امروزه جهانگردی به عنوان یک صنعت سفید، نقش و اهمیت بسیار زیادی در رشد اجتماعی و اقتصادی جوامع پیدا کرده است؛ به طوری که کشورها در تمام مراحل توسعه خود به آن وابسته هستند. صنعت گردشگری، به طور مستقیم و غیر مستقیم با تمامی بخش های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ارتباط دارد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سال ۱۹۶۷ را “سال بین المللی توریسم” معرفی نموده و از سفرهای خارجی به عنوان وسیله ای برای شناخت و درک متقابل میان ملت ها و افزایش دانش و آگاهی مردم از میراث تاریخی گذشته و تمدن های باستانی، شناخت بیشتر از ارزش های فرهنگی جوامع مختلف و عاملی برای تحکیم صلح جهانی، یاد کرده است.
توریسم یکی از عوامل کلیدی موفقیت در دنیای کنونی است که در مقیاس انبوه، تنها از دهه شصت قرن بیستم آغاز شده، اما در طی سی سال گذشته به لحاظ درآمد کسب شده و شمار گردشگران خارجی رشد سریع و مستمر داشته است. این صنعت در برابر بحران های اقتصادی انعطاف پذیر بوده و علی رغم وقایعی چون واقعه یازدهم سپتامبر، حملات تروریستی و شیوع بیماری ها، رکود محسوس در فعالیت های گردشگری مشاهده نمی شود.
توریسم به عنوان بخش صادراتی، پس از نفت، فرآورده های شیمیایی و تولید خودرو، رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است. در بسیاری از کشورهای درحال توسعه، این صنعت یکی از مهمترین منابع درآمد و صادرات بوده و سبب ایجاد فرصت های بسیار در زمینه اشتغال و توسعه می گردد.
جهان در حال تبدیل شدن به یک دهکده جهانی است که در آن ساکنان تمامی قاره ها یکدیگر را همچون همسایه های خود تلقی می کنند. توریسم می تواند به حذف تعصبات و قید و بندها کمک کند و عامل اصلی صلح و آرامش در جهان باشد.
بر اساس پیش بینی های سازمان جهانی گردشگری، تعداد گردشگران خارجی تا سال ۲۰۲۰ به بیش از ۶/۱ میلیارد نفر خواهد رسید که از این میزان ۳۷۸ میلیون سفر بین منطقه ای و به سمت مقاصد دوردست انجام خواهد شد. در عین حال حدود ۲/۱ میلیارد سفر در داخل مناطق مشخص شده (اروپا، خاورمیانه و جنوب آسیا، آفریقا، شرق آسیاو اقیانوسیه و آمریکا) صورت خواهد پذیرفت. این سازمان همچنین پیش بینی می کند که تا سال ۲۰۲۰ قاره اروپا با ۷۱۷ میلیون گردشگر، شرق آسیا و اقیانوسیه با ۳۹۷ میلیون و قاره آمریکا با ۲۸۲ میلیون گردشگر به ترتیب بیشترین تعداد گردشگران را به خود اختصاص خواهند داد.
بر اساس پیش بینی های تا سال ۲۰۲۰ میزان رشد صنعت گردشگری در مناطق شرق آسیا، اقیانوسیه، آسیا، خاورمیانه و آفریقا در حدود ۵ درصد خواهد بود که این میزان در مقایسه با متوسط جهانی۱/۴ درصد بیشتر خواهد بود. همچنین به نظر می رسد که این میزان در قاره های آمریکا و اروپا کمتر از متوسط جهانی باشد. در سال ۲۰۲۰ قاره اروپا همچنان بیشترین تعداد گردشگران را در اختیار خواهد داشت؛ در حالی که سهم این قاره از این میزان در مقایسه با سهم ۶۰ درصدی آن در سال ۱۹۹۵ به ۴۶ درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش خواهد یافت.
سازمان جهانی گردشگرای پیش بینی می کند که در بازه زمانی سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۲۰ میزان رشد سفرهای با خط سیر بلند به ۴/۵ درصد رسد؛ در حالی که این رقم برای سفرهای داخلی منطقه ای حدود ۸/۳ درصد خواهد بود.
