مطمئنا مسافران تجاری دائمی با مقدمات و تدارکات مسافرت بیشتر آشنا هستند و اغلب تخصص چشمگیری در خصوص مقاصد یا محصولات ویژه دارند. فردی که هر هفته از لندن به پاریس مسافرت می کند، از روی تجربه راجع به خدمات «یورو استار» و این مقصد در مقایسه با آژانس های مسافرتی یا وبسایت های رزرواسیون آنلاین اطلاعات خیلی بیشتری دارد. مسافرت های تجاری اغلب به جلسه ها، سفرهای تشویقی، کنفرانس و نمایشگاه ها (MICE) دسته بندی می شود.
تناوب استفاده از یک خدمت مسافرتی ویژه و آشنایی با مقصد و همچنین زمان موجود برای مصارف غیرتجاری، میزان اطلاعات مورد نیاز گردشگران را تعیین می کند. گردشگران ناآشنا به مقصد یا محصول، نسبت به مسافران با تجربه به میزان بسیار بیشتری نیازمند کسب اطلاعات هستند. در مقایسه، مسافران با تجربه نسبت به یک مقصد، به اطلاعات عمیق تری نیاز دارند و می خواهند مطمئن شوند که طبق تجارب قبلی خود، به نیازهای آنان توجه می شود. بنابراین، نیازهای اطلاعاتی هر کدام از این بخش های بازار و نحوه ارائه این اطلاعات به آن ها باید مورد ارزیابی قرار گیرد.
اغلب تصمیم گیری و رزروها توسط خود مسافران انجام نمی شوند، بلکه توسط منشیان یا مسئولین امور مسافرت در سازمان های آن ها صورت می پذیرد. اطلاعات مورد نیاز و کانال های توزیع استفاده شده برای جستجو و ذخیره محصولات مسافرت، بسیار متفاوت هستند. با وجود این بیش از پیش آشکار است که مسافران تجاری برای رزرو بلیط خود شخصاً از اینترنت استفاده می کنند و اغلب مقدمات و تنظیمات مسافرت پیچیده تری را انجام می دهند. آن ها اغلب قیمت ها و محصولات عرضه شده اینترنتی موجود را با محصولات پیشنهاد شده توسط مدیران مسافرت مقایسه می کنند و همیشه یک ترتیب جایگزین برای گزینه عرضه شده سازمان خود، پیشنهاد می کنند. این کار منجر به موقعیتی جذاب شده است که کاربر در آن اغلب می تواند معامله بهتری نسبت به حرفه ای های مسافرت انجام دهد و همچنین در بودجه مسافرت شرکت نیز صرفه جویی کند. به هر حال، هنگامی که مسافران تجاری قادر به تنظیم ترتیبات مسافرت خود باشند، در بیشتر موارد از خط و مشی های مسافرتی سازمان های خود پیروی نمی کنند. به علاوه آن ها مدیران مسافرت را به چالش می کشند و به خاطر اندکی سود، بخش چشمگیری از زمان کاری خود را صرف جستجوی محصولات مسافرتی می کنند(به طوری که در تعدادی از اسناد مدارک این صنعت، از این پدیده به عنوان « ایفای نقش آژانس مسافرتی غیر حرفه ای » یاد می شود). با وجود این مسافرت تجاری بالاترین بخش ذخیره های اینترنتی مسافرت را تشکیل می دهد، زیرا بیشتر متغیرها بر حسب زمان و مکان تنظیم می شوند و نیز مسافران تجاری تحصیل کرده تر، مستقل تر و با رایانه آشناتر هستند. بخش مسافرت تجاری بسیار سودآورتر از بازار تفریحی است. بنابراین همانطور که انتظار می رفت، بیشتر سازمان هایی که در این بازار خدمت می کنند، واسطه های اینترنتی پیچیده ای را توسعه داده اند. علاوه بر این، مذاکرات (B2B) بین کسب و کارها و شرکت های مسافرتی نیز با سرعت بسیار بالاتری نسبت به سایر بخش های اینترنت رشد می کند.
در مقایسه، فروش مسافرت تفریحی از طریق اینترنت با نرخی کندتر از آنچه که بسیاری از تحلیل گران این صنعت انتظار داشتند، پیش می رود. این امر به ویژه به عنوان یک مساله در میان اروپاییان مطرح است، چرا که تور مسافرتی هنوز در میان فعالیت های تفریحی حالت غالب دارد. بخش بزرگی از مسافرت تفریحی براساس تورهای مسافرتی است.
یک مطالعه موردی در آلمان نشان می دهد حدود ۵۶ درصد از معاملات آژانس های مسافرتی در ارتباط با تورهای مسافرتی است. بازار فراغتی به دلایل متعددی هنوز اینترنت را تا آن سطح که مشتریان بتوانند آن را برای رزرو تورهای مسافرتی مورد استفاده قرار دهند، به کار نگرفته است.
به هر حال بازار تفریحی مستقل، در آمریکای شمالی، قسمت های جنوبی اروپا و دیگر قسمت های جهان به عنوان بخش غالب مطرح است. در این مناطق درصد بسیار بیشتری از مسافران تفریحی تعطیلات خود را به تنهایی یا با کمک آژانس های مسافرتی خرده فروشی که محصولات مسافرتی را برای آن ها بسته بندی می کند، سازماندهی می کنند. اینترنت به طور چشمگیری به این بازار اجازه داده است که امکان دسترسی به همه اطلاعات مورد نیاز برای خرید محصولات گردشگری را فراهم سازند. براساس گزارش شرکت هایی چون خطوط هواپیمایی کم هزینه «ایزی جت» و «ریان ایر»، که مسافران فراغتی مستقل را هدف قرار می دهند، در حال حاضر رزرو اینترنتی بیش از ۸۰ درصد حجم کار آن ها را به خود اختصاص می دهد. همچنین هتل های کوچک و مستقل به طور روزافزونی از اینترنت استفاده می کنند و آن را وسیله ای آسان و بسیار سودآور برای برقرار کردن ارتباط مستقیم با مشتریان خود می دانند. احتمالا اینترنت به تدریج با کمک به مصرف کنندگان در جهت به عهده گرفتن بخشی از نقش ها و ارزش افزوده تور گردان های فعلی، بازار تفریحی مستقل را قادر خواهد ساخت که حتی به قیمت [کاهش] تورهای جامع سریع تر رشد کند. در نتیجه، سیستم گردشگری برای این مشتریان به سرعت تغییر خواهد کرد و احتمالا واسطه های جدید با مشتریان مورد نیاز خواهد بود.
