پمپئی، شهری که سنگ شد

شهری که در تاریخ جا ماند

شهر باستانی پمپئی که یکی از شهرهای روم باستان محسوب می شود، در پی بروز فعالیت آتشفشانی فاجعه آمیز قله وززو در سال ۷۹ میلادی (روز نوزدهم اکتبر)، زیر خروارها خاکستر و گدازه دفن شد. با الی گشت همراه باشید و با این شهر آشنا شوید:

مطالب مرتبط:
گمشده های تاریخ
۸ مقصد ایتالیایی که باید پیش از مرگ دید

امروزه این شهر باستانی به عنوان یکی از آثار باستانی ثبت شده در سازمان یونسکو به عنوان میراث جهانی شناخته شده و یکی از بزرگ ترین و مهم ترین جاذبه های گردشگری کشور ایتالیا محسوب می شود که میلیون ها بازدیدکننده در طول سال از آن دیدن می کنند. این محوطه شامل مناطق وسیعی شده و دیدن آن بسیار هیجان انگیز و فراموش نشدنی است.

خانه های ویلایی متعدد، آب نماها و فواره های زیبا و بزرگ، خیابان ها و پیاده روهای پهن و آثار تاریخی متعدد این منطقه، هر کدام داستان های فراوانی برای بازگو کردن در سینه دارند. تصاویر و مجسمه های آب نماها، نقاشی های فرسک که با آبرنگ روی گچ کشیده شده اند، مجسمه های زیبا و پرتعداد همه و همه نشان دهنده شهری زیبا و سرشار از زندگی است که مردم آن پیرو فلسفه لذت بردن از زندگی بودند. به هر روی این حادثه مصیبت بار رخ داده در سال ۷۹ میلادی سبب شد تا زندگی به یک باره در این شهر متوقف شده و به همان شکل باقی بماند. طبیعتا قدم زدن در شهری که در پس زمینه آن یک قله آتش فشانی به نام وزوو قرار دارد، نشان دهنده وجود خطری همیشگی بود که مردم این شهر، آن را درک نکردند.

یکی از جذاب ترین بخش های این شهر، سفالینه ها و آثار هنری و از همه مهم تر، قالب های گچی که نشان دهنده مجسمه های مردم شهر و حیوانات آن ها در زمانی که برای فرار تلاش می کردند، است. در پی رخ دادن این فوران آتشفشانی، ابتدا گازی سمی در منطقه پخش شد که منجر به کشته شدن تمامی جانداران شهر شده و در مردم و حیواناتی که در حال فرار بودند، در گوشه و کنار خانه ها و خیابان ها افتاده و جان سپردند. در ادامه لایه ای از خاکستر روی همه چیز را پوشانده و سپس مواد مذاب روی خاکستر را فرا گرفت.

پس از فوران دود و خاکستر، مواد مذاب این کوه آتشفشان شروع به فوران کرد . بنا به شدت و گسترش مواد مذاب، به نظر می رسد فوران این مواد نه مایل (برابر با حدودا ۱۴.۵ کیلومتر) به سوی آسمان پرتاب می شده و همانند باران بر سر شهر و مردم آن فرود می آمده است.

امروزه پس از گذشت نزدیک به دو هزار سال از این رویداد، اجساد و مواد آلی بدن انسان ها و حیوانات از بین رفته و باستان شناسان با تزریق گج در حفره هایی که به صورت طبیعی از پیکر این انسان ها و حیوانات قالب گیری کرده است، تصویری دقیق از اندام و چهره آن ها که عموما بر اثر فشار درد ناشی از گازهای سمی و خفگی در حالت مچاله شده و چمباتمه زده هستند، به دست می آورند. تصاویر به دست آمده به این طریق بسیار واقعی بوده و در برخی موارد به خوبی منعکس کننده، درد، رنج و وحشت قربانیان این حادثه طبیعی است. تضاد بین چهره مجسمه های مغرور باقی مانده در شهر و چهره های عجز آلود انسان های کشته شده در این حادثه، بسیار تکان دهنده و تاثیرگذار است. امروزه بسیاری از نقاشی های دیواری شهر پمپئی یا در طول زمان نابود شده اند و یا به موزه ها منتقل شده و در گالری های ویژه نگهداری می شوند. بسیاری از نقوش زیبای شهر و ساختمان های آن به موزه باستان شناسی ناپل منتقل شده و آثار آن در نمایشگاهی ویژه از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد برای عموم مردم به نمایش گذاشته شد.

پیشنهاد می‌دهیم پیش از سفر به این شهر و بازدید از آن، رمان هیجان انگیز «پمپئی» را به قلم رابرت هریس (Robert Harris) بخوانید. این رمان نمایی دقیق و روشن از سبک زندگی مردم روم باستان و چگونگی نابودی شهر پمپئی ارائه میدهد و توضیحات و تصویرپردازی های آن به شما کمک خواهدکرد تا به خوبی بتوانید آثار باقیمانده و خرابه های شهر را تجزیه و تحلیل کنید. (این کتاب به فارسی ترجمه شده است.)

آثار باقی مانده از شهر پمپئی در نزدیکی ناپل قرار داشته و همچنین از سایر جاذبه های گردشگری مشهور ایتالیا مانند سورنتو (Sorrento)، آمالفی (Amalfi) و پوسیتانو (Positano) در نزدیکی ساحل آمالفی و کاپری (Capri) و با یک مسیر کوتاه دریایی به وسیله قایق می توان به آن رسید.