راز ناپدید شدن هواپیمای ۳۷۰ خطوط هواپیمای مالزی
هیچ کس فکر نمی کرد که در ۸ مارس سال ۲۰۱۴، هواپیمای ام.اچ ۳۷۰ خطوط هوایی مالزی، زمانی که فرودگاه را به مقصد فرودگاه پکن ترک می کند، هیچ وقت به مقصد نمی رسد و بد تر از آن که سرنوشت هواپیما تا سالیان سال، جز معماهای حل نشده ی جهان باقی می ماند. با الی گشت همراه باشید تا به اتفاق هم، سرنوشت این هواپیمای ناپدید شده را با هم بررسی کنیم.
مطالب مرتبط: ۱۳ حقیقت عجیب و باورنکردنی از علم نجوم عجیب ترین کارگاه سفالگری دنیا در این شهر است!
هنگامی که تنها کمتر از یک ساعت از بلند شدن هواپیمای فرودگاه کوالالامپور گذشته بود، آخرین تماس این هواپیما با برج مراقبت، برقرار شد. این هواپیما ۲۲۷ سرنشین و ۱۵ خدمه پرواز داشت و هیچ وقت به مقصدش در فرودگاه پکن نرسید. هنگامی که دیگر هیچ ارتباطی از هواپیما برقرار نشد، گمانه زنی های بسیاری از طریق رسانه ها شروع شد. عده ای می گفتند که هواپیما به سرقت رفته است و ناپدید شدن هواپیما کار آدم ربایان است. عده ای دیگر هم این فرضیه را مطرح کرده بودند که با توجه به این که این هواپیما از اقیانوس هند گذر کرده است، حتما دچار سانحه ای همچون، مثلث برمودا شده است.
در این بین افراد و دسته هایی هم بودند که گم شدن هواپیما را به آدم فضایی ها و یوفوها، نسبت می دادند. این که یک هواپیما ناپدید شود، اتفاق معمولی نیست و قبل از پرواز، همه ی اقدامات امنیتی با بالاترین درجه ی سخت گیری، کنترل می شود. به همین خاطر هم قبل از هر چیز، ناپدید شدن این هواپیما، ابعاد بین المللی حساس و زیادی داشت. این گمانه زنی ها و نگرانی ها ادامه داشت تا زمانی که در ۲۴ مارس سال ۲۰۱۴، نخست وزیر مالزی، در رسانه های عمومی اعلام کرد که این هواپیما سقوط کرده است.
وی در بیان این خبر اعلام کرد که بر اساس تصاویر ماهواره ای بررسی شده، هواپیما کوریدورهای مسیر خود در غرب اقیانوس هند، از دست داده است. زمانی که این خبر اعلام شد، هیچ بازمانده و مدرکی که نشان دهد این هواپیما سقوط کرده است، موجود نبود.
در اولین عملیات نجاتی که در آب های غربی اقیانوس هند انجام شد، به گفته ی یکی از افسران ارشد نیروی هوایی نیوزیلند، تنها ۷۰ شی معلق بر روی آب پیدا شد که هیچ کدام ازاین اشیا به هواپیمای مفقود شده ارتباطی نداشتند. تنها درآن میان ۳ وسیله مشکوک به نظر می رسیدند که نسبت به بقیه اشیا پیدا شده ارزش بیشتری برای تحقیق داشتند. یک تور ماهی گیری، در یخدان و یک وسیله ی قهوه ای و نارنجی، که البته مورد آخر به تشخیص هواپیمایی استرالیا، تجهیزات ماهی گیری بوده است.
این مسئله آن قدر مجهول ماند تا این که حتی یکی از مقامات ارتش هواپیمایی مالزی اعلام کرد که شاید هرگز این معما حل نشود. ۷ آوریل ۲۰۱۴، ژنرال انگوس هوستون، فرمانده ی عملیات جستجو این هواپیما در اقیانوس هند اعلام کرد که سیگنال هایی از جعبه ی سیاه این هواپیما دریافت شده است. نخست وزیر استرالیا نیز این خبر را تایید کرد و اعلام کرد که پیدا کردن این هواپیما وارد فاز جدیدی شده است. البته این احتمال هم بر اساس داده های فنی وجود داشت که باطری جعبه سیاه تا به حال خالی شده است. در تاریخ ۳۰ می ۲۰۱۴، مقامات استرالیایی اعلام کردند که این هواپیما با توجه به شواهدی که وجود دارد قطعا در اقیانوس هند، ناپدید نشده است.
در تاریخ ۷ اوت ۲۰۱۵، یک قطعه از بال هواپیما در جزیره رئونیون، در فاصله ی ۶۰۰۰کیلومتری از اقیانوس هند، پیدا شد. در مارس ۲۰۱۶ نیز، در ساحل موزامبیک، قطعه ای دیگر از این هواپیما پیدا شد. پروسه ی جستجوی باقی مانده های این هواپیما آن قدر طولانی شد که مقام های چینی و مالزیایی و استرالیایی با هم توافق کردند که در صورت به دست نیامدن نتایج قابل اتکای موثق، عملیات جستجوی این هواپیما را به حالت تعلیق در آورند.
یکی از گزارش های تیم استرالیایی که در نتیجه ی تحقیق از علت سقوط این هواپیما منتشر شده است، بیان می دارد که که این هواپیما بدون دخالت عوامل انسانی و به علت تمام شدن سوخت هواپیما، سقوط کرده است. در تاریخ ۱۷ ژانویه ی سال ۲۰۱۷، سه مقام مشترک از مقامات چین، مالزی و استرالیا در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک اعلام کردند که با توجه به نتایج حاصل شده، با ناراحتی تصمیم به متوقف کردن عملیات جستجو، گرفته اند و می خواهند آن را به حالت تعلیق دربیاورند.
یکی از احتمالاتی که مقامات در باه ی ناپدید شدن هواپیما مطرح کرده بودند این بود که خلبان هواپیما، قبلا مسیر پرواز از روی اقیانوس هند را به صورت شبیه سازی شده تمرین کرده بوده است و احتمال این مسئله وجود دارد که خلبان پرواز، زاهاری احمد شاه، با توجه به شبیه سازی که مامورین اعزام شده از پلیس اف بی آی، در زیر زمین خانه ی او پیدا کرده بودند، قصد خودکشی داشته است. پلیس اف بی آی، با توجه به بررسی هایی که انجام داد و بازی های پاک شده ی کامپیوتر این خلبان، متوجه شدند که این خلبان با بازسازی تغییر مسیر به سمت اقانوس هند، خواسته است تا از قصد سوخت هواپیمایش تمام شود و سقوط کنند. البته مقامات هیچ وقت به افشای کامل این پرونده، مبادرت نکردند.
با توجه به این که هواپیمای بوئینگ یکی از مطمئن ترین هواپیماهای جهان است، این که نقص فنی از مهندسی هواپیما بوده باشد و همچنین کنترلی که قبل از پرواز بر روی هواپیما صورت گرفته بوده است، قصد و انگیزه ی خلبان هواپیما و تمام شدن سوخت هواپیما و سقطوط آن، منطقی ترین فرضیه و دلیل برای سقوط این هواپیما معرفی شد. شرکت هواپیمایی مالزی نیز در طول عمر خود تنها دو سانحه منجر به مرگ داشته است که یکی از آنها به دلیل هواپیماربایی و دیگری همین حادثه با سرنوشتی نامعلوم برای این هواپیما بوده است.
خرید یک بوئینگ، ۲۵۰ میلیون دلار هزینه دارد. هزینه ای که طی فقط دو سال تحقیق بی نتیجه به وجود آمد، نزدیک بر ۱۳۰ میلیون دلار شده است. مسافران هواپیما، ۱۵۲ نفر چینی، ۵۰ نفر مالزیایی، ۲۰ نفر از کشورهای غربی و اروپایی و نیز ۲ نفر ایرانی، بوده اند.
منبع: thesun.co.uk
