تاریخ و فرهنگ ابوظبی

ابوظبی در گذر تاریخ

امروزه مردم ابوظبی از زندگی در فضایی مدرن لذت می‌برند و از فناوری‌های پیشرفته استفاده می‌کنند. مردم این شهر یک جهش تاریخی بزرگ را زندگی در کلبه‌های خشتی ساده مانند بعضی مهاجران قبلی ابوظبی به سمت یک زندگی متمدن تجربه کرده‌اند. امروزه یافته‌های باستان شناسی زیادی در ابوظبی وجود دارد، برخی شواهد نیز درباره اولین شهرها در این شهر یافت شده است که تاریخ آنها به سه هزار سال پیش از میلاد بازمی‌گردد. سبک زندگی اولیه در ابوظبی به صورت عشایری همراه با گله داری و ماهیگیری بوده است. با الی گشت همراه باشید تا از تاریخ ابوظبی بیشتر بدانید.

مطالب مرتبط:
شهری فوق العاده به نام ابوظبی
گالری های هنری ابوظبی

قدمت برخی آثار تاریخی یافت شده در ابوظبی به ۵ هزار پیش از میلاد می‌رسد و برخی از این آثار نیز در اطراف جبل حفیت در العین و در جزیره ام النار یافت شده است. مهم ترین آثار تاریخی یافت شده در ابوظبی مربوط به قبیله بنی یاس بدوین (BaniYasBedoiun) است که در قرن شانزدهم در کنار سواحل ساکن بودند. بعد از کشف آب شیرین در ابوظبی این قبیله به شهر مورد بحث نقل مکان کرند. از سویی دیگر، حاصل خیز بودن ابوظبی و گستردگی حیات وحش آن نیز یکی دیگر از دلایل تمایل اهالی قبیله بنی یاس بدوین به این شهر بود. همچنین، خاندان آل نهیان نیز با توجه به شرایط ویژه جزیره ابوظبی تصمیم گرفتند که به آن نقل مکان کنند. در زمان حکومت شیخ خلیفه بن زایدابوظبی، تجارت مروارید به صورت کامل در ابوظبی گسترش یافت و در سال ۱۹۸۲ نیز یک معاهده منحصر به فرد پیوندی میان این شهر با بریتانیا برقرار کرد. امارات به عنوان یک ارتباط دهنده بزرگ میان این کشور اروپایی با هند و شرق در نظر گرفته شد و در همین ارتباط سرزمین شیخ ‌نشین‌هاى هفت گانه (Trucial Coast) تأسیس شدند.

ثروت ابوظبی در حال صعود بود که صنعت مروارید ژاپن و همچنین رکود جهانی سال ۱۹۳۰ به این روند ضربه زد. از سویی دیگر، حکومت خلیفه بن زاید نیز بر عدم اطمینان بیشتر وضعیت ابوظبی افزود. شخبوط بن سلطان آل نهیان البته آنچه در بالا گفته شد، پایان بخت و اقبال ابوظبی نبود، بلکه شخبوط بن سلطان آل نهیان در سال ۱۹۳۹ یک امتیاز نفتی را به شرکت توسعه نفت ساحل تریشول کوست (Trucial Coast Development Oil Company) که در سال ۱۹۶۲ به شرکت نفت ابوظبی تغییر نام داد، اعطا کرد که در نتیجه آن جستجو برای یافتن ذخایر نفتی آغاز شد. در سال ۱۹۵۸، ذخایر عظیم نفت در بخش‌های خشکی و دریایی در ابوظبی کشف شد و به این ترتیب تا سال ۱۹۶۲ صادرات نفت ابوظبی به اندازه زیادی افزایش یافت و ثروتی باورنکردنی به ارمغان آورد.
در سال ۱۹۶۶ شیخ زاید بن سلطان آل نهیان حاکم جدید ابوظبی شد و طی دو سال بعد از آن، فدراسیون امارات متحده عربی را در پاسخ به تهدید بریتانیا در مورد خروج از منطقه تا پایان سال ۱۹۷۱ ایجاد کرد. حاکم ابوظبی متوجه شده بود که داشتن ارتباط با بریتانیا به منظور حفظ یک موقعیت قوی در صنعت نفت حیاتی است. شیخ زاید بن سلطان آل نهیان، با کمک انگلیسی‌ها به عنوان اولین حاکم ابوظبی برای توسعه امارات متحده عربی با استفاده از درآمدهای نفتی انتخاب شد.
شیخ زاید به عنوان “پدر ملت امارات متحده عربی”  شناخته می‌شود و به لحاظ اقدامات بزرگی که در این کشور انجام داد، شهرت دارد. وی در سال ۲۰۰۴ درگذشت و پسرش به عنوان حاکم جدید ابوظبی انتخاب شد. پسر شیخ زاید این اطمینان را در همگان به وجود آورده است که ادامه دهنده راه پدرش در سیاست‌مداری می‌ باشد. شیخ خلیفه میزان زیادی از درآمدهای نفتی این کشور را صرف توسعه گردشگری کرده است و حکومت خاندان آل نهیان بر امارات متحده عربی شرایط را برای انجام بسیاری از کارها در این کشور مهیا کرده است. در امارات متحده عربی اقدامات زیادی به منظور جلب توریست‌ انجام شده است که از آن جمله می‌توان به پیشرفت‌های جذاب و قابل توجه در جزیره سعدیات (Saadiyat Island) و ال گروم ریسورت (Al Grum Resort) اشاره کرد. به طور کلی به نظر می‌رسد که ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی یک راه طولانی و سخت را طی کرده و در حال حاضر تبدیل به یک شهر بی عیب و نقص شده است. این شهر از آسمان‌ خراش‌های فراوان، مراکز خرید متعدد، هتل‌های با کیفیت بالا و باغ‌های زیبا برخوردار است و این مسائل به آن جایگاه خاصی به لحاظ گردشگری و توریسم بخشیده است. ابوظبی بسیار متفاوت از چیزی است که در ۵۰ سال پیش بوده، امّا، این موضوع مهم را باید در نظر داشت که تاریخ این شهر عامل بسیار مهمی در موفقیت و پیشرفت آن بوده است.

فرهنگ

ابوظبی از جاذبه‌های توریستی متعدد از جمله آسمان ‌خراش‌ها، امکانات تفریحی متعدد، باغ‌های زیبا و بزرگ و پارک ها برخوردار است، امّا، فرهنگ غنی این شهر نیز تأثیر بسزایی در به تصویر کشیدن آن داشته است. فرهنگ امارات متحده عربی به شدت در سنت اسلامی عربی تعبیه شده و این موضوع را می‌توان در مساجدی که در اطراف این شهر و در میان ساختمان‌هایی با معماری‌های مدرن پراکنده شده‌اند، دید. ابوظبی شامل بسیاری از ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف است و تا زمانیکه آنها دین اسلام را به خطر نیاندازند مورد استقبال قرار می‌گیرند. اگر چه این شهر به طور چشمگیری طی ۴۰  سال گذشته تحت تأثیر نفوذ خارجی تغییر کرده است، امّا، همچنان مردم ابوظبی به حفظ سنت‌های قدیمی خود می‌پردازند و ترویج فرهنگ‌ خود را برای کسانی که از این فرهنگ غنی آگاهی ندارند، در دستور کار قرار می‌دهند.
ابوظبی به عنوان قلب فرهنگی امارات متحده عربی شناخته می‌شود و رویدادهای فرهنگی و ورزشی  در آن برگزار می‌شود که نشانگر گذشته غنی این شهر است. در شهر مورد بحث، ورز‌شهایی مانند مسابقه شترسواری، قایق ‌رانی و رویدادهای فرهنگی شامل شعر، موسیقی و… انجام می شود.
بسیاری از مردم محلی در امارات متحده عربی لباس سنتی می‌پوشند، مثلاً؛ مردان یک پیراهن بلند به نام دشداشه (dishdasha) به تن می‌کنند که با یک پارچه قرمز یا سفید برای روی سر استفاده می‌شود. در حالیکه زنان در این کشور لباس‌هایی مانند عبا (لباسی گشاد و بلند) با روسری سیاه یا سفید می‌پوشند. زبان ملی و رسمی ابوظبی عربی است، امّا، زبان‌های انگلیسی، هندی و اردو نیز به طور گسترده در داخل و اطراف این شهر مورد استفاده قرار می‌گیرند.