نکات هفتگانه برای کمپینگ مسئولانه و طبیعت دوست

کمپینگ مسئولانه و طبیعت دوست

کمپ زدن مسئولانه در دل طبیعت اصولی دارد که احترام گذاشتن به اکوسیستم های موجود در آن، مهم ترین آن هاست. در واقع در یک کمپینگ طبیعت پسند، این طبیعت نیست که باید با ما همساز شود، بلکه ما هستیم که باید با آن همراه و همسو شویم. هنگامی که به طبیعت دل می سپاریم و قصد اردو زدن در زیبایی های آن را داریم، باید اصول مربوط به این کار را رعایت کنیم. در ادامه این مطلب الی گشت را همراهی کنید تا با نکات هفتگانه کمپینگ مسئولانه آشنا شوید.

مطالب مرتبط:
کمپینگ؛ معنای متفاوتی از سفر (بخش اول)
راهنمای کمپینگ در هوای سرد

یکی از انواع سفرها، که روز به روز در حال بهبود جایگاه خود در میان مردم و به خصوص نسل جوان است، سفرهای طبیعت گردی است. سفرهایی که هم می تواند به طور یک روزه (بدون اقامت شبانه) انجام شود و هم با اقامت شبانه. کمپینگ و چادر زدن در طبیعت دارای اصولی است. در این مطلب از اصول فنی آن چشم پوشی می کنیم و به بیان نکات هفتگانه مربوط به کمپینگ می پردازیم.

۱- رها نکردن زباله ها در طبیعت

هم عقل سلیم و هم تمامی آموزش هایی که از کودکی دیده ایم به ما می گویند که جای زباله ها در زباله دان است نه در بستر رودخانه ها، جنگل ها و کوهستان. در سفرهای طبیعت گردی خود باید زباله هایمان را با خود باز گردانیم و نباید آن ها را در طبیعت جای بگذاریم. رها سازی زباله ها در دل طبیعت به معنی از بین بردن آن و نشانگر رفتار غیر مسئولانه ما انسان ها در قبال این نعمت خدادادی است.

در تعطیلات آخر هفته تعداد زیادی از گردشگران و طبیعت گردان راهی مناطق بکر طبیعی می شوند. تصور کنید که اگر فقط تعداد اندکی از آن ها زباله خود را در طبیعت رها کنند، چه بر سر چشم انداز آن منطقه می آید؟ متاسفانه اکثر مسیرهای طبیعت گردی کشور، به لحاظ امکانات دفع زباله دچار کمبود هستند. از این رو، بهترین کار این است که تمامی زباله هایمان را با خود به شهر برگردانیم، حتی پسماندهای غذایی را.

۲- استفاده از مواد قابل بازیافت

بهره بردن از مواد طبیعت دوست، یکی از بهترین راه های همراه شدن با طبیعت در کمپینگ است. در بسیاری از کشورهای دنیا، بردن مواد پلاستیکی به محل های مخصوص کمپینگ، ممنوع است. بسیاری از تولیدکنندگان محصولات کمپینگ هم، فقط از مواد اولیه دوست دار طبیعت در تولید محصولات خود استفاده می کنند که بهتر است اینگونه وسایل و مواد را تهیه کنیم.

۳- بهره بردن از انرژی خورشیدی

استفاده از ابزار آلاتی که برقشان را از نور خورشید تامین می کنند، یکی از بهترین کارها برای برگزاری یک کمپینگ مسئولانه است. مثلا ابزارهای پخت و پز. البته وقتی پای در طبیعت می گذاریم، بهتر آن است که طوری برنامه ریزی کنیم که نیاز کمتری به برق داشته باشیم و به قول معروف دم و دستگاه کمتری را با خود به طبیعت ببریم. استفاده از انرزی خورشیدی نه تنها باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می شود، بلکه از سرو صدا و آلودگی های ناشی از مولد های گاز سوز یا نفت سوز هم جلوگیری می کند. امروزه با پیشرفت تکنولوژی، تجهیزات زیادی تولید می شوند که مجهز به سیستم تولید برق خورشیدی اند. از کوله پشتی بگیرید تا چراغ قوه.

۴- مکان یابی مناسب

مکانی که برای برپایی چادر انتخاب می کنیم، هم از نظر مناسب بودن فنی آن مکان و هم از نظر همسازی با طبیعت دارای اهمیت است. در این مطلب بیشتر مورد دوم مد نظر است. یک مکان مناسب برای چادر زدن، دست کم باید ۵۰ متر با رودخانه ها، چشمه ها و سایر منابع طبیعی و پهنه های گیاهی فاصله داشته باشد تا مبادا این منابع ارزشمند دچار آلودگی های ناخواسته شوند. هیچ چیز به اندازه مواد شیمیایی به منابع آبی لطمه نمی زند.

۵- عدم استفاده از ظروف یک بار مصرف

کافیست از قاشق و چنگال ها و ظروف مخصوصی که برای کمپینگ تولید می شوند و قیمت زیادی هم ندارند، استفاده کنید. استفاده از ظروف یک بار مصرف نه تنها در دراز مدت هزینه بیشتری را برای شما به ارمغان می آورد، بلکه باعث تولید زباله های بیشتری هم برایتان می شود.

۶- رعیت اصول برپایی آتش

اگر به دنبال یک رفتار مسئولانه اید، در پهنه های سبز و دارای گیاه آتش به پا نکنید. اگر توانایی بردن منقل با خود را دارید، آتشتان را درون آن برپا کنید. اگر نه به وسیله سنگ های موجود در طبیعت و در جایی که گیاهی نروییده است، اقدام به ساخت اجاقی طبیعی کنید. به یاد داشته باشید که هیزم آتشتان را از چوب های شکسته شده و رها تهیه کنید و به هیچ وجه به درختان زنده صدمه نزنید.

بسیاری از آتش سوزی هایی که خبرشان را در اخبار می شنویم، به دلیل خاموش نکردن کامل آتش ایجاد شده اند. پس اطمینان حاصل کنید که آتشتان خاموش شده است، سپس منطقه را ترک کنید. در بسیاری از مکان ها که مستعد آتش سوزی هستند هم، بهتر است آتش روشن نکنیم.

۷- استفاده از آتش زنه های طبیعی

بهترین کار، استفاده از علف های خشک موجود در طبیعت است. می توان با استفاده از علف های خشک یا برگ های سوزنی کاج، ماده لازم برای تهیه آتش را مهیا ساخت. در این صورت احتیاجی نیست سوخت زیادی به همراه داشته باشیم.

فرهنگ سازی در بسیاری از زمینه ها، باید از سنین کودکی آغازشود تا به تربیت نسل هایی مسئولیت پذیر بیانجامد. بنابراین، بسیار به جاست که موارد فوق، توسط مربیان آموزشی در اردوی های مدارس و کلاس های درس آموزش داده شود. مربیان عزیز باید هنگام برنامه ریزی برای سفرهای طبیعت گردی، ابتدا هدف از برگزاری اینگونه سفرها و مفهوم آن را از منظر پایداری و اکوتوریسم برای دانش آموزان خود شرح دهند و سپس آن ها را به رعایت موارد مطرح شده و داشتن رفتاری مسئولانه در قبال طبیعت تشویق کنند.