کشف فسیل یونیکورن (تک شاخ) در قزاقستان

کشف فسیل یونیکورن سیبری

دانشمندان در قزاقستان موفق به کشف جمجمه سالم و کاملی از گونه ای حیوان تک شاخ شده اند که به نام «یونیکورن سیبری» شناخته می شود. این گونه از حیوانات تک شاخ هزاران سال است که منقرض شده اند و دیگر هیچ اثری از آن ها وجود ندارد. حالا کشف این جمجمه ابعاد جدیدی از یونیکورن های سیبری را به دانشمندان نشان می دهد و کشفی باارزش و حیاتی به حساب می آید. جالب است بدانید که کشف فسیل یونیکورن نشان می دهد که روزگاری انسان ها و این یونیکورن ها همزمان و در یک دوره روی کره زمین زندگی می کرده اند. در ادامه با الی گشت همراه باشید تا در مورد کشف فسیل یونیکورن سیبری بیشتر بدانیم.

یونیکورن سیبری

مطالب مرتبط:
تصاویری از سردخانه های مخوف سیبری!
گورستان ۴ هزار ساله خوفناکی که اجسادش کاملا سالم مانده اند! + تصاویر
کشف شوکه کننده اسبی از عصر یخبندان که کاملا سالم باقی مانده! + تصویر

وقتی حرف از یونیکورن و تک شاخ می زنیم همه فورا یاد اسب می افتند. اما یونیکورن سیبری با تمام یونیکورن هایی که تا به حال می شناختید فرق دارد. کشف فسیل یونیکورن سیبری نشان می دهد که این تک شاخ ها از نظر گونه و نژاد بیشتر به کرگدن شبیه بوده اند تا اسب. اما این حیوانات بزرگ و عظیم الجثه به دلیل شاخ غول پیکری که روی پیشانی شان داشته اند به نام یونیکورن معروف شده اند. یونیکورن های سیبری قدی حدودا ۲ متر داشته و هم وزن یک کرگدن بالغ و بزرگ بوده اند. علاوه بر این، پوست این یونیکورن ها با لایه ای از پشم و موی بلند پوشانده شده بود که از این نظر، شبیه به ماموت های باستانی بوده اند.

کشف جمجمه تک شاخ باستانی

دانشمندان پس از بررسی فسیل یونیکورن به نتایج جالبی رسیدند. طبق تحقیقان این جمجمه متعلق به یک یونیکورن نر کهنسال بوده است، اما علت مرگ او هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. سابق بر این، تصور می شد که یونیکورن های سیبری حدود ۳۵۰۰۰۰ سال پیش منقرض شده اند و نسلشان از بین رفته است. اما کشف فسیل یونیکورن سیبری ثابت کرده است که این گونه باستانی تا ۲۹۰۰۰ سال پیش هم وجود داشته اند و در مناطقی از سیبری زندگی می کرده اند.

بقای طولانی آن ها در شرایط سخت سیبری هم اکنون در کانون توجه دانشمندان قرار گرفته است و امید است با بررسی فسیل یونیکورن به پاسخ پرسش های متعددشان در این زمینه دست پیدا کنند. آندره شپانسکی، پژوهشگر و دیرین شناس در مورد کشف فسیل یونیکورن معتقد است که، «منطقه جنوب غربی سیبری احتمالا به عنوان پناهگاهی برای حیوانات از جمله یونیکورن به شمار می رفته است. شرایط آب و هوایی این منطقه امکان بقا و زنده ماندن این گونه از کرگدن را فراهم کرده است و آن ها توانسته اند مدت زمانی بسیار بیشتر از سایر هم نوعانشان زنده بمانند.» برخی دیگر از دانشمندان بر این باورند که دلیل زنده ماندن و بقاء یونیکورن سیبری مهاجرت و عوامل آب و هوایی بوده است.

با این حال، کشف فسیل یونیکورن سیبری این حقیقت جالب را برملا کرده است که زمانی که انسان ها روی کره زمین زندگی می کرده اند این یونیکورن های غول پیکر هم جایی در منطقه سیبری زنده بوده اند و وجود داشته اند.

کرگدن سیبری با نام علمی Elasmotherium گونه ای منقرض شده شبیه به کرگدن امروزی است که اواخر دوره پلیوسن (Pliocene) و پلیستوسن (Pleistocene) در سرزمین های اوراسیا زندگی می کرده اند. تاکنون سه گونه از این تک شاخ های باستانی شناسایی شده اند که فسیل یونیکورن سیبری در قزاقستان یکی از این گونه هاست. شناخته شده ترین گونه از این کرگدن ها یونیکورن سیبری است که شاخ بزرگی روی پیشانی اش داشته است و تا حدود ۲۹۰۰۰ سال پیش زندگی می کرده است. کارکرد این شاخ هنوز دقیقا مشخص نشده است و دانشمندان نظرات و فرضیه های مختلفی در مورد آن مطرح کرده اند. جذب جنس مخالف، مبارزه با رقبا، کنار زدن برف از روی علف ها برای پیدا کردن غذا و حتی کندن زمین برای پیدا کردن آب از جمله کارکردهایی است که برای این شاخ بزرگ و غول پیکر در نظر گرفته اند. تا پیش از کشف فسیل یونیکورن در قزاقستان تصور می شد که این گونه از پستاندارن حدود ۳۵۰۰۰۰ سال پیش از بین رفته اند، اما این یونیکورن سیبری نشان داد که حداقل ۲۹۰۰۰ سال پیش هم این حیوانات در سیبری و (شاید) مناطق دیگر اوراسیا زندگی می کرده اند.

منبع: theculturetrip.com