ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻪﺟﺎی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زﻣﺎن، ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ. ﺑﻪﺟﺎی واﻛﻨﺶ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ غیر ضروری و بی ارزش، ﺑﻪ اوﻟﻮﻳﺖﻫﺎ و ارجعیتﻫﺎی ﺧﻮد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﻳﻌﻨﻲ اﻣﻮرﻧﺨﺴﺖ را در الویت ﻗﺮارﻣﻲ دﻫﻨﺪ. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: برنامه ریزی مرحله ای و گامهای اجرای آن طرح چیست و چگونه باید آن را مدیریت کرد؟
اﻓﺮادی ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻮﺛﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﭘﻴﺶ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، ﻧﻈﻢ زﻧﺪﮔﻴﺸﺎن ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن و ﻛُﻨﺶ اراده آزاد آﻧﻬﺎﺳﺖ و اﻳﻦ اراده و ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ وﺟﻮد و ﺗﻌﻬﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ را دارﻧﺪ ﻛﻪ اﺣﺴﺎسﻫﺎ و ﺣﺎﻻت ﺧﻮد را ﺗﺎﺑﻊ آن ارزشﻫﺎ و ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎ ﺳﺎزﻧﺪ .ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زﻣﺎﻧﻤﺎن ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺻﺮف دو دﺳﺘﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ : اﻣﻮر ﻣﻬﻢ و اﻣﻮر اﺿﻄﺮاری.
اﻣﻮر اﺿﻄﺮاری ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻣﺮﻳﻲ و ﻣﻠﻤﻮساﻧﺪ .زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﻲآورﻧﺪ و اﻗﺪام ﻓﻮری ﻣﻲﻃﻠﺒﻨﺪ . ﻣﻌﻤﻮﻻً اﻣﻮری ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ دﻳﮕﺮاﻧﻨﺪ .درﺳﺖ ﺟﻠﻮی روی ﻣﺎ ﻗﺮار دارﻧﺪ و اﻏﻠﺐ اوﻗﺎت اﻧﺠﺎم دادن اﻳﻦ اﻣﻮر ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ و آﺳﺎن اﺳﺖ ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰو اﻣﻮر ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨد.
ﺣﺎل آﻧﻜﻪ اﻣﻮر ﻣﻬﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺮﺗﺒﻄﻨﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪای ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ رﺳﺎﻟﺖ و ارزشﻫﺎ و ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪفﻫﺎﻳﻤﺎن ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ .اﻣﻮر ﻣﻬﻢ ﭼﻮن اﺿﻄﺮاری ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﺑﺘﻜﺎر ﻋﻤﻞ و ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮدن اﻓﺰونﺗﺮی دارﻧﺪ .اﮔﺮ ﺑﻪ ﭘﺮورش ﻋﺎدتﻫﺎی اول و دوم ﻧﭙﺮداﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ در دام اﻣﻮر اﺿﻄﺮاری ﺧﻮاﻫﻴﻢ اﻓﺘﺎد و از اﻣﻮر ﻣﻬﻢ ﺑﺎز ﻣﻲﻣﺎﻧﻴﻢ.
در ﺣﻘﻴﻘﺖ ۴ دﺳﺘﻪ اﺻﻠﻲ از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ در ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زﻣﺎن ﻣﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ.
- اﻣﻮر ﻣﻬﻢ و اﺿﻄﺮاری
- اﻣﻮر ﻣﻬﻢ و ﻏﻴﺮ اﺿﻄﺮاری
- اﻣﻮر ﺑﻲاﻫﻤﻴﺖ و اﺿﻄﺮاری
- اﻣﻮر ﺑﻲاﻫﻤﻴﺖ و اﺿﻄﺮاری
ﮔﺮوه دوم در واﻗﻊ دﺳﺘﻪای از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺻﺮف آن ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ .ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎی اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﻪ اﻫﺪاف و رﺳﺎﻟﺖ ارﺗﺒﺎط ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. اﻗﺪاﻣﺎت ﮔﺮوه اول ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺤﺮانﻫﺎ و ﻣﺸﻜﻼت را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻲدرﻧﮓ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ. ﭼﺮا ﻛﻪ ﻫﻢ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻢ اﺿﻄﺮاری. دﺳﺘﻪ ﺳﻮم اﺿﻄﺮاری ﻫﺴﺘﻨﺪ وﻟﻲ اﻫﻤﻴﺘﻲ در ﭘﻴﺸﺒﺮد رﺳﺎﻟﺖ و اﻫﺪاف ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﺷﺪه ﻧﺪارﻧﺪ .ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮای دﻳﮕﺮان ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ. و در ﻧﻬﺎﻳﺖ اﻣﻮر دﺳﺘﻪ ﭼﻬﺎرم آﻣﻴﺰه ای از ﻫﻤﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ اﺿﻄﺮاری .ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻣﻮری ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﺗﻼف وﻗﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﮔﺮدد.
ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم روز را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲﭘﺮدازﻳﻢ، اﻣﺎ در ﭘﺎﻳﺎن روز ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎری اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﻳﻢ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﻴﻢ ﻛﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﺪاوم و درﺳﺖ آن زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺨﺼﻲ و ﻳﺎ ﺣﺮﻓﻪای ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺗﺤﻮل ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ، درﻣﻲﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎً در دﺳﺘﻪ دوم ﺟﺎی ﻣﻲﮔﻴﺮد. اﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻋﺎدت ﻧﻴﺰ در ﻫﻤﻴﻦ دﺳﺘﻪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ .ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﻮﺛﺮ ﺧﻮد را از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎی دﺳﺘﻪ ﺳﻮم و ﭼﻬﺎرم برحذر ﻣﻲدارﻧﺪ .زﻳﺮا در ﻫﺮ ﺣﺎل مهم نیستند. با بی توجهی به اﻣﻮردﺳﺘﻪ دوم، اﻣﻮر دﺳﺘﻪ اول روزﺑﻪروز وﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی از ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺮای ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ اﻣﻮر دﺳﺘﻪ دوم ﺑﺎﻳﺪ از ﺻﺮف وﻗﺖ دﺳﺘﻪﻫﺎی ۴ و ۳ ﺑﻜﺎﻫﻴﻢ و ﺑﻪﻃﻮر ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪی نه ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ.
ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ در راﺳﺘﺎی اﻳﺠﺎد رواﺑﻂ ﻋﻤﻴﻖ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی و ﺳﺎزﻣﺎن دادن، رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻬﺎرت ﻫﺎی ﺷﺨﺼﻲ، ورزش، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻋﻤﻴﻖ و آﻣﻮزش ﻣﺪاوم، ﺗﻤﺎﻣﺎً در دﺳﺘﻪ دوم ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺟﺎی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ریزی روزاﻧﻪ، ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻔﺘﮕﻲ،ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ و ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻴﻢ. ﻳﻌﻨﻲ اﺑﺘﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺧﻮد را در آﻳﻨﺪه ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ و آﻧﮕﺎه ﺑﺎ اوﻟﻮﻳﺖ دادن ﺑﻪ اﻣﻮر، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎی ﺧﻮد را در راﺳﺘﺎی آن ﻫﺪف ﺗﻨﻈﻴﻢ کنیم.