یک پروتز به کمک حافظه می آید!

تئودر برگر، یکی از محققان حوزه مهندسی پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ۱۰ سال است که در حال کار کردن بر روی پروتز کاشتنی در مغز انسان است و مدعی است این پروتز می تواند به عنوان یک اَسبَک مصنوعی استفاده شود. اسبک بخشی از مرکز یادگیری مغز انسان است که با حافظه انسان و توانایی حافظه برای کسب اطلاعات از محیط پیرامونی، مرتبط است. هدف آقای برگر از ابداع این پروتز، تبدیل حافظه کوتاه به حافظه بلند است و امیدوار است بتواند اطلاعات را توسط این پروتز، همانند اسبک ذخیره کند. با الی گشت همراه باشید.

مطالب مرتبط:
تحولات فناوری در سالی که گذشت
مهمترین فناوری های پوشیدنی سال

برایان جانسون که در حال همکاری با آقای برگر است، اذعان کرد که با ساخت این پروتز برای اسبک مغز، افرادی را که حافظه خود را از دست داده اند، می توان یاری کرد تا با کمک این وسیله حافظه خود را دوباره به دست آورند و شبکه عصبی مغز خود را بازسازی کنند.

وی در ادامه اضافه کرد که احتمالا این پروتز برای نخستین بار بر روی افرادی که به خاطر آسیب هایی مانند ضربه مغزی یا کهولت سن، از اختلالات حافظه رنج می برند، آزمایش می شود و نخستین ابرانسان ها افرادی هستند که توانایی مالی لازم برای استفاده از این پروتز را داشته باشند.

جانسون موفق شده است یک شرکت سرمایه گذار تحت عنوان OS- Fund که معمولا بر روی پروژه هایی بهبود بخش شیوه زندگی انسان سرمایه گذاری می کند، برای حمایت از پروژه آقای برگر بیابد و خود نیز شرکتی به نام Kernel تأسیس کرده است و آقای برگر را نیز به عنوان مسئول ارشد عملی آن منصوب کرده است.

برگر نخستین بار آزمایشات خود را با یک خرگوش آغاز کرد و به او آموزش داد، هنگامی که نسیم ملایمی از هوا با صورت او برخورد می کند، صدایی ایجاد کند که این کار باعث می شد حیوان پلک بزند. الکترودهایی که به بدن خرگوش وصل بودند، به برگر کمک کرد تا الگوی فعالیت هایی که در یک لحظه در قسمت اسبک مغز رخ می دهد که برگر آن را کد فضا زمان یا space time code نامید، تحلیل کرده و این تحلیل به برگر کمک کرد تا مکان اعصاب مختلف مغز را در یک لحظه خاص مورد شناسایی قرار دهد. برگر دریافت که با چندین بار آزمایش، توانایی خرگوش در هماهنگی بین ایجاد صدا و برخورد هوا با صورت او، بهتر شده است. او گفت با فراگیر شدن فعالیت کد فضا زمان در لایه های مختلف اسبک، رویه آن به مرور زمان عوض می شود. پس از چندین بار آزمایش، خود صدا برای تحریک اسبک مغز برای ایجاد یک کد فضا زمان قابل فراخوانی (در زمانی که خرگوش پلک می زند) کافی است.

این کد فضا زمان قابل پیش بینی، ابزاری در اختیار برگر قرار داد تا یک مدل ریاضی از اتفاقاتی که در مغز خرگوش رخ می دهد، ایجاد کند. برگر یک اسبک مصنوعی موش را به عنوان پروتز خود بوجود آورد تا به عنوان یک نمونه آزمایشی آن را مورد بررسی و آزمایش قرار دهد. او به موش ها آموخت که الکترودهایی که مغز آن ها را کنترل و بررسی می کند، فشار دهند. اگر آن ها این کار را صحیح انجام می دادند، کد را به یاد می آوردند به این ترتیب حافظه آن ها بازگردانده می شد.

برگر گفت که این پروتز بر روی مغز انسان آزمایش شده است و نتایج اولیه خوبی هم به دست آمده است و او به دنبال تولید انبوه و تجاری سازی این محصول است.

برگر این وسیله را با هدف کمک به بیمارانی که از اختلال حافظه رنج می برند، ساخته است. این وسیله بسیار کوچک در بخش اسبک مغز کاشته می شود و عملکرد آن به صورتی است که اعصابی را که حافظه کوتاه مدت را به حافظه بلند مدت تبدیل می کنند، تحریک می کند.

این پروتز می تواند به افرادی که به بیماری هایی همچون آلزایمر و زوال عقل مبتلا هستند و یا افرادی که مغز آن ها بر اثر سکته مغزی و یا موارد دیگر آسیب دیده است، کمک کند و این موارد می توانند فقط بخشی از کاربردهای این پروتز باشند. می توان گفت اختراعات این چنینی می توانند ذهن بشر را کاملا متحول کنند و می توانند به افرادی که از اختلالات حافظه رنج نمی برند، نیز کمک کنند تا حافظه و هوش خود را تقویت کنند و ذهن سالم تر و قوی تری داشته باشند و امکان دارد، افراد با استفاده از این پروتزها دیگر نیازی به فعالیت های تقویت حافظه مانند پازل درست کردن و یا شرکت در کلاس هایی که به منظور بهبود تمرکز تشکیل می شوند، نداشته باشند. برخی اعتقاد داشته که باید بررسی و تحقیق در مورد روش هایی که باعث تقویت حافظه می شوند، در اولویت قرار داد؛ اما قطعا دست پیدا کردن به چنین فناوری هایی کار دشواری است.