غذای هواپیما | Plane Food
به طور کلی بیشتر ما اتفاق نظر داریم که غذای هواپیما خوشمزه نیست و حتی کمی هم ناخوشایند است. وقتی غذایی می خوریم انگار که آن غذا را چندین روز پیش طبخ کرده و تازه برای ما سرو کرده اند. اما واقعا چرا باید این اتفاق بیوفتد؟ این سوالی است که شاید همه ما تا به حال پرسیده ایم؛ اینکه چرا شرکت های هواپیمایی تلاش بیشتری برای خوشمزه شدن غذاهایی که داخل هواپیما سرو می کند، صورت نمی دهند؟ با الی گشت باشید تا ببینیم چه دلایلی موجب شده اند که غذای هواپیما خوشمزه نباشد!
چرا غذای هواپیما خوشمزه نیست؟
مطالب مرتبط: جالب ترین حقایق در مورد غذای هواپیما مروری بر کیترینگ و غذای هواپیمایی لوفت هانزا مروری بر کیترینگ و غذای هواپیمایی قطر ایرویز
ایمیل خنده داری که از سوی الیور بیل، یک مدیر تبلیغات، به ویرجین آتلانتیک فرستاده شد (دقیق تر بخواهیم بگوییم به سر ریچارد برانسون)، شاید بهترین چیزی است که نشان می دهد چرا غذاهای هواپیمایی خوشمزه نیستند. او به همراه تصاویری از غذاهای خوشمزه ای که شما را گرسنه می کند مانند دسرهای خوشمزه، توضیحاتی داد و گفت که یک آشپز خوب می تواند غذای خوشمزه ای را برای ایرلاین ها تهیه کند. این ایده ها گویا جایزه هم برده اند!
خب چرا ایرلاین ها نمی توانند غذای خوشمزه ارائه دهند؟!
قطعا آن ها تلاش کرده اند. شرکت ویرجین آتلانتیک بعد از این ایمیل که از سوی بیل زده شده بود، چند آشپز معروف مانند لوک مانگان استخدام کرد که در بخش استرالیایی این ایرلاین به پخت غذا کمک کند. سنگاپور ایرلاینز یک بار گوردون رمسی را به عنوان مشاور استخدام کرد، ایر فرانس از جول رابوچون کمک گرفته و در سال ۲۰۱۱ بریتیش ایرویز از سرآشپز معروف بریتانیایی به نام هستون بلومنتال برای غذای داخل هواپیما کمک گرفت.
چنین توجهی به جزئیات پیشرفت کرده است اما متاسفانه، تنها کسانی که از چنین آشپزهایی بهره می برند، مسافران بخش های ویژه مانند فرست کلاس هستند. مشاوره رابوچون فقط به عنوان مثال برای منوی La Première هواپیمایی ایرفرانس مورد استفاده قرار گرفت و در حالی که مسافران فرست کلاس امارات (ایرلاینی که به خاطر غذاهایش همیشه مورد ستایش قرار گرفته) غذاهای لوکسی مانند خاویار ایرانی می گیرند، در بخش اکونومی سالاد فصل و جوجه سرو می شود. اما برخی اعتقاد دارند که حتی غذاهای لوکس بخش درجه یک و تجاری هواپیما نیز مزه خوبی که انتظار می رود را ندارند.
سرآشپز بلومنتال، زمان زیادی را صرف این کرد که به دنبال پاسخ این سوال بگردد و به این نتیجه رسید که احتمالا بزرگترین مسئله در این رابطه، علمی است. در ارتفاع بالا، حس چشایی ما درست کار نمی کند، رطوبت کم باعث می شود که راه های بینی ما خشک شده و فشار هوا عصب چشایی ما را نازک می کند. به همین دلیل شرکت های هواپیمایی اغلب غذاهای شور یا تند را انتخاب می کنند. خطوط هوایی در برنامه ریزی یک منو جدید، قبل از ارائه آن برای مصرف عمومی اغلب غذا را در پرواز امتحان می کند.
مشکل عمده دیگر، تدارکات و هزینه ها است. گوردون رمزی یک تفسیر مختصر ارائه کرد و گفت: «من ۱۰ سال برای خطوط هوایی کار می کردم، بنابراین می دانم که این غذا کجا بوده، کجا می رود و چه مدت طول می کشد تا در هواپیما قرار گیرد».
یک توضیح دیگر توسط جی وکر، فیزیکدانی از دانشگاه استانفودر ارائه شده است که در جواب پاسخ «چرا غذای هواپیما انقدر بد است؟» در یک وبسایت، این گونه گفته:
«به خاطر اینکه این کار خیلی سخت است، البته ناممکن نیست. من با ایرلاین های زیادی سفر می کنم و در فرست کلاس و بیزینس کلاس های زیادی بوده ام. به همین دلیل غذاهای زیادی هم تست کرده ام و برخی از آن ها بسیار خوب هستند. من می دانم که افرادی هستند که غذا را طراحی می کنند و نهایت تلاششان را انجام می دهند که غذا خوشمزه باشد اما در نهایت، قانون قدیمی رستوران ها نیز اینجا اعمال می شود: مردم هفت بار احتمال بیشتری دارند که تجربه غذای بد را بازگو کنند تا اینکه بخواهند از یک غذای خوب تعریف کنند.
موضوع واقعی این است که محدودیت های غذایی هواپیما بسیار شدید است. هواپیماها آشپزخانه نیستند و تعداد زیادی از مردم برای خدمت به آن استفاده می کنند. تصور کنید که می خواهید یک عروسی ۴۵۰ نفری را غذا دهید، غذای خوشمزه ای وجود ندارد و نزدیک ترین آشپزخانه دو ساعت با شما فاصله دارد.
پس من می خواهم از طریق مشاهداتم مواردی را عنوان کنم.
برای یک غذای گرم درست بعد از تیک آف، شما مجبورید که غذایی را درست کنید که بتواند برای مدت طولانی در ظرف های مخصوص غذا، گرم بماند. غذا در این شرایط نیم پخت شده و در درجه حرارتی نگه داشته می شود (آن ها نمی توانند همان موقع غذا را بپزند و آن ها زمان، هزینه و امکانات کافی برای پخت، سرد کردن و دوباره گرم کردن را ندارند). کمترین زمانی که یک غذا در گرما می ماند بین ۶۰ تا ۹۰ دقیقه است. پس به جز خورشت ها، از هر نوع غذای پروتئین دار دیگری خداحافظی کنید. سبزیجات نیز در چنین مواقعی سخت است که بمانند، نشاسته نیز خراب می شود. با این وجود اگر دقت کرده باشید، خوش طعم ترین غذا زمانی است که درست بعد از تیک آف سرو می شود.
برای غذاهایی که زمانی زیادی بعد از تیک آف سرو می شوند، مجبور هستند که آن را در هواپیما گرم کنند. فر و گازها تقریبا اصلا خوب نیستند و با غذاها پر شده اند، درست گرم نمی کنند و مجبور هستند که از ذخیره انرژی کمی استفاده کنند. ایرلاین ها نمی توانند در این شرایط هزینه سوزاندن غذا را بدهند، پس باید انتخاب های دقیق و فرآیند دقیق تری داشته باشند.
هنگامی که شما تنوع زیادی از محدودیت های غذایی که هواپیما باید تهیه کند را در نظر بگیرید مانند گیاهخواران، وگان ها، آن هایی که گوشت قرمز نمی خورند اما ماهی می خورند، افراد آلرژیک به برخی از مواد غذایی، آن هایی که نمی توانند لاکتوز مصرف کنند، زنان باردار، افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف و غیره و شما شروع برای تحقق بخشیدن به آنچه که در این خطوط هوایی وجود دارد می کنید: چیزی که برای همه مناسب باشد و شما باید پایین ترین وجه مشترک را ببینید. در نهایت، اگر یک بیماری در اثر غذا بوجود بیایید، مشکلاتی جدی پدیدار خواهند شد. بنابراین از ایرلاین ها ابتدا ایمنی و سپس انتظار طعم و مزه را باید داشته باشیم.
ساندویچ و رپ ها در پروازهای کوتاه مدت، گزینه مناسبی هستند اما باید خشک باشند تا با مشکلات رطوبتی روبرو نشوند. زنجیره ارسال آن ها بسیار پیچیده است و در آن، درجه حرارت های متفاوتی وجود دارد. برای مثال، کاهو بسیار به دما حساس است و زمانی که ساندویچی که کاهو دارد را در آلومینیوم می گذارند، بسیار مهم است که در معرض دمای زیادی قرار نگیرد».
در نهایت می توان گفت غذای هواپیما به چند دلیل عمده آنطور که انتظار می رود خوشمزه نیست. این دلایل شامل طبخ طولانی مدت، حمل و نقل و تدارکات، از بین رفتن حس چشایی ما در ارتفاع و … می باشند.
منبع: telegraph.co.uk