آیا از معضلات بومگردی برای جوامع محلی باخبریم؟

طبق انجمن بین المللی اکوتوریسم، بومگردی سفر به مناطق طبیعی را با اصول پایداری، حفاظت و مزایای مستقیم مردم محلی ترکیب می کند.مسافران ماجراجو در حالی که از مسیر تعطیلات استاندارد دریا و آفتاب و شن و ماسه دور می شدند، سفر به مکان های بکر و اصیل را جستجو می کردند.

مارتا هانی، یکی از بنیان گذاران و مدیر مشترک مرکز اکوتوریسم و ​​توسعه پایدار و نویسنده اکوتوریسم و ​​توسعه پایدار، تعریف گسترده ای را ارائه می دهد که بر روی به حداقل رساندن تأثیر، ایجاد آگاهی از محیط زیست، ایجاد مزایای حفاظت و حفاظت مردم محلی، احترام به فرهنگ محلی و حمایت از حقوق بشر تاکید دارد. با الی گشت همراه باشید.

برای خرید بلیط هواپیما با مناسب ترین قیمت از الی گشت روی تصویر زیر کلیک کنید.

درباره معضلات بومگردی چقدر می دانیم؟

بومگردی با جنبش زیست محیطی دهه ۱۹۷۰ به ثمر نشست اما ایده گردشگری و حفاظت از اواخر قرن نوزدهم با ایجاد اولین پارک های ملی در ایالات متحده آمریکا تصور شده است. ایده این بود که منطقه ای از زیبایی های طبیعی مزاحم را تعیین کرده و آن را برای لذت بردن از همه حفظ کنید.

با این حال، اجرای این مفهوم با رشد گردشگری طی ۴۰ سال گذشته بسیار دشوارتر شده است. غالباً چنین اتفاقی می افتد که تأثیرات منفی بر روی نقاط مهم گردشگری بیشتر به دلیل تعداد زیاد بازدیدکنندگان است. خلیج مایا در تایلند را در نظر بگیرید، یک ساحل کوچک و زیبا که سال گذشته به دلیل خراب شدن به خاطر گردشگران اضافی تا سال ۲۰۲۱ بسته بود. عدم وجود مقررات و نگرانی های زیست محیطی از سوی مقامات، شرکت های گردشگری و بازدیدکنندگان قبل از این، منجر به دوره نقاهتی شده است، بنابراین اکوتوریسم چیست و چرا مهم است؟

طبق انجمن بین المللی اکوتوریسم (TIES) ، بومگردی یک مکان گردشگری است که شامل سفرهای مسئولانه به مناطق طبیعی با هدف حفظ محیط زیست، حفظ رفاه مردم محلی و تفسیر و آموزش است. حدود ۵ درصد از کل گردشگری را تشکیل می دهد و طیف گسترده ای از نمونه ها را ارائه خواهد داد.

بومگردی قصد دارد سازش موثری بین مسافرت، حفاظت و جوامع محلی در جهانی پیدا کند که مسائل آب و هوایی و میزان انقراض افزایش نگران کننده ای را به همراه دارند. به نظر می رسد که برای دلسرد شدن کامل از جهانگردی، خیلی دیر و به طور بالقوه منفی باشد، علی رغم اینکه حدود ۵ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد زیرا همچنین یکی از پردرآمدترین صنایع جهانی و یک سنگ بنای مالی برای بسیاری از کشورها است.

تحقیقات چه می گویند؟

همانطور که با چنین مسئله پیچیده ای می توان انتظار داشت، نتایج کلی بومگردی می تواند بسیار متفاوت باشد. مروری که در اوایل سال جاری منتشر شد، ۱۰ دسته مختلف از گردشگری با محوریت حفاظت را تعریف می کند که فقط چهار مورد دارای تأثیر کلی مثبت هستند. این مسئله در منطقه خاکستری بین بومگردی قابل دسترسی برای توده ها و از دست دادن عنصر سازگار با محیط زیست به دلیل بیش از ظرفیت حمل مکانی است (نقطه ای که گردشگری و توسعه بیشتر باعث تأثیر منفی بیش از حد بر محیط زیست  یا جامعه شده است).

این صنعت همچنین مستعد سبز شویی است، جایی که شرکت ها عمداً از محیط زیست آگاه تر به نظر می رسند تا بتوانند در این بازار خاص سرمایه گذاری کنند.

گردشگری در جزیره کومودو، اندونزی

در اندونزی، جزیره کومودو قرار بود در سال ۲۰۲۰ برای اجرای یک برنامه حفاظتی، در پاسخ به افزایش گردشگری و تأثیر آن بر روی اژدهای بومی کومودو و یک حلقه ادعای قاچاق که عامل ۴۱ اسیر اژدهای کومودو از جزیره است، اقداماتی جهت بسته شدن صورت گیرند. این تعطیلی در اوایل ماه اکتبر لغو شد زیرا تحقیقات نشان می دهند که تعداد اژدهای کومودو تحت تأثیر قرار نگرفته اند و اکنون دولت با افزایش قیمت بازدید از جزیره اصلی، تعداد گردشگران را محدود می کند.

کسانی که مایل به پرداخت حق بیمه نیستند، به سایر جزایر ساکن حیوانات هدایت می شوند. اگرچه این ممکن است خود را به عنوان یک راه حل موثر در آینده ثابت کند، اما از نظر دیپلماتیک مرز بین آگاهی از محیط زیست و مالی را محو می کند. حوادث مشابهی در جزایر گالاپاگوس اکوادور در جریان هستند که مقامات پارک ملی آنها در حال معرفی مجموعه جدیدی از مقررات با هدف محدود کردن تعداد مسافران کشتی و استفاده از بیش از ۳ جزیره از ۱۹ جزیره بزرگ در مجمع الجزایر می باشند، به منظور کاهش اندازه گروه گردشگران

این رویکرد که در فوریه سال ۲۰۲۰ آغاز شد، شامل ضربه اقتصادی اکوادور است اما به نظر می رسد آنها با در نظر گرفتن سایر اقدامات آگاهانه از نظر محیط زیست، از قبیل ممنوعیت کیسه های پلاستیکی و فرودگاه اصلی جزایر که کاملاً دارای قابلیت تجدید پذیری هستند، محیط را در درجه اول قرار می دهند.

 قطب جنوب یک نمونه بدیعی از اکوتوریسم است

زیرا به دلیل پیمان قطب جنوب، یک توافق نامه بین المللی که فقط فعالیت های مسالمت آمیز را در آنجا انجام می دهد، از اوایل به شدت تنظیم شده است.

این  یکی از منزوی ترین و مهمان پذیرترین مکان های کره زمین است. با این وجود حتی قطب جنوب نیز به دلیل افزایش بازدیدکنندگان در معرض تهدید قرار دارد. به عنوان مثال حوادثی مانند نشت نفت و تصادفات ناگزیری اتفاق می افتند و اگر چنین محیطی بکر باشد، این می تواند تأثیر بسیار بیشتری بر حیات وحش حساس داشته باشد.

علاوه بر این، شناخته شده است که حداکثر ۸ گونه غیر بومی توسط انسان به منطقه قطب جنوب وارد شده اند و اگرچه هیچ یک از آنها هنوز مهاجم نشده اند، اما با فعالیت بیشتر انسان، احتمال آن افزایش می یابد. از زمان محدود شدن گردشگری پس از افزایش تعداد به ۵۰۰۰۰ در سال ۲۰۰۷ ، کشتی های بزرگ تر اجازه ورود به قطب جنوب را ندارند، اگرچه تعداد آنها دوباره افزایش یافته است.

هرچه محبوبیت آن به عنوان یک مقصد توریستی بیشتر شده، تصادفات بزرگ تر و مکررتر می شوند و همچنین فشار برای زیرساخت های دائمی تر برای تهیه این سفرها افزایش می یابد. در نتیجه، بازدید از کشورهای مختلف یک مزیت ذاتی انکار ناپذیری به همراه دارد، اما صنعت اکوتوریسم مملوء از سود مالی است و سبز بودن اغلب بالاترین اولویت را ندارد. اگر این مربوط به شما است (که مطمئناً باید باشد)، در صورت برنامه ریزی برای سفر، تکالیف خود را انجام دهید و از عملکرد خود آگاه باشید.

به حداقل رساندن معضلات بومگردی

بومگردی با هدف کاهش تأثیرات زیست محیطی همراه با توریسم انبوه و زیرساخت های گسترده و غالباً دارای منابع سنگینی ایجاد می شود. این کاهش تأثیر شامل استفاده از مواد در دسترس محلی، اغلب سنتی و در مواقعی دیگر، از مواد بازیافتی و پشتیبانی از طرح های زیربنایی سازگار با محیط زیست و متناسب با سنت ها و حساسیت های فرهنگ محلی است. به حداقل رساندن تأثیر به معنی کنترل تعداد و رفتارهای قابل قبول گردشگران است.

این تلاش ها می توانند از محدودیت ترافیک در مسیرهای پیاده روی پارک های ملی گرفته تا کنترل تعداد شلیک گلوله ها در حین سفرهای شکار جامعه باشند. روش دیگر برای کاهش تأثیر گردشگری، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و دفع دقیق زباله ها است. از نظر فرهنگی، بومگردی با احترام به جوامع و سنت های محلی، کاهش جنبه های استثماری سفرهای اوقات فراغت و بهره مندی و نه آسیب رساندن به جوامع، انجام می شود.

آگاهی سازی درباره معضلات بومگردی

در بومگردی هدف، آموزش و همچنین سرگرمی و آرامش است. این هدف شامل موارد زیست محیطی و همچنین فرهنگی می شود. بازدیدکنندگانی که در پروژه های اکوتوریسم شرکت می کنند، باید اطلاعات مربوط به زیست محیط و موارد حفاظت مربوط به منطقه محلی را دریافت نمایند. راهنماها و سایر کارکنان باید بتوانند به طور موثر با گردشگران ارتباط برقرار کنند و به آنها در تفسیر محیط طبیعی و اشاره به مناطق حساس و اکوسیستم های شکننده کمک نمایند.

تبادل فرهنگی مهم برای بومگردی که بازدید کنندگان از طریق آن از آداب و رسوم محلی و آداب و رسوم اجتماعی یاد می گیرند، باید به طور ایده آل، دارای حساسیت و تعادل باشند. در بسیاری از موقعیت ها، سنت ها برای گردشگران به عنوان پس زمینه ای عجیب و غریب عمل می کنند، زیرا مردم محلی مجبور به تأثیر ابتدایی و مردمی برای منافع گردشگرانی هستند که به دنبال اصالت می باشند.

مزایای مالی برای رفع معضلات بومگردی

بومگردی باید مستقیماً از طریق هزینه های تورها، هزینه های پذیرش و کمک های مالی یا به طور غیر مستقیم از طریق مالیات بر مسافرت یا محل اقامت، منافع مالی مستقیمی برای پروژه های حفاظت از محیط زیست و حفاظت از محیط زیست فراهم کند. منافع مالی اکوتوریسم نه تنها به حفاظت از میراث طبیعی، بلکه به جمعیت محلی نیز باید گسترش یابند.

آنها باید از طریق گردشگری و مسافرت یا با بکارگیری در زیرساخت های گردشگری یا به طور ایده آل یا با بهره مندی از پیشرفت های محلی مانند ارتباطات حمل و نقل، سرویس های بهداشتی، تأمین آب و بهداشت، از این منافع بهره مند شوند.

حقوق بشر و دموکراسی

طبق معیارهای هانی، بومگردی همچنین باید در حمایت از حقوق بشر، توانمند سازی اقتصادی و جنبش های دموکراتیک در جوامع میزبان تلاش کند. علاوه بر افزایش آگاهی در مورد مسائل سیاسی کشور میزبان، یکی از راه های توانمندسازی مردم، حمایت از مشاغل محلی و به ویژه در مقیاس کوچک، مشاغل و تأمین کنندگان و مبارزات آنها برای دستیابی به کنترل زمین و دارایی ها است.

این هدف سیاسی از اکوتوریسم، مهم ترین و دشوارترین آن است که به روشنی تعریف شود. به عنوان مثال، تحریم برخی از مقاصد ممکن است یک شمشیر دو لبه ای باشد و مهم است که بررسی کنید آیا سودهای بلند مدت حاصل از فشار سیاسی با خسارات اقتصادی کوتاه مدت جبران می شوند یا خیر!