده است.
مقبره داوود خادم
در شمال غربی دهکده گرداب، در شش کیلومتری دهکده ای به نام شیخ مقبره ای ساخته شده با سنگ ملات در گورستان این دهکده قرار دارد که به مقبره داوود خادم شناخته می شود. گنبد این مقبره مخروطی شکل است. این بنا شباهت زیادی به بقعه امیرسیف در این شهرستان دارد، تنها تفاوت آن ها با یکدیگر دارند، در گلدسته ها می باشد. سنگ قبرهای بزرگی که روی آن ها به خط کوفی نوشته شده در گورستان اطراف مقبره دیده می شود که تاریخ برخی از آن‌ها قرن هفتم هجری قمری است. بالای سر قبرها نیز سنگ هایی عمودی به طول ۸۰ تا ۹۰ سانتی متر قرار دارد که روی برخی از آن‌ها آیاتی به خط کوفی حک شده است. صاحب مقبره داوود محمد معروف به خادم الفقرا است. محلی ها و یک گردشگر هندی که زمانی به این منطقه سفر کرده بود معتقد هستند که این مکان در گذشته به شاهزاده لایهوت متعلق بوده و داوود خادم خدمت گزار این شاهزاده بوده و پس از مرگش در این محل دفن شده است.
قلعه رزه
قعه رزه، رزمان یا رزمانان در دوره صفویان ساخته شد و جز جاذبه های اندیمشک به حساب می آید. این بنا در کیلومتر ۴۶ جاده اندیمشک به سمت پل دختر قرار گرفته و سال ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. قلعه روزگاری محل استراحت کاروان هایی بوده که از جاده خرم آباد به اندیمشک (صالح آباد) عبور می کردند.
پل باستانی صیحه (آباره عباس خان)
یکی دیگر از جاذبه های اندیمشک پل صیحه است که در دوران صفویان احداث شده و محل دقیق قرار گیری آن ۱۰ کیلومتری جاده اندیمشک به شوش است اثری که سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. هدف از ساخت آن انتقال آب به وسیله کانال و رساندن آن به زمین های کشاورزی اطراف بوده است. پل های آبرو تنها برای آبیاری زمین های کشاورزی به کار می آیند و به آن ها آباره گفته می شود. برای ساخت آن از سنگ، آجر به همراه ملاط گل، آهک و ساروج استفاده شده است. در ساخت پل صیحه به نمای پل توجه نشده است و فقط به جنبه کاربری و استحکامی آن توجه نموده اند.
