گورستان قطارهای بولیوی
با شنیدن نام گورستان چه چیزی در ذهنتان ترسیم می شود؟ زمینی با قبرهای سوت و کور؟ تصور دور از ذهنی نیست. اما در گورستانی که می خواهیم از آن برایتان حرف بزنیم جسد آدمها خاک نشده است، اینجا قطارها از این دنیا خداحافظی می کنند. گورستان ساکت و مرموزی که روزگاری صدایی سوت قطارهایش تا آسمان بالا می رفت، حالا به جایی برای آرامش قطارهای کهنه و قدیمی تبدیل شده است. با الی گشت همراه باشید تا با هم سری به این گورستان بزنیم.
مطالب مرتبط: این کوه در بولیوی انسان می خورد! کجا می توانیم مار آناکوندا ببینیم؟
از نظر جغرافیایی این گورستان با ۳ کیلوکتر فاصله از شهر اویونی در بولیوی قرار گرفته است، جایی در جنوب غرب این کشور. خوب است بدانید بولیوی نیز کشوری در آمریکای جنوبی قرار دارد. اویونی یکی از شهرهای صنعت محور این کشور است، شهری که به علت زمین های خشک و کمبود آب در آن کمتر کسی کشاورزی می کند. نکته جالب درباره این شهر همین زمین های خشک و شوره زارهای آن است که برای بسیاری از گردشگران تبدیل به جاذبه توریستی شده است.
اویونی در سال‌های دور یکی از مراکز و گذرگاه های مهم تجاری بولیوی بود، شهری که شهرهای پر اهمیت بولیوی را به هم متصل می کرد. در آن زمان تصمیم بر آن شد تا این شهر به عنوان یک مرکز راه آهن بزرگ شروع به کار کند، اما این تصمیم چندان ماندگار نشد. با ما باشید تا داستان این تصمیم و عملی نشدن آن را برایتان تعریف کنیم.
ساخت و ساز این شبکه بزرگ راه آهن به سال ۱۸۸۸ میلادی بازمی گردد. در آن زمان رئییس جمهور بولیوی از این طرح به خوب استقبال کرد، به اعتقاد او گسترش چنین شبکه ای باعث رونق و پیشرفت منطقه می شد. اما برای این طرح مانع و مزاحمت بزرگی وجود داشت و آن چیزی نبود جز مقاوت قوم بومی به نام «آیمارا»! این قوم با این طرح به شدت مخالف بود و عملی شدن آن را تجاوز به خاک خود می دانست، در طول عمر کوتاه مدت فعالیت این راه آهن قوم آیمارا با درگیرهای مختلف بارها مخالفت خود را با فعالیت این شبکه راه آهن نشان داد.
قطارهایی که در این تصویرها می بینید روزگاری برای صنعت معدن و شرکت های مربوط به آن کار می کردند، آنها مواد معدنی را به سمت بندرگاه های اقیانوس آرام می بردند. در سال ۱۹۴۰ صنعت معدن به دلایل مختلفی سقوط کرد، یکی از دلایل آن تمام شدن زخایر معدن ها بود. بعد از این سقوط این قطارها عملا کارایی نداشتند و در اینجا به حال خود رها شدند.
با گذر زمان و عواملی چون بارندگی ها و طوفان ها این قطارها رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته اند. بدنه آنها زنگ زده است و روی آنها نوشته ها و یادگاری های مختلفی از گردشگران دیده می شود. اما جالب اینجاست، این منطقه که از آن به عنوان گورستان قطارها یاد می شود یکی از جاذبه های دیدنی برای گردشگران خارجی و داخلی بولیوی است. محال است شما به این کشور سفر کنید، سراغ این محل را از کسی بگیرید و او اینجا را نشانسد. اگر روزی تصمیم به دیدن اینجا کردید، دوربینتان را فراموش نکنید، سوژه های عکاسی جالبی از این قطارهای از دنیا رفته خواهید دید.
با استقبال گردشگران از این گورستان به نظر می رسد در آینده ی نزدیک این منطقه به یک موزه تبدیل شود.
چه جااااایه