۸ دریاچه خطرناک و مرگبار جهان
دریاچه ها یکی از مقاصد طبیعی جذاب هستند و استراحت در کنار آن ها بسیار لذت بخش است، ولی این امر در مورد همه ی دریاچه ها صدق نمی کند. در واقع بهتر است از برخی از دریاچه ها اصلاً دیدن نکنید. در ادامه با الی گشت همراه باشید تا به معرفی ۸ مورد از دریاچه های خطرناک و مرگبار جهان بپردازیم.
دریاچهJokulhlaup
این دریاچه در ایسلند قرار گرفته و صدها میلیون مترمکعب آب در آن جای گرفته است. شکستن یخ و یا رسوب این یخبندان میتواند ناگهان و در عرض تنها چند دقیقه باعث نابودی این دریاچه و جاری شدن آب آن بشود. در صورتی که چنین اتفاقی بیوفتد، جریان آب با بیش از ۱۵۰۰۰ متر معکب در ثانیه به وجود می‌آیند. این حجم از آب میتواند ۵۰ متر عمق داشته باشد و با سرعت زیادی حرکت کند و آسیب های زیادی را به حیات، زیرساخت ها و املاک مردم وارد کند.
دریاچه جوشان
دریاچه جوشان دومینیکا در پارک ملی Morne Trois Pitons قرار گرفته و یک اثر ملی این کشور است. آب این دریاچه به حدی داغ است که بعضی از قسمت های آن درحال جوشیدن هستند. بنابراین همیشه هم ابری از بخار آب بالای این دریاچه وجود دارد. میانگین درجه آب این دریاچه بین ۸۲ تا ۹۲ درجه سانتی گراد است و بیشترین عمق آن تاکنون ۵۹ متر اندازه گیری شده است. توضیحات بیشتر در مورد این دریاچه و تصاویر آن را در الی گشت مشاهده کنید:
دریاچه نعل اسبی
این دریاچه در کوه‌های آتشفشانی ماموت شهرستان مونو ایالت کالیفرنیا قرار گرفته است. هر ۵۰۰۰ سال، فوران های بزرگی در این منطقه به وقوع می پیوست و از این رو، تا همین ۲۰ سال گذشته که درخت های اطراف دریاچه شروع به خشک کنند، آن را بی خطر می دانستند. بعد از بررسی های انجام شده، محققان فهمیدند که درختان منطقه به خاطر غلظت بالای دی اکسید کربن در واقع خفه شده اند. در سال ۲۰۰۶، سه گردشگری که در نزدیکی این منطقه اقامت کرده بودند هم بر اثر همین موضوع مردند.
دریاچه کاراچی
کاراچی دریاچه ای کوچک در کوه‌های جنوبی اورال روسیه است. از سال ۱۹۵۱، اتحاد جماهیر شوروی از این دریاچه به منظور دفع زباله های رادیواکتیوی خود استفاده می کرده است. این زباله ها از یک مرکز پردازش مجدد زباله های هسته ای که در نزدیکی این دریاچه قرار داشت می آمدند. اینجا در واقع آلوده ترین نقطه ی روی کره ی زمین است و ۴٫۴۴ بکرل رادیواکتیو در کمتر از ۱ مایل مربع از آب این منطقه وجود دارد. رسوب این دریاچه کاملا رادیواکتیوی است و ۳.۴ متر عمق دارد. این حجم از الودگی رادیواکتیوی میتواند یک انسان سالم را در عرض ۱ ساعت بکشد.
دریاچه کیوو
کیوو یکی از بزرگترین دریاچه های آفریقا است که در مرز جمهوری دموکرات کنگو قرار گرفته است. این دریاچه با ۲۷۰ کیلومتر مربع مساحت و داشتن حداکثر عمق ۴۸۰ متر، هجدهمین دریاچه بزرگ دنیا است. بر اثر واکنش آب دریاچه با آتشفشان، ترکیبات شیمیایی گازی در این دریاچه منجر به انفجارهای متان و کربن دی اکسید می شوند. تخمین زده شده که ۶۵ کیلومتر مکعب متان و ۲۵۶ کیلومتر مکعب کربن دی اکسید در این دریاچه ذخیره شده باشد.
دریاچه میشینگان
شاید این دریاچه خطرناک را بتوان مرگبارترین دریاچه دنیا نامید، چراکه هرساله افراد زیادی در این دریاچه میمیرند. در تابستان ها این دریاچه گرم میزبان گردشگران زیادی است که برای شنا و یا ورزش های آبی به اینجا می آیند ولی این مردم از جریان های خطرناک آبی که در زیر این دریاچه در جریان است خبر ندارند. این دریاچه در ماه پاییز خطرناک تر هم میشود، چراکه موج ها و جریان های آب در این ماه قدرت بیشتری میگیرند.
دریاچه مونو
مونو یکی از قدیمی ترین دریاچه ها در آمریکاری شمالی است. این دریاچه ۷۶۰،۰۰۰ سال پیش شکل گرفته است. این دریاچه در اصل یک دریاچه آب شور است و میلیون ها پرنده را جذب خود می‌کند تا از میگوهای آب شور آن تغذیه کنند. متاسفانه در سال ۱۹۴۱ حجم بسیار زیادی از آب خشک شد و طی مدت ۵۰ سال دریاچه تبدیل به دریاچه ای قلیایی، سمی و مرگبار شد که حجم زیادی از کربنات، کلرید و سولفات را در خود جای داده است.
دریاچه مونون
دریاچه مونون در استان قربی کامرون قرار گرفته است. در سال ۱۹۸۴ یک فروان لمینی در این دریاچه انجام شد و مقادیر زیادی از دی اکسید کربن وارد این دریاچه شدند که در نتیجه آن ۳۷ نفر کشته شدند. در میان کشته شدگان سرنشینان ماشینیی بودند از که منطقه رد می‌شد. بعد از خاموش شدن ماشین، سرنشینانی که از آن پیاده شدند مردند، ولی ۲ نفر که روی سقف ماشین نشسته بودند زنده ماندند. دلیل زنده ماندن آنها هم این است که کرب دی اکسید از هوا سنگین تر است و بنابراین در ارتفاع کم قرار میگیرد. این ۲ نفر هم که روی سقف ماشین و در ارتفاع بودند، دسترسی به هوای سالم تر داشتند و زنده ماندند.
