این شهر سال‌ها است که در دل دریاچه قرار گرفته
اگر سطح دریاچه‌ی مینوانکا، واقع در استان آلبرتا کشور کانادا نگاه کنید، شبیه تمام دریاچه‌های دیگر و حتی از خیلی از دریاچه‌ها هم زیباتر است. با مشاهده این دریاچه شک نمی‌کنید که ممکن است رازی در دل این دریاچه قرار گرفته باشد. محوطه ای وسیع از آب‌های آبی که توسط کوه‌ها و جنگل‌های سبز احاطه شده اند. این دریاچه در گوشه ی شرقی پارک ملی بانف قرار گرفته است و تا نزدیک ترین شهر این منطقه حدود ۵ کیلومتر فاصله دارد. دریاچه ی مینوانکا جدود ۲۱ کیلومتر طول و ۱۴۲ متر عمق دارد و از این نظر به عنوان بزگترین دریاچه ی این منطقه شناخته می شود.
مطالب مرتبط: پارک ملی بنف در کانادا + تصویر پارک ملی جاسپر، جایی عالی برای طبیعت گردی در کانادا
این دریاچه زمانی بخشی از این پارک ملی بوده است و قایق سواران، شناگران و دوچرخه سواران زیادی را به سمت آب های آبی و یا مناظر و زمین های سرسبز و زیبای اطراف خود می‌کشاند. اما خیلی ها نمی دانند که این دریاچه ی زیبا که امروزه مشاهده می کنند، پیده ای است که اخیراً رخ داده و در گذشته چنید دریاچه ای وجود نداشته است. این منطقه، قبل از اینکه در آب‌گرفته و تبدیل به دریاچه شود. شهری بود که در کنار دریاچه قرار داشت و به نوعی اقامتگاه گردشگری بود. ولی این شهر هم به زیر آب رفته و بازدید از آن فقط با وسایل غواصی امکان پذیر است.
این منطقه به عنوان اقامتگاه مینوانکا شناخته می شد و در زیر رشته کوه های راکی کانادا قرار داشت و برای مردم اطراف کالگری شهری جذاب به شمار می رفت. بخصوص در سال ۱۸۸۶ و با تکمیل ساخت خانه ی ساحلی، هتلی که در این منطقه ساخته شده بود، استقبال از این منطقه بیش از پیش شده بود. در طی سال ها این شهر گسترش بیشتری یافت و ۴ بلوار، ۳ خیابان، ده ها کلبه، تعداد زیادی هتل و رستوران و تورهای دریاچه گردی و ماهیگیری زیادی در آن ایجاد شد. این تورها گردشگران را به گردش در دریاچه ی اصلی که خیلی از دریاچه ی فعلی کوچکتر برد می بردند.
این شرایط تا سال ۱۹۱۲ ادامه داشت. در این سال اکوسیستم و مناظر این منطقه شروع به تغییر کردند. دلیل این امر هم ساخت یک سد در نزدیکی این دریاچه بود به منظور تامین بخشی از انرژی مورد نیاز شهر کالگری ساخته شد. نتیجه ی این امر هم زیر آب رفتن بخش عمده ی تفرجگاه مینوانکا بود. ولی با این حال این شهر مقاومت کرد و برای حدود چهار دهه ی دیگر هم دوام آورد. ولی همه چیز با ساخت سد دوم به اتمام رسید. ساخت این سد جدید ارتفاع آب محوطه را تا حدود ۸۸ فوت، برابر با حدود ۲۷ متر بالاتر آورد و این امر باعث شد همه چیز به زیر آب برود. بنابراین، اینجا یک دریاچه ی طبیعی نیست.
Bill Perry، یکی از باستان شناسان کانادایی در این باره می گوید که « این اتاع در طی جنگ جهانی دوم رخ داده بود که همه ی کشورها تشنه ی قدرت بودند و برای این کار به نیرو بیشتری نیاز داشتند. در آن مقطع زمانی کالگری و شهرهای اطراف آن به سرعت رشد می کردند و برای رشد و توسعه احتیاج به نیروی بیشتری داشتند. بنابراین مینوانکا ابزار خیلی راحت و مناسبی برای آن ها به نظر می رسید.»
امروزه این منطقه تفریحی رازی در دل خود نهان دارد که عموم مردم نمی توانند آن را ببینند. البته مگر اینکه غواص باشند. به لطف آب های بسیار سرد این دریاچه، خیلی از ساختمان و بناها که در تفرج گاه قدیمی مینوانکا قرار داشتند همچنان خیلی سالم باقی مانده اند. در این میان شما می توانید خانه ها ، هتل ها، اسکله، یک اجاق، دودکش، تیرهای پل و پیاده‌رو ها را مشاهده کنید. حتی پایه‌های سد اولینی که در سال ۱۸۹۵ توسط دولت فدرال کانادا ساخته شده بود را همچنان در زیر آب می توانید مشاهده کنید.
به تازگی باستان شناسان شواهدی منبی بر یک شهر بسیار قدیمی هم در این منطقه پیدا کرده اند. این شهر هزاران سال قدمت دارد. باستان شناسان نیزه، پیکان، سلاح های باستانی و ابزارآلات سنگی مختلفی در این منطقه پیدا کرده اند که توسط قوم هایی استفاده می شدند که در این منطقه ساکن بودند. شاید دلیل استقرار این قوم ها حیات وحش غنی و گونه های مختلف حیوانی در این منطقه بوده است که استقرار و تغذیه را برای آن ها آسان می کرده است. این باستان شناس ادامه می دهد که «چیزی که من را همواره شگفت زده می کند این است که این منطقه برای حدود ۱۳ هزار سال به صورت متناوب مورد استفاده قرار می گرفته است و من کل این منطقه را به عنوان یک منطقه تاریخی و باستانی می بینم.» «سازه های چوبی ااین شهر قدیمی که اکنون در زیر آب قرار گرفته اند، به خاطر دمای خیلی پایین آب خیلی خوب باقی مانده اند. برای همین است که این شهر قصد محبوبی برای غواصان و کلاس های غواصی است. چرا که چیزهای زیادی از این شهر همچنان در زیر آب باقی مانده است که می توانید از آن ها دیدن کنید.» به هرحال، این باستان شناس تنها کسی نیست که از دیدن این منطقه لذت می برد. در ساله حدود ۸ هزار نفر با تجهیزات غواصی سعی می کنند از باقی مانده های این شهر دیدن کنند.
منبع: smithsonianmag.com