داستان پشت پرده موزه زیست کره مونترال چیست؟

موزه زیست کره مونترال | Montreal’s Biosphere

همیشه در دنیا موزه های فراوانی وجود دارد که ویژگی های معماری خاصی دارند. برخی موزه ها با شکل و شمایل عجیب و غریب ساخته می شوند و برخی هم ساده هستند، اما بسیاری از آثار معروف را در خود جای داده اند. یکی از موزه های معروف کانادا، در شهر مونترال قرار گرفته که به محیط زیست اختصاص داده شده است. موزه زیست کره مونترال از آن دست جاهای به یاد ماندنی و شاید مرموزی است که هرکسی در سفر به این شهر باید آن را تجربه کند. الی گشت در ادامه این متن، به بررسی و معرفی این موزه پرداخته است. با ما همراه باشید.

تاریخ موزه زیست کره مونترال

مطالب مرتبط:
جاذبه های دیدنی مونترال + تصویر
صداهای مرموز این شهر از کجا می آید؟

در زمان فعلی، موزه زیست کره مونترال یک موزه محبوب محسوب می شود که به محیط زیست اختصاص داده شده است. بازدید کنندگان به این گنبد متمایز می آیند تا در مورد هوا، آب، تنوع زیستی، تغییرات اقلیمی، توسعه پایدار و غیره یاد بگیرند. افرادی که از این موزه بازدید می کنند، اطلاعات خوبی از تمام این مواردی که ذکر شد، به دست خواهند آورد. آنچه بازدید کنندگان و حتی افراد محلی ممکن است از آن آگاه نباشند، تاریخ این موزه و نحوه ساخت آن در قلب مونترال است.

این موزه توسط معمار، نویسنده و مخترغ آمریکایی معروف یعنی باکمینستر فولر طراحی کرده است. فولر که در ۱۲ جولای ۱۸۹۵ به دنیا آمد و در ۱ جولای ۱۹۸۳ درگذشت، مخترف گنبد ژئودزیک در معماری بود. ساختار “جغرافیایی گنبد”، طراحی شده توسط فولر، توسط دولت ایالات متحده در نمایشگاه جهانی نمایشگاه ۱۹۶۷ (نمایشگاه ۶۷) در مونترال، به عنوان غرفه آمریکا برای این رویداد، به کار گرفته شد.

این ساختمان را در ابتدا ساختاری از فولاد و سلول های آکریلیکی با ۷۶ متر قطر و ۶۲ متر ارتفاع تشکیل داد. سیستم پیچیده ای از سایه ها برای کنترل دمای داخلی این گبند استفاده شد. سیستم سایه‌ی آفتاب، تلاشی توسط معمار بود که منعکس کننده فرآیندهای زیستی مشابهی باشد که بدن انسان برای حفظ دمای داخلی خود نیاز دارد.

ایده اصلی فولر برای گنبد ژئودزیک این بود که “منافذ” را در سیستم محصور قرار دهد تا بیشتر آن را با حس لامسه پوست انسان مقایسه کند، اما متاسفانه سیستم سایه نتوانست به درستی کار کند و در نهایت غیر فعال شد.

فضای داخلی نمایشگاهی موزه زیست کره مونترال را معمارانی از شرکت گلدن متاک (Golden Metak Productions) طراحی کردند. بازدیدکنندگان به ۴ پلت فورم موضوعی که در ۷ بخش تقسیم شده اند، دسترسی دارند. ساختمان به طور کلی ۳۷ متر پله برقی دارد که در آن زمان طولانی ترین پله برقی ساخته شده بود.

آتش سوزی ۱۹۷۶

یکی از خاطرات تلخی که این ساختمان به خود دیده است، یک آتش سوزی بود که در سال ۱۹۷۶ اتفاق افتاد. عصر روز ۲۰ می در آن سال، در طول بازسازی ساختاری ساختمان، آتشی شعله ور شد که حباب اکریلیکی و شفاف ساختمان را از بین برد اما ساختار فولادی محکم بنا، باقی ماند. این موضوع باعث شد که این جاذبه تا سال ۱۹۹۰ بسته بماند.

آغاز دوباره موزه

در ماه آگوست سال ۱۹۹۰، سازمان محیط زیست کانادا، این بنا را ۱۷٫۵ میلیون دلار خریداری کرد تا بتواند آن را به موزه ای تبدیل کند که اکوسیستم آبی مناطق دریاچه لارنتیان و رودخانه سنت لارنس را به نمایش بگذارد. این موزه در سال ۱۹۹۵ به عنوان یک موزه آب افتتاح شد و مجموعه ای از سازه های محصور توسط اریک گاتیر (Éric Gauthier) در داخل اسکلت فولادی اصلی طراحی شد.

متاسفانه در سال ۱۹۹۸، موزه دوباره دچار یک حادثه طبیعی شد. البته این حادثه کل منطقه مونترال را تحت تاثیر قرار داد و آن هم طوفان سرد و سهمگینی بود که تمام این منطقه را پوشش داد. این موضوع باعث شد که این موزه ۵ ماه دیگر هم بسته مانده و از فعالیت خود عقب بماند.

این موزه نام خود را در سال ۲۰۰۷ تغییر داد تا یک موزه محیط زیستی شود. در حال حاضر، موزه زیست کره مونترال فعالیت های تعاملی را ارائه می دهد و نمایشگاه های مسائل مهم زیست محیطی مربوط به آب، تغییرات آب و هوایی، هوا، محیط زیست و توسعه پایدار را به نمایش می گذارد.

چند حقیقت دیگر در مورد موزه

• این بنا به عنوان یک نمایشگاه بزرگ گل و گیاه به کار می رفت!

برای مدت کوتاهی، ساختمانی که در حال حاضر موزه زیست کره مونترال نامیده می شود، به صورت دست نخورده باقی مانده بود، و گهگداری به عنوان غرفه اصلی آمریکایی نمایش داده می شد و نمایشگاه ها هنوز درون گنبد فلزی قرار داشتند. در طول این مدت نه چندان طولانی، این ساختمان سالانه به عنوان نمایشگاه چند طبقه ای از گل و گیاه های مختلفی به کار می رفت.

• این گنبد امکان داشت که یک زمین بازی غول آسا شود!

برگردیم به سال ۱۹۷۷، تقریبا یک سال بعد از آن که آتشی که در مورد آن صحبت کردیم، قسمت های زیادی از این موزه را از بین برد. در آن زمان، مدیران این مجموعه تصمیم گرفتند که این قاب فلزی عظیم را به یک زمین بازی عجیب و غریب برای کودکان تبدیل کنند. حتی تصمیم گرفتند که اگر طرح زمین بازی به سرانجام نرسید، این موزه به یک باغ تراس دار بزرگ تفریحی و یا یک تئاتر فضای باز تبدیل گردد. اما بعد از اینکه طرح اصلی این پروژه ریخته شد، قیمتی که برای این تغییر کاربری نیاز بود حدود ۲ میلیون دلار تخمین زده شد و متاسفانه یا خوشبختانه به قدری ارزان نبود که در آن زمان، شهرداری بتواند روی همچین پروژه ای بگذارد.

• این موزه در حال حاضر تنها موزه محیط زیستی آمریکای شمالی است!

در سال ۲۰۰۷، همانطور که گفته شد، این ساختمان یک بار دیگر توسط محیط زیست کانادا تغییر کاربری دارد و به عنوان «موزه محیط زیست» به کار گرفته شد. در آن زمان در وبسایت محیط زیست کانادا، تبلیغات زیادی از آن به نمایش گذاشته شد که مردم را ترغیب می کرد تا از آن بازدید کنند. تمام مسائلی که مربوط به محیط زیست بود، نظیر کیفیت آب و هوا، توسعه پایدار و تکنولوژی های محیط زیست در اینجا به نمایش گذاشته شد. از آن زمان تا به امروز، این موزه دیگر تغییری کاربری نداده است و همچنان به موزه زیست کره مونترال شناخته می شود.

منبع: theculturetrip.com