کشف غاری از تمدن مایاها که هزار سال کسی وارد آن نشده
غار دست نخورده مایاها
باستان شناسان در زمانی که در حال کند و کاو در یک گورستان مقدس در زیر شهر باستانی چیچن ایتزا و در شبه جزیره یوکاتان مکزیک بودند به طور تصادفی نزدیک به ۱۵۰ شیئ را پیدا کرده که بیش از هزار سال است دست نخورده باقی مانده اند. در مجموعه هایی که از اتاق های این غار دست نخورده مایاها به دست آمده ممکن است بتوان دلایل ظهور و سقوط سلسله باستانی مایاها را درک نمود. کشف این غار که بالامکو (Balamku) یا الهه پلنگ (Jaguar God) نامگذاری شده است توسط موسسه ملی انسان شناسی و تاریخ مکزیک (INAH) صورت گرفته و در یک کنفرانس مطبوعاتی در مکزیک نیز اعلام گردید. با الی گشت همراه باشید تا در مورد این کشف بی نظیر بیشتر بدانیم.
غار دست نخورده مایاها یکبار قبلا پیدا شده بود
مطالب مرتبط: اولمک، اولین تمدن مرموز در قاره دور افتاده شگفت انگیزترین هرم های پلکانی در جهان کشف شهری فوق پیشرفته متعلق به تمدن مایا دانشمندان را شوکه کرد!
پس از کشف اولیه این سایت تاریخی در سال ۱۹۶۶ توسط کشاورزان، بالامکو توسط باستان شناسی به نام ویکتور سگوویا پینتو (Víctor Segovia Pinto) بازدید گردید. او یک گزارشی از بازدید خود نوشته و در آن به وجود گسترده ای از وسایل باستانی در غار دست نخورده مایاها اشاره می کند. اما او به جای اینکه سایت را حفاری نماید به کشاورزان دستور داد تا ورودی آن را مهر و موم کرده و اینگونه به نظر می رسید که تمام سوابق تاریخی کشف ان از بین رفته است. بالامکو بیش از ۵۰ سال به صورت مخفی باقی ماند. تا زمانی که در سال ۲۰۱۸ توسط کاشف نشنال جئوگرافی به نام گوییلرمو آندا (Guillermo de Anda) و تیم تحقیقاتی او که از محققان پروژه آب های امپراتوری مایاهای بزرگ بودند، در زمان جستجو برای یافتن مسیرهای آبی در زیر شهر چیچن ایتزا آن را بازگشایی کردند. اکتشاف این سیستم توسط کمک های مالی جزئی انجمن ملی جغرافیایی تامین شد.
کشف مجدد محلی که مهر و موم شده بود
آندا به یاد می آورد که از درون یک تونل تنگ در بالامکو برای ساعت ها جلو رفته تا در نهایت چیزی غیر منتظره در مقابل او روشن شده است. یک آبشار در سمت چپ قرار داشته به طوری که کاملا دست نخورده باقی مانده است و استالاگمیتی در اطراف محل روشن کردن آتش ان ها تشکیل شده است. همچنین وسایلی مانند گلدان، صفحات تزیینی و سایر اجناس نیز در آنجا وجود داشته اند. او گفته که من نمی توانستم صحبت کنم و ناخودآگاه شروع به گریه کردن نمودم. او همچنین گفت که من باقی مانده های انسانی در عبادتگاه های مقدس چیچن ایتزا را بررسی نمودم اما هیچگاه چنین احساسی را تجربه نکرده بودم. من تنها و برای اولین بار در این غار دست نخورده مایاها قرار گرفته بودم. گفته می شود که آندا یک پژوهشگر در زمینه INAH بوده و مدیر پروژه آب های بزرگ زیرزمینی مایاها می باشد. او به دنبال درک، کشف و حفاظت از آبخوان های شبه جزیره یوکاتان مکزیک است.
فرصت بی سابقه ای دیگر برای کشف رازهای پنهان غار
برای دسترسی به اولین قسمت از هفت بخش مراسم تشریفاتی مایاها که تاکنون در بالامکو شناسایی شده است، باستان شناسان می بایست چند صد پا از طریق گذرگاه های عجیب عبور کرده و بر روی شکم خود به شکل سینه خیز حرکت نمایند. در گزارش اصلی در مورد این غار که اخیرا توسط باستان شناسان و محققان GAM در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا برگزار شد، سگوویا تعداد ۱۵۵ مورد از مصنوعات را شناسایی کرده است. بر روی برخی از آن ها چهره الهه باران به نام تلالوک (Tláloc) و بر روی برخی دیگر علائمی از درخت مقدس سیبا (ceiba) و همچنین نشانه هایی قدرتمند از جهان مایاها نمایش داده می شود. در صورتی که بخواهیم مقایسه کنیم، غار بالانکاچ (Balankanché) که در همان نزدیکی قرار داشته و مکانی برای انجام مراسم مذهبی بوده است در سال ۱۹۵۹ حفاری شده و در آن ۷۰ مورد از اشیایی مشابه یافت شده است.
تفاوت غار دست نخورده مایاها با سایر غارهای این منطقه
آندا می گوید که به نظر می رسد بالامکو مادر بالانکاچ باشد. او نمی خواهد بگوید اطلاعات مهمتری در بالامکو وجود دارد اما زمانی که در میان این چنین سیستم های غار دست نخورده مایاها، چنین مکانی وجود داشته که دسترسی به آن سخت می باشد احتمالا نشانه ای است. اینکه چرا باستان شناس قدیمی و سگوویا تصمیم به بستن چنین کشفی گرفته است همچنان مورد بحث خواهد بود. اما در حال حاضر موضوع مبهم تری وجود داشته که بسیار بحث برانگیز است. از جمله آن ها میزان تماس و مبادله فرهنگی بین گروه های مختلف در مزوآمریکا و همچنین آنچه در جهان مایاها قبل از سقوط چیچن ایتزا وجود داشته است می باشد. برای مایاهای باستانی غارها و سنت های آن ها در معرض فروپاشی قرار گرفته بودند. در این خصوص هالی مویز، کارشناس ارشد باستان شناسی از دانشگاه کالیفرنیا که بخشی از این پروژه نبوده است می گوید: این مکان ها فضاهایی مقدس برای مایاها را نشان داده که بر روی برنامه های اجتماعی یکدیگر تاثیر می گذاشته اند. احتمالا این مراسم برای تجربه مایاها بسیار مهم بوده است.
رشد و پیشرفت در باستان شناسی غارها
تا زمانی که باستان شناسی غار در دهه ۱۹۸۰ شکل گرفت، باستان شناسان به معماری های برجسته و مصنوعات دست نخورده علاقه بیشتری نشان می دادند تا اینکه به تجزیه و تحلیل مواد باقی مانده و یا مواد موجود در اشیاء بپردازند. هنگامی که بالانکاچ در سال ۱۹۵۹ حفاری شد، غارها هنوز نیز با دست و در تاریکی نقشه برداری می شده اند. مصنوعات موجود در این مکان ها برداشته شده، تمیز شده و سپس بازگردانده شدند. به عنوان مثال از همه مشعل هایی که در این غار یافت شد که حاوی شواهدی قطعی در ارتباط با زمان بندی سایت بودند، تنها یک مورد از ان ها مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. محققان پروژه آب های بزرگ مایاها، بالامکو را به عنوان فرصتی دوباره برای اجرای مدلی جدید از باستان شناسی غارها می دانند. یکی از فن آوری های پیشرفته و تخصصی مانند نقشه برداری سه بعدی در این اکتشاف مورد استفاده قرار گرفته است. این بینش های دقیق می تواند به ما یک ایده بسیار دقیق از آنچه در غارهای مایاها اتفاق افتاده بدهد. علاوه بر این خواهد توانست تا اطلاعاتی را در مورد تاریخ شهر بزرگ چیچن ایتزا که به دلایل نامعلومی در قرن سیزدهم میلادی رها شده است ارائه نماید.
بالامکو نه تنها می تواند در مورد فروپاشی چیچن ایتزا بسیار از چیزها را به ما بگوید بلکه احتمالا می تواند در مورد لحظه آغاز آن نیز اطلاعاتی را ارائه کند. در حال حاضر یک متن مهر و موم شده با مقدار زیادی از اطلاعات وجود داشته که می توان بر اساس آن مواردی را برای درک توسعه چیچن ایتزا دریاف نمود. مطالعه بیشتر این سایت همچنین به جزییات خشکسالی هایی اشاره می کند که احتمالا باعث فروپاشی تمدن مایاها شده است. در حالی که این منطقه همیشه به چرخه های شدید تغییرات آب و هوایی وابسته می باشد اما برخی از محققان معتقد هستند که جنگل زدایی بیش از حد در مناطق شبه جزیره مایاها که جمعیت آن ها به ۱۰ تا ۱۵ میلیون نفر می رسیده است می تواند این موضوع را تشدید کرده و کل منطقه را غیرقابل دسترس سازد.
