استادیوم المپیک مونیخ، محلی برای تماشای مهمترین بازی های فوتبال

معرفی استادیوم المپیک مونیخ | Munich Olympic Stadium

شهر مونیخ مرکز ایالت بایرن در کشور آلمان است و با حدود ۱.۵ میلیون جمعیت سومین شهر پرجمعیت این کشور محسوب می شود. این شهر آلمانی در کنار رود ایسار قرار دارد و معماری زیبای بناهای آن در کنار فرهنگ و فستیوال های جذابی که برگزار می کند سبب شده تا گردشگران زیادی را از سراسر جهان به سمت خود جذب کند. آنچه در این مطلب از مجله ی گردشگری الی گشت می خواهیم درباره آن صحبت کنیم، استادیوم المپیک مونیخ است. با توجه به این که در سال ۱۹۳۶ در پی مسابقات المپیکی که به میزبانی شهر برلین برگزار شد بوده، دو فرد «اوتو» و «بنیش» با طراحی استادیوم المپیک شانسی دوباره را برای این کشور فراهم آوردند تا میزبان بازی های المپیک باشد و چهره جدیدی را به کشور آلمان دادند. در ادامه با ما همراه باشید تا بیشتر با استادیوم المپیک مونیخ آشنا شوید.

مطالب مرتبط:
زیباترین قلعه های نزدیک شهر مونیخ آلمان
فرصت خوردن این غذاهای مونیخ را از دست ندهید!
چطور از فرودگاه مونیخ به مرکز شهر برویم؟

مطابق با آنچه که در بالا گفتیم، معماری منحصر به فرد استادیوم المپیک مونیخ در کشور آلمان توسط دو معمار معروف و مشهور کشور آلمان به نام های «فری اوتو» (Frei Otto) و «گونتر بنیش» (Gunther Behnisch) در سال ۱۹۷۲ میلادی ساخته‌ شد. علی رغم این که سالیان درازی است که از ساخت این استادیوم می گذرد اما همچنان از آن به عنوان یک طرح معمارانه پیشرو و از جمله آثار تاثیرگذار در معماری جهان محسوب می شود. در ساخت این سازه ۴۰ ساله، نهایت نبوغ در طراحی و معماری به کار رفته است.

در حقیقت هدف اصلی از طراحی این استادیوم، مد نظر قرار دادن نمایش شعار مشهور المپیک یعنی بازی های شاد که در کنار آن باید اقتدار و شکوه این کشور را به نمایش قرار دهیم و ببیننده تحت الشعاع طرح نیز قرار می گیرد. معماران این المپیک در طراحی این استادیوم تلاش کردند تا از فراز و نشیب و نواخت طبیعی موجود در کوه های آلپ، الهام بگیرد و طراحی استادیوم را برای این اساس بگذارد. نتیجه به‌ دست‌ آمده از این طرح اولیه، یک سازه زیبا بود که به نظر می‌رسید مانند ابر در بین استخر بزرگ و سالن ژیمناستیک، شناور است.

استادیوم المپیک مونیخ دارای ظرفیت ۸۰۰۰۰ نفری است و میزبان مسابقه های مهم فوتبالی نظیر جام جهانی ۱۹۷۴ و فینال یورو ۱۹۸۸ نیز بوده است

در طراحی این استادیوم از یک سطح کششی مستمر استفاده شده است که د طراحی مجموعه موجب ارتباط بین تمامی اجزای سازه های اصلی و مراکزی بوده است که بازی های المپیک هم نیز در آن برگزار می شد. این سیستم نیز همانند یک سیستم با سلسله مراتب است که مجموعه از توده ها را در سراسر سایت ها ایجاده کرده است. در بخش سرپوشیده ی این استادیوم یک سقف با ستون های عمودی بلند استوار شده است که دارای فراز و نشیب و منحنی و حساب شده و زیبایی نیز می باشد و به بیننده احساس پویایی و تعلیق خاصی را القا می کند. در بخشی از این استادیوم که دارای سقف جانبی است می توان از طریق یک شبکه کابل کوچک‌تر به کابل فولادی اصلی متصل شد که به ‌صورت یک شبکه مجموعه را در بر گرفته و انتهای آن ‌ها به یکدیگر متصل می گردند.

بغیر از ساختمانی که سقف آن پوشیده شده، مجموعه ای که توسط سطح معلق است و به عنوان فضای انعطاف پذیر دارای سکوهای تماشاگر در رویدادهای مهم و مختلف ورزشی می باشد که در استادیوم المپیک مونیخ تعبیه و طراحی شده است. به طور کلی باید اینطور اعلام کرد که برای ساخت چنین محوطه وسیع و پهناوری، کمترین میزان ممکن از اجزای ساختاری مورد استفاده قرار می گیرد و در نتیجه با ایجاد یک سطح گسترده پویا از اتصالات کششی مختلف، شبکه ای توری مانند ایجاد شده که بخش وسیعی از بار بنا را بر دوش می کشد.

از آنجایی که این استادیوم در بین ویرانه های ناشی از بمباران شدید در شهر مونیخ در طول جنگ جهانی دوم ساخته شده در کنار این استادیوم و در نمای ورودی مجموعه، این موضوع منعکس شده و به خوبی در اطراف استادیوم نیز قابل تماشا است. یک تغییر عمده در این استاندیوم، در ارتفاع پوشش آن افتاد که این حس را القا می کند که یک سازه شناور و معلق در سطح زمین است که دهانه بزرگش را گشوده و در عین حال با زمین اطراف خود دارای یکپارچگی بوده و ادغام شده است. علاوه بر تمامی موارد ذکر شده، پیوستگی سازه با چشم‌انداز اطراف خود از طریق صفحات شیشه‌ای آکریلی به‌ مانند یک روکش، نمای خارجی را احاطه کرده است، رابطه‌ای معنادار بین متن مجموعه و محیط اطراف ایجاد و همچنین نور مجموعه را تأمین می ‌کند.

صفحات شیشه ای آکریلی علاوه بر این که باعث تامین نور مورد نیاز برای روشنایی استادیوم مونیخ می شود و ایجاد روشنایی لرزان در داخل استادیوم هم می کند. این صفحات شیشه ای نور خورشیدن را بازتاب کرده و انعکاس دهنده رنگ آسمان آبی نیز هستند که خود سبب زیباتر شدن چشم اندازهای این مجموعه می شود.

زمانی که هوای تاریک می شود و نور داخل استادیوم روشن می شود پوسته ی خارجی به حالت معلق در می آید و همانند یک ابر متراکم نورانی دیده می شود. موضوع بسیار جالبی که در مورد استادیوم مونیخ وجود دارد این است که بنابر دلیل طراحی دقیق و بی نقصی که توسط معمار این مجموعه اتو انجام شده بود، تمامی بخش های سازه و پوسته خارجی آن در خارج از این محل ساخته شده و بعد از آن برای استفاده و نصب به محوطه انتقال داده شده اند. این طراحی دقیق سبب شد تا شاهد ساخته‌ شدن یکی از مبتکرانه‌ترین سازه‌های ترکیبی و سامانه‌ های منحصر به‌ فرد آن در سطح جهان باشیم.

در حال حاضر پس از گذشت نزدیک به چهل سال از ساخت این مجموعه، سازه معلق مورد استفاده قرار گرفته در پوشش استادیوم المپیک مونیخ دقیقا به همان شکلی که در سال ۱۹۷۲میلادی ساخته شده نیز دیده می شود و خطوط اصلی معماری آن، فرم ها، ساختار و شکوه معماری هنوز هم به همان شکل باقی مانده و قابل تحسین است. ظرفیت این استادیوم امروزه ۷۰ هزار نفر است و سالانه دیدارهای مهمی از فوتبال آلمان و جهان در این استادیوم المپیک نیز برگزار می شود و علاقمندان به فوتبال زیادی را در خود جای می دهد.