خرابه های باستانی تمدن اینکاها
تمدن اینکا در اوایل قرن سیزدهم در ارتفاعات پرو به وجود آمد. از سال ۱۴۳۸ آن ها شروع به تسخیر اراضی اطراف نموده تا بتوانند بزرگترین امپراتوری قبل از کلمبیا را در آمریکا ایجاد نمایند. ظهور مهاجران اسپانیایی در سال ۱۵۳۲ موجب پایان یافتن امپراتوری کوتاه مدت اینکاها گردید. آنچه که از تمدن آن ها باقی مانده است بسیار ناچیز می باشد زیرا اکثر آن ها توسط اسپانیایی ها غارت شدند. اما بازدیدکنندگان هنوز هم می توانند نحوه پیدایش و زندگی آن ها را در میان خرابه های باستانی تمدن اینکاها درک نمایند. با الی گشت همراه شوید تا در مورد خرابه هایی که از این تمدن باقی مانده و نحوه زندگی ان ها بیشتر بدانیم.
مورای | Moray
مطالب مرتبط: زنگ تاریخ؛ همه چیز درباره تمدن اینکاها و تاریخ پرو – بخش یکم زنگ تاریخ؛ همه چیز درباره تمدن اینکاها و تاریخ پرو – بخش دوم امپراتوری اینکاها و فرهنگ به جامانده بر کشور پرو
مورای به عنوان یک منطقه ای برای کشاورزی های خاص مورد استفاده قرار می گرفته و احتمالا برای کشت گیاهان مقاوم و دلپذیر در آندس مورد استفاده قرار می گرفته است. این سایت شامل چندین تراس دایره ای شکل بوده که می توانسته به گونه ای مورد استفاده قرار گیرد تا شرایط مختلف آب و هوایی بر روی محصولات را تحت تاثیر قرار دهد. تراس های پایین تر در مقایسه با بالاتری ها دارای درجه حرارت پایین تری می باشند. عمیق ترین دهانه این تراس ها تا حدود ۱۵۰ متر عمق داشته و اختلاف دمایی بین بالا و پایین آن تا ۱۵ درجه می باشد.
وینای واینا | Winay Wayna
سایت وینای واینا یکی دیگر از شهرهای اینکاها بوده که بر روی تپه ای مشرف به رودخانه اروبامبا ساخته شده است. این خرابه های باستانی اینکاها احتمالا در گذشته نیز همانند امروز به عنوان یک توقفگاه برای مسافران خسته ای مورد استفاده قرار می گرفته است که در حال حرکت به سمت ماچوپیچو بوده اند. ویرانه هایی که در وینای واینا قرار گرفته اند شامل مجتمع های فوقانی و پایینی بوده که توسط راه پله ها و چشمه ها به یکدیگر متصل شده اند. علاوه بر این در کنار خانه ها یک منطقه از تراس ها نیز وجود دارند.
کوریکانچا | Coricancha
کوریکانچا که در کوزکو در اصل به نام اینتی کانچا (Inti Kancha) و یا عبادتگاه خورشید شناخته می شود. این مکان یکی از مهمترین عبادتگاه های امپراتوری اینکاها بوده است. دیواره ها و کف ها با یک ورقه از طلا پوشانده شده و محوطه آن نیز با مجسمه های طلایی رنگ پر شده است. مانند بسیاری دیگر از آثار تاریخی اینکاها، این مکان نیز توسط مخالفین از بین رفته و یک کلیسای مسیحی را در بالای ویرانه های ان ساخته اند. یک زلزله بزرگ در این منطقه باعث آسیب شدید به کلیسا شده است اما دیواره های سنگی اینکاها که از سنگ های بزرگ و سنگین و درهم آمیخته ساخته شده بودند هنوز هم به لطف سنگ تراشی های فوق العاده ان ها باقی مانده است.
لاکتاپاتا | Llactapata
لاکتاپاتا که در ارتفاع ۲۸۴۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است در امتداد مسیر اینکا قرار گرفته است. لاکتاپاتا به معنی شهر بالا کوچوا می باشد. احتمالا از این مکان برای تولید و ذخیره محصول استفاده می شده است. لاکتاپاتا توسط مانکو اینکا یوپانکوی (Manco Inca Yupanqui) زمانی که در حال عقب نشینی از حملات اسپانیایی ها بود به آتش کشیده شد. بخشی به همین دلایل، اسپانیایی ها هرگز نتوانستند مسیر اینکاها و یا هیچ کدام از شهرهای آن ها را کشف نمایند.
ایزلا دل سول | Isla del Sol
ایزلا دل سول که به معنی جزیره خورشید می باشد، جزیره ای سنگی و تپه ای بوده که در قسمت جنوب دریاچه تیتیکاکا واقع شده است. بر اساس مذهب اینکا اینجا اولین سرزمینی بود که پس از از بین رفتن سیلاب ها شروع به عقب نشینی کرده و خورشید مجددا به این جزیره تابیده شده و آسمان روشن شده است. به عنوان محل تولد خدای خورشید اینکاها چندین عبادتگاه در این جزیره ایجاد نمودند. در میان خرابه های باستانی تمدن اینکاها در این منطقه Sacred Rock و یک ساختمان مانند labyrinth وجود داشته که چیکانا (Chicana) نامیده می شود.
ساکسای هوامن | Sacsayhuaman
ساکسای هوامن یک مجتمع شهری با دیوارهای بلند بوده که در بالای شهر کوزکو واقع شده است. شهر امپراتوری کوزکو به شکل یک پوما (یوزپلنگ) طراحی و ساخته شده که حیوانی می باشد که نماد ساسله اینکاها به شمار می رود. شکم پوما میدان اصلی شهر بوده، رودخانه تولومایو (Tullumayo) ستون فقرات آن را تشکیل داده و همچنین تپه ساکسای هوامن سر پوما را نشکیل می دهد. برای این شهر سه دیواره موازی در سطوح مختلف با سنگ آهک ساخته شده اند که دارای اندازه هایی عظیم می باشد. گفته می شود که زیکزاک بودن این دیواره ها نشان دهنده دندان های پوما می باشد. این دیواره ها از خرابه های باستان تمدن اینکاها به گونه ای ساخته شده است که به سختی می توان یک قطعه کاغذ را در میان قطعه سنگ ها فرو برد.
اینکا پیزاک | Inca Pisac
پیزاک یک کلمه از ریشه کوچوا به معنی کبک می باشد. تمدن اینکاها ساختمان های شهرها را به شکل پرندگان و حیوانات ایجاد می کرده اند و بر همین اساس پیزاک را به شکل کبک ساخته است. خرابه های باستانی تمدن اینکاها که در این منطقه باقی مانده است شامل قلعه های نظامی، عبادتگاه های مذهبی و منازل افراد است که در میان دره ای مقدس در کوه ها قرار گرفته است. تصور می شود که پیزاک از ورودی جنوبی به دره مقدس محافظت کرده و مسیری که امپراتوری اینکاها را با جنگل های بارانی متصل می کرده است کنترل می نموده.
چاکوکویرا | Choquequirao
این منطقه در مرز کوزکو (Cuzco) و (Apurimac) واقع شده و در ارتفاع ۳۰۸۵ متری از سطح دریا قرار گرفته است. خرابه های باستانی تمدن اینکاها که در این منطقه واقع شده اند دارای پیکربندی راه پله ای بوده و از ۱۸۰ تراس تشکیل شده اند. چاکوکویرا در سبکی کاملا متفاوت در مقایسه با ماچو پیچو ساخته شده و منطقه ای بسیار بزرگتر را پوشش می دهد. برای رسیدن به این مکان می بایست حتما به صورت پیاده و یا به وسیله اسب به آن سفر نمایید بنابراین بسیار کمتر از ماچوپیچو از ان بازدید می شود. بدون استفاده از امکانات و فقط با پای پیاده، سفر از کاچورا (Cachora) به چاکوکویرا ممکن است تا چهار روز زمان ببرد.
اولانتایتامبو | Ollantaytambo
در طول امپراتوری اینکاها، اولانتایتامبو املاک سلطنتی امپراتوری پاچاکوتی بود که این منطقه را فتح کرده است. این منطقه به عنوان شهر و همچنین برای مراسم تشریفاتی ساخته شده بود. در زمان فتح پرو توسط اسپانیایی ها این شهر به عنوان یک سنگر برای تمدن اینکاها مقاومت کرد. امروزه خرابه های باستانی تمدن اینکاها از اولانتایتامبو به عنوان جاذبه ای توریستی شناخته شده و یکی از رایج ترین نقاط شروع برای پیاده روی معروف به مسیر اینکا است.
ماچو پیچو | Machu Picchu
زیباترین و تاثیرگذارترین خرابه های باستانی تمدن اینکاها در جهان، ماچوپیچو می باشد که در سال ۱۹۱۱ توسط هیروم مورخ هاوایی کشف شد. این ساختار قرن ها در بالای دره اوروبامبا پنهان شده بود. شهر گمشده اینکاها از پایین به صورت نامشخص بوده و به طور کامل برجای مانده است. این شهر به وسیله تراس های مختلف احاطه شده و با چشمه های طبیعی آب تغذیه می شده است. اگرچه که به طور محلی شناخته شده بود اما تا حد زیادی برای جهان خارج ناشناخته بود تا اینکه در سال ۱۹۱۱ کشف گردید. از آن زمان ماچوپیچو تبدیل به یکی از مهمترین جاذبه های توریستی شهر پرو شده است.
آمریکای جنوبی و مرکزی بسیاری از تمدن های تاریخی را در خود جای داده اند. با توجه به اینکه این تمدن ها اغلب دسترسی به سایر تمدن ها در قاره های دیگر نداشتند باعث شده تا نحوه زندگی، ساختارهای شهری و حتی مکان های انتخاب شده برای زندگی در آن ها متفاوت تر از تمدن های بین النهرین و یا رومی ها و … باشد.
منبع: www.touropia.com
