چرا به این کشور، دروازه آفریقا و اروپا می گویند؟

الجزیره، شهری گذرگاهی

این کشور با تونس، لیبی، نیجریه، مالی و موریتانی، صحرای غربی و کشور مغرب همسایه بوده و از شمال به دریای مدیترانه مرز دارد. اگر چه اکنون به آن جمهوری دموکراتیک خلق الجزایر می گویند اما زمانی تحت اشغال و مستعمره فرانسه بود. قبل از استعمار، توسط قبایل و رئیس قبیله که بای نام داشت اداره می شد. اکثر نژاد مردم آن، بربر و عرب می باشند. الجزایر در سال ۱۹۲۶ استقلال خود را بازیافت و از زیر سلطه فرانسه بیرون آمد. اگر چه اغلب مسافران در سفرشان آن را الجزیره، شهری گذرگاهی به سمت اروپا یا آفریقا می دانند اما این شهر ارزش حداقل دو روز اقامت و گشت و گذار را دارد. پایتخت آن شهر الجزیره است.

الجزایر (الجزیره) شهری با زیبایی نادر و کنجکاوی های هیجان انگیز، غافلگیرانه و گاهی اوقات وحشیانه است که هرگز نمی توانید آن را تصور کنید. تاریخ آشفته کشور با معماری غنی بافت های شهری آن بسیار مشهور است: بلوارهای ساخته شده به دست فرانسوی ها و آپارتمان ها و ویلا های زیبا، بناهای تاریخی سوسیالیستی، ساختمان های عمومی و قلب اسلامی در کنار تپه های کاسبا Casbah مشهور شده است. خیابان های پر پیچ و خم کشیده شده به سمت آبی بی کران و خلیج الجزایر، حال و هوای متفاوتی با آنچه که از قبل دیده اید، دارد. آسمان، دریا و دره های سبز در هر قدم به چشم می آیند.

بیش از چهار پنچم این کشور را بیابان و صحرا پوشانده است بنابراین بیشتر جمعیت آن در نزدیکی ساحل و خط شمالی آن زندگی می کنند. در دهه ۵۰ میلادی ذخایر نفت و گاز در این بیابان‌ها کشف شد. در ویدئوی زیر با این شهر و جاذبه های دیدنی آن آشنا می شویم.