پکن، پایتخت باقی مانده از یک امپراطوری پنج هزار ساله با نماهایی ویژه و منحصر به فرد که بخش های مختلفی از تاریخ را در خود جای داده، همچنان شهری زنده و پر جنب وجوش است؛ حتی زنده تر از قبل. با این که این شهر زمانی یکی از مستحکم ترین پایگاه های کمونیسم بود (و شاید بشود گفت همچنان هم هست) اما درایت رهبرانش در شناخت درست از زمان و تحولات جهانی، باعث شد کشور چین و شهر پکن، از خطر فروپاشی نظیر آن چه در شوروی اتفاق افتاد، در امان بماند.
شاید در هیچ نقطه ی دیگری به جزء در سفر به پکن، نتوانید ترکیبی چنین یک دست از بناهای تاریخی و مدرن را بدون آن که بیننده متوجه ناهمگونی بشود، پیدا کنید. شهر ممنوعه در جوار یکی از بزرگ ترین میادین جهان -میدان تیان آن من- بی شک نگینی در مرکز این شهر است. مرکز نه تنها به معنی مرکز تجاری و یا بومی، بلکه مرکز به معنای تمام هندسی. کافی است نقشه ی این شهر عظیم را ببینید تا متوجه شوید خیابان های این شهر مانند دوایر و رینگ هایی با نظم و ترتیب و گویی با احترام، شهر ممنوعه و میدان تیان آن من را در بر گرفته اند. اگر با هواپیما به پکن سفر می کنید، فرودگاه بزرگ این شهر شما را شگفت زده خواهد کرد. فرودگاه بین المللی پکن که به خاطر المپیک ٢٠٠٨ سریع و با عظمت بازسازی شد، حدود بیست کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد، اما قطارهای سریع السیری که مستقیم از فرودگاه تا مرکز شهر می روند، این فاصله را به آسانی و در عرض بیست دقیقه می پیمایند. سوار شدن بر اتوبوس های شاتل و یا تاکسی های فرودگاه راه های دیگر رفتن به مرکز شهرند.
نظمی شهری متاثر از دوران کمونیست با خیابان ها و پیاده روهای عریض. آخر قرار است این جا پایتخت پرجمعیت ترین کشور دنیا، با جمعیتی بیش از یک میلیارد و سیصد میلیون نفر باشد. پکن با جمعیت ١٩ میلیون نفر، به خودی خود شهری است در بین شلوغ ترین شهرهای جهان.
اگر سال ها قبل به پکن می رفتید، شاید نوعی خشکی را در این شهر احساس می کردید که بازمانده ی دوران کمونیست بود با عکس های بسیار متعدد از مائو، ولی اکنون و مخصوصا بعد از المپیک ٢٠٠٨، دیگر از آن فضاها خبری نیست. اکنون پکن شهری است زنده، بین المللی و شاد. معماران پکنی در رقابتی بسیار نزدیک و پر سر و صدا با معماران مدرن مکتب شانگهای، دست به ساخت ساختمان هایی دیدنی زده اند.
از تماشای ساختمان های سوهو پارک، استادیوم های دهکده ی المپیک و ساختمان اصلی تلویزیون ملی چین (CCTV) که کار معماران پر مدعای پکنی است، غافل نشوید. المپیک ٢٠٠٨ در شناساندن شهر پکن به عنوان یکی از بزرگ ترین شهرهای جذاب برای توریست ها و نیز تبدیل این شهر به شهری با امکانات متناسب با شهری بین المللی نقش بسیار مهمی داشت. منطقه ی دهکده ی المپیک با ساختمان معروف آشیانه ی پرنده، واقع در شمال غربی شهر، امروزه یکی از دیدنی های مهم در لیست هر بازدیدکننده است.
یکی از بخش های بسیار زیبا، دیوار عظیم و معروف چین است که در اطراف همین شهر می باشد و توریست ها می توانند با تورهای یک و یا دو روزه، از این اثر جاودانه ی تاریخی دیدن کنند. دیواری عظیم که تنها می بایست از آن دیدن کنید تا از عظمتش درکی داشته باشید و فقط از تصور مراحل ساختش حیران شوید.
محل اقامت در این شهر با تنوع و گستردگی زیادی قابل انتخاب است. طبعا اگر برای گردش و تفریح و خرید به این شهر سفر می کنید، بهتر است در مرکز شهر اقامت کنید تا هم به خیابان معروف وانگ فو جین نزدیک باشید و هم به میدان اصلی شهر. اقامت در مرکز شهر اندکی پرهزینه تر از دیگر محلات است. مانند هر ابر شهری، در ساعت های شلوغ صبح و بعدازظهر مشکل ترافیک جدی است، ولی نه به تناسب این شهر عظیم.
اگر برای کار به این شهر سفر می کنید، سعی کنید حتما در محله های مرتبط با کار خود اقامت کنید و از دردسر ترافیک و هزینه تاکسی خود را رها سازید. از مترو غافل نشوید: متروی پکن بسیار کارآمد و مفید و قابل دسترسی است. این شهر پر از دیدنی است. در کوچه پس کوچه هایش که قدم می زنید، روح زندگی شرقی را درک خواهید کرد. آن جا همه چیز متفاوت از آن چه قبلا دیده اید است. آدم ها متفاوت زندگی می کنند، متفاوت می نویسند و حرف می زنند، متفاوت می خندند و رفتار می کنند و صد البته متفاوت می خورند. کافی است برای تماشا هم که شده سری به یکی از بازارهای اغذیه ی کنار خیابان که معروف ترین آن ها در نزدیکی وانگ فو جین است بزنید تا معنای متفاوت خوردن پکنی ها را درک کنید. بعدازظهرها می توانید به باغ-معبد بهشت بروید و ساعت ها در آن گردش کنید؛ به خیابان معروف سنلیتون بروید و در یکی از رستوران های بین المللی فراوانش غذا میل کنید.
