سیستم های رزرواسیون کامپیوتری

سیستم رزرواسیون کامپیوتری (CRS) نخست در دهه ۱۹۶۰ بکار گرفته شد، که عبارت بود از سیستمی که یک شرکت هواپیمایی بدان وسیله بلیط های فروش رفته را مشخص می کرد. در سال های بعد، سیستم های رزروانسیون کامپیوتری جدیدی معرفی شد و شرکت های هواپیمایی آنها را بکار بردند. شرکت هواپیمایی یونایتد سیستم آپولو، شرکت هواپیمایی دلتا سیستم داتاس و شرکت هواپیمایی آمریکن سیستم سایبر را بکار بردند.

پس از آن شرکت های هواپیمایی به این واقعیت پی بردند که می توانند با استفاده از سیستم کامپیوتری برای ذخیره جا، فروش خود را به آژانس های مسافرتی و سایر سازمان های واسطه واگذار کنند و بدین طریق هزینه ها را کاهش دهند. در نتیجه، در نیمه اول دهه ۱۹۷۰، شرکت های هواپیمایی کوشیدند از طریق ایجاد واحدهایی (متعلق به خود) برای فروش بلیط، از مزایای رقابتی بهره مند گردند.

در سال ۱۹۷۶ شرکت های هواپیمایی TWA و یونایتد سیستم های خود را در اختیار یکدیگر قرار دادند و سیستمی مرتبط به وجود آورند. این اقدام آغازی بود برای بکار بردن وسیع کامپیوتر در فروش بلیط.

بکارگیری سیستم کامپیوتری برای ذخیره جا و فروش بلیط، توانست بر فرایند فروش و ذخیره کردن بلیط های هوایی، اثرات زیاد بگذارد. سپس سازمان های خدماتی دیگر مانند هتل ها و شرکت های کرایه خودرو هم به پیروی از شرکت های هواپیمایی در صدد بکارگیری این سیستم برآمدند. در سال های کنونی ائتلاف های گوناگونی در سطح های مختلف صنعت جهانگردی به وجود آمده است. برای مثال، همکاری شرکت هواپیمایی دلتا با شرکت هواپیمایی نورت وست که توانسته اند شبکه ای را به عنوان ورداسپن (Worldspan) به وجود آورند. سازمان های مختلف خدماتی و بنگاه ها نیز ائتلاف هایی را تشکیل دادند؛ به طور مثال سایبر سیستم کامپیوتری خود را در اختیار هتل شرایتون و شرکت کرایه خودروی اویس قرار داد.

در سال های اخیر سیستم های رزرواسیون به وسیله کامپیوتر سیری تکاملی پیموده و به صورتی درآمده که آن را سیستم توزیع جهانی (GDS) می نامند. سیستم های کامپیوتری آمادئوس، گلیلو، سایبر و ورداسپن نمونه هایی از سیستم توزیع جهانی می باشند. هدف اصلی ارائه این سیستم های یکپارچه جهانی این بود که این سازمان ها بتوانند با یک بار مراجعه مسافر، تمام خدمات را به صورت یک جا ارائه کنند.