روستای میمند
در جنوب شرقی ایران در گوشه ای از استان کرمان روستایی بینظیر قرار گرفته، روستایی که با توجه به آثار باستانی کشف شده اش هزاران سال قدمت دارد. به هر کجای روستای میمند که نگاه کنید خانه هایی صخره ای می بینید که همچنان افرادی در آن ها زندگی می کنند. وقتی بیشتر به ارزش این روستا پی می برید که بدانید در هیچ کجای دیگری از جهان نمونه این روستای صخره ای و مسکونی را نمی توانید پیدا کنید. با الی گشت همراه باشید تا سفری به این روستای شگفت انگیز داشته باشیم.
مطالب مرتبط: باغ شاهزاده کرمان، باغ تاریخی ایرانی راز کلوت های اسرار آمیز کرمان
برای رسیدن به روستای میمند باید به ۳۸ کیلومتری شمال شرقی شهر بابک در استان کرمان بروید. این روستا که در فهرست آثار ملی و همچنین میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده در بین شهرهای رفسنجان، شهربابک و سیرجان قرار گرفته است. در این روستای باستانی همه خانه ها با کندن کوه ها ساخته شده و معماری خاص روستا به خوبی نشان می دهد که از اولین تمدن های بشری در ایران است. این روستا برای روزگاری است که ایرانی ها کوه را مقدس و نماد پایداری و اراده می دانستند، آن ها با اراده ای راسخ دل کوه ها را شکافتند و خانه هایی را به جای گذاشتند که همچنان بعد از هزاران سال پابرجاست.
درباره این روستای باستانی دو نظریه مختلف وجود دارد: اول اینکه این روستا ۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در زمان مادها ساخت شده در آن زمان مادها هم در غرب ایران خانه های صخره ای مشابهی را می ساختند. در آیین مهرپرستی کوه ها مقدس بودند و این احتمال وجود دارد که سازنندگان این روستا با اعتقادات مذهبی ای که داشتند کوه ها را برای ساخت خانه های خود در نظر گرفته اند. نظریه دوم می گوید این روستا احتمالا برای قرن دوم و سوم میلادی است، در آن زمان اشکانیان در ایران حکومت می کردند و در جنوب کرمان قبایلی کوچ نشین ساکن بودند که محل زندگی خود را دائما تغییر می دادند. آن ها در اواخر دوره اشکانیان و اوایل دوره ساسانیان در نقاطی با آب و هوای مناسب ساکن شدند. اما چیزی که این نظریه را به واقعیت نزدیک می کند محلی به اسم دژ میمند در این روستاست در این دژ بیش از ۱۵۰ اتاق دایره ای سنگی به صورت دخمه ساخته شده که اموات را در آنجا قرار می دادند. در زمان ساسانیان رسم بود که دخمه ها را در جایی دورتر از محل اقامت انسان ها و بر روی کوه ها می ساختند و به همین دلیل باستان شناسان این قبرستان را برای زمان ساسانیان می دانند.
اگر به نقش هایی که بر روی صخره های این روستا کشیده شده با دقت نگاه کنید صحنه های شکار را در آن ها می بینید که نشان دهنده روش زندگی اهالی آن زمان است، با دیدن نقوش این سنگ ها قدمت هزاران ساله روستا برایمان مشخص می شود. همچنین با تحقیقاتی که بر روی سفال های کشف شده از این روستا انجام شده آن ها را برای دوره ساسانی دانسته اند. برای ساختن خانه های این روستا از هیچ مصالحی مثل آجر یا خشت استفاده نشده بلکه همه چیز از کندن صخره ها و کوه ها درست شده است. این روستا ۴۰۶ خانه (کیچه) و ۲۵۶۰ اتاق دارد و اهالی آن آداب و رسومی خاص دارند، جالب است بدانید که آن ها در زبان خود هنوز کلمات پهلوی ساسانی به کار می برند و روابطی کاملا سنتی دارند.
