دخمه زرتشتیان یزد
اگر دوست دارید به دنیای مردگان قبل از اسلام سفر کنید و با اسرار آن ها بیشتر آشنا شوید، باید سری به یزد بزنید. دخمه زرتشتیان یزد یکی از آن مکان های اسرار آمیز است که بعد از گذشت سالیان دور هنوز هم آداب و رسوم و سبک معماری خاصش را حفظ کرده است. در ادامه ی این مطلب از الی گشت شما را به یزد می بریم و با این مکان حیرت آور بیشتر آشنا می کنیم.
مطالب مرتبط: آیا منار جنبان در اصفهان واقعا می جنبد؟ مسجد جامع یزد، مسجدی حیرت آور با بزرگ ترین مناره دنیا
قبل از آشنایی با دخمه زرتشتیان اول خوب است بدانید دخمه چیست. دخمه ها در واقع بناهایی از جنس خشت خام هستند که در دوران های قدیم کاربرد بسیار داشته اند. برای مثال از آن ها به عنوان مکانی برای انجام مراسم دینی و مذهبی بعد از فوت شخص استفاده می شده است. زرتشتیان هم از زمان های قدیم تا همین چند ده سال پیش، طبق سنت، امواتشان را بعد از انجام مراسم خاص با آداب مشخص، داخل این دخمه ها می گذاشتند.
این دخمه ها یا به صورت طبیعی ساخته می شده اند و یا توسط انسان ها به دست ساخته می شده اند و همه ی آن ها در ارتفاع قرار داشته اند تا پرندگانی مثل کرکس راحت تر بتوانند به جنازه دسترسی داشته باشند. بعد از آن، استخوان های این افراد در داخل چاه گذاشته می شده است تا از آلودگی خاک جلوگیری شود.
نام دیگر دخمه زرتشتیان یزد، برج خاموشان و یا برج سکوت است که در ۱۵ کیلومتری شهر یزد، در نزدیکی منطقه ی صفائیه و روی یک کوه کم ارتفاع قرار گرفته است. بعد از رسیدن به این منطقه، با ۲ عمارت روبرو می شوید که یکی از آنها قدیمی تر از دیگری است.
زرتشتیان در آن دوران دخمه ها را سعی می کردند تا در روستاها و مناطق خارج سکونت بسانزد تا حتی وزش باد، مقداری از آلودگی این دخمه ها را به شهر نبرد.
در مورد داخل این دخمه باید گفت که سقفی گرد و گنبدی شکل دارد که سرتاسر آن با تخته های سنگ پوشیده شده است. این دخمه ها دارای تقسیم بندی هم هستند و به سه بخش مردانه، زنانه و بچه گانه تقسیم بندی می شوند. انتهای دخمه که به دیوار چسیده است، مخصوص مردها، دایره ی میانی مخصوص زن ها و و نوار بعد از آن هم مخصوص بچه ها بوده است. در وسط این مکان هم چاه بسیار بزرگی وجود دارد که در واقع همان محل دفن استخوان ها بوده است.
در این میان، دو دخمه از بقیه مشهورترند. دخمه ی قدیمی تر، مانکجی هاتریا نام دارد که مربوط به شخصی زرتشتی اما با اصالت هندی بوده و دخمه ی دومی که به دخمه گلستان معروف است، به دوران قاجار بر می گردد. در ضلع شمالی این کوه کم ارتفاع که دخمه ها روی آن قرار دارند و به کوه دخمه معروف است، چندین ساختمان خشتی و گلی دیگر هم وجود دارد که قدمت آن ها به دوران صفویه بر می گردد و در آن دوران از آن ها به عنوان ساختمان های رفاهی استفاده می شده است.
