چالش فرودگاه دبی در اجرای تشخیص هویت بیومتریک

سیستم تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه

فرودگاه دبی شلوغ ترین و پررفت و آمدترین فرودگاه دنیاست و سالانه میلیون ها مسافر از این فرودگاه برای جابجایی استفاده می کنند. بحث استفاده از سیستم تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه سال هاست که مورد بحث قرار دارد. اگرچه سیستم تشخیص هویت بیومتریک می تواند روند سوار شدن مسافران به هواپیما را تسریع ببخشد، اما مدیریت و ایجاد زیرساخت ها و الزامات این نوع سیستم امنیتی خود به یکی از چالش های بزرگ فرودگاه ها تبدیل شده است. با الی گشت همراه باشید تا با مشکلات و موانع پیش رو برای پیاده سازی این سیستم در فرودگاه دبی آشنا شویم.

ترافیک بالای فرودگاه دبی

مطالب مرتبط:
تحولات صنعت هواپیمایی در سال ۲۰۱۸
۶ تکنولوژی که صنعت هواپیمایی را در سال ۲۰۱۷ متحول کرد

فرودگاه دبی در سال ۲۰۱۶ بیش از ۸۳ میلیون مسافر را جابجا کرده است. انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (یاتا) پیش بینی کرده است که در سال ۲۰۳۵ بیش از ۷ میلیارد مسافر به دبی سفر کنند. این میزان یعنی دوبرابر میزان کل ترافیک هوایی جهانی در سال ۲۰۱۶! بنابراین با توجه به شمار رو به رشد گردشگران به نظر می رسد راه حل تشخیص هویت بیومتریک بخشی کلیدی و مهم از برنامه های آینده فرودگاه ها باشد. با این حال، پیاده سازی این سیستم امنیتی جدید در عمل با مشکلاتی همراه خواهد بود.

تشخیص هویت بیومتریک، از ایده تا واقعیت

در اکتبر ۲۰۱۷ نمایشگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات در دبی برگزار شد و شکاف بین واقعیت و آینده شناسایی بیومتریک در این نمایشگاه به خوبی به تصویر کشیده شد. در این نمایشگاه یک تونل آکواریومی مجازی وجود داشت و مسافران را به طور مخفیانه و توسط ۸۰ دوربین مخفی ثبت و شناسایی می کرد.

این که مسافران در فرودگاه حرکت کنند و سیستمی به طور اتوماتیک هویت آن ها را توسط دوربین های فرودگاه شناسایی کند راه حلی زیرکانه و هوشمندانه به نظر می رسد. برخی کارشناسان اعلام می کنند که این روش تشخیص هویت در سال ۲۰۱۸ در فرودگاه دبی راه اندازی خواهد شد. حتی برخی رسانه ها پا را فراتر گذاشته و اعلام کرده اند که فرودگاه دبی «باجه های امنیت فرودگاه را درسال آینده حذف خواهد کرد» و در عوض، «ماهی های مجازی تشخیص هویت» را به کار خواهد گرفت. اما آنچه درنمایشگاه فناوری و ارتباطات جیتکس دبی به نمایش درآمد مفهومی استعاری در واکنش به این مباحث بود.

چالش ها و پیچیدگی های تشخیص هویت بیومتریک

مایکل ایبیتسون، مدیر اجرایی فرودگاه دبی است. وی پیش از این در فرودگاه گاتویک لندن مشغول به کار بوده و سه سال در مقام مدیر فناوری اطلاعات با انواع تکنولوژی های مدرن روبرو بوده و در آزمایش های تشخیص هویت بیومتریک شرکت کرده است. یکی از این آزمایش ها در سال ۲۰۱۳ و در فرودگاه گاتویک انجام شد: در این آزمایش ۳۰۰۰ مسافر بریتیش ایرویز برای رد کردن کلیه مراحل سوار شدن به هواپیما، مثل تحویل بار، کنترل امنیت و دریافت کارت پرواز از تشخیص هویت از طریق عدسی چشم استفاده کردند.

ایبیتسون می گوید: «ما در یک بازه ی یک ماهه این آزمایش را با موفقیت در مورد ۴۰ پرواز بریتیش ایرویز انجام دادیم. اما مشکل وقتی شروع می شود که بخواهیم این پروژه را به طور عملی در فضای فرودگاه پیاده کنیم. اجرای تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه نیازمند زیرساخت ها و ایجاد کسب و کاری جدید است که سرمایه گذاری های زیادی لازم دارد.» اندازه فرودگاه، غیرقابل پیش بینی بودن روند روزانه فرودگاه، فقدان سیستم استاندارد برای تشخیص هویت بیومتریک و هزینه زیرساختی بالای این پروژه از جمله مشکلات پیش رو برای پیاده سازی این شیوه تشخیص هویت در فرودگاه دبی است. «در فرودگاه دبی ۱۰۰ گیت پرواز وجود دارد. بنابراین اگر بخواهیم در هر گیت یک دستگاه تشخیص هویت بیومتریک قرار دهیم تنها یک بار در روز  آن را برای هر ایرلاین استفاده می کنیم. برای عملی کردن این کار می بایست تمام ایرلاین ها نیز مکلف به استفاده از این سیستم باشند. اما ملزم کردن تمام شرکت های هواپیمایی به استفاده از تشخیص هویت بیومتریک کار ساده ای نیست. به همین دلیل پیاده سازی کامل تشخیص هویت بیومتریک به مسئله ای غامض و پیجیده تبدیل شده است.»

چالش های محاسباتی

روزانه ۲۴۳۰۰۰ مسافر از فرودگاه دبی استفاده می کنند و در روزهای شلوغ و پرترافیک این میزان به ۱۳۰۰۰ مسافر در ساعت می رسد. ایبیستون می گوید از این میزان، ۳۰%مستقیما از ایالات متحده عربی خارج می شوند. هر مسافری که در داخل امارات متحده عربی سفر کند در سیستم تشخیص هویت بیومتریک ثبت می شود، زیرا این سیستم در هر هفت امیرنشین این کشور یعنی: ابوظبی، عجمان، دبی، فجیره، راس الخیمه، شارجه و ام القواین اجرا می شود. اما مشکل تشخیص هویت بیومتریک ۷۰% باقی مانده است. اینکه چطور بتوانیم در هر ساعت، مشخصات امنیتی ۱۰۰۰۰ مسافر را ثبت کنیم خود چالشی جدی و بحث برانگیز است. این مسئله که فرودگاه دبی به بیش از ۲۳۰ مقصد در سرتاسر جهان پرواز مستقیم انجام می دهد به این معناست که سیستم تشخیص هویت بیومتریک فرودگاه دبی مجبور است اطلاعات مسافران را از ۲۳۰ مکان مختلف در سرتاسر جهان گردآوری کند.

اما چطور اطلاعات ۱۰۰۰۰ مسافر را در یک ساعت ثبت کرد؟ برای این کار شاید لازم باشد صف طولانی دیگری در فرودگاه شکل بگیرد، که خود با ماهیت ایجاد سیستم تشخیص هویت بیومتریک در تناقض خواهد بود. بنابراین راه حلی که در نهایت به آن می رسیم این است که تنها در صورتی می توان سیستم تشخیص هویت بیومتریک را با موفقیت پیاده سازی کرد که تمام ایرلاین ها و تمام فرودگاه ها با یکدیگر همکاری و مشارکت کنند.

تشخیص هویت بیومتریک

سیستم تشخیص هویت بیومتریک به روش های امنیتی تشخیص هویت گفته می شود که برای شناسایی افراد از ویژگی های زیستی (بیومتریک) انسان  استفاده می شود. انسان و هر موجود زنده ویژگی های زیستی منحصربفردی دارد که خاص آن موجود است و شناسه زیستی آن موجود محسوب می شود. هرچند تشخیص هویت بیومتریک جدیدا بر سر زبان ها افتاده است، اما بشر سال هاست که از یکی از این روش ها استفاده می کرده است: تشخیص هویت از طریق اثر انگشت. روش های دیگری که در تشخیص هویت بیومتریک استفاده می شوند عبارتند از: تشخیص چهره، تشخیص عنبیه، تشخیص صدا، تشخیص امضا، اثر انگشت و …

با توجه به اهمیت امنیت پرواز و کنترل های امنیت فرودگاه، استفاده از سیستم تشخیص هویت بیومتریک در فرودگاه به نظر راه حلی سودمند می رسد. اجرای این سیستم مخالفان و موافقان خاص خود را دارد و فرودگاه های معتبر دنیا در حال بررسی احتمال پیاده سازی این سیستم در فرودگاه هستند.

منبع: airport-technology.com