قسمت پایانی سفرنامه آفریقای جنوبی

در ۳ قسمت قبلی درباره تجربیات شخصی فردی در سفر به کشور زیبای آفریقای جنوبی صحبت کردیم که در غالب سفرنامه ای آن را منتشر کرده بود. در این قسمت، که بخش آخر این سفرنامه هم هست ادامه ی ۳ قسمت قبلی را پیگیری می کنیم و تا پایان سفر، این سفرنامه را دنبال می کنیم. با الی گشت باشید:

مطالب مرتبط:
سفر به جنوبی ترین کشور قاره سیاه – قسمت دوم
سفر به جنوبی ترین کشور قاره سیاه – قسمت سوم

روز بعد ما سوار بر خودرو رهسپار یک ماجراجویی دیگر شدیم. از مردم محلی و کارکنان هتل آدرس چند جای خوب را گرفته و از مسیر خلیج هوت (Hout Bay) به سمت قله چپمن (Chapman’s Peak) عازم شدیم که یکی از زیباترین مسیرهای جاده ای در آفریقای جنوبی محسوب می شود. البته در طول مسیر و قبل از خروج از کیپ تاون در بندرگاه توقف کرده و سیل های خزدار را در حال استراحت، خمیازه و خرناس کشیدن در زیر آفتاب تماشا کردیم. دیدن سیل های خزدار فرصتی نیست که همیشه اتفاق بیفتد و به همین دلیل ما تا حد ممکن به آن ها نزدیک شده و به تماشای این جانوران بامزه پرداختیم. در واقع کارهای آن ها به قدری خنده دار و جالب بود که حدود یک ساعت در این محل توقف کرده و سپس سوار ماشین شده و به سمت جنوب حرکت کردیم.
این مسیر رانندگی بسیار جالب توجه بود چون جاده از بین صخره های پر شمار و زیبا و در کرانه اقیانوس اطلس عبور می کرد و هر بار که در حاشیه جاده قرار می گرفتیم، منظره ای بی نهایت زیبا و جدید در برابر ما ظاهر می شد. در شهر Cape of Good Hope که نخستین توقف گاه ما محسوب می شد از ماشین پیاده شده و کمی پیاده روی کردیم. ما بسیار خوش شانس بودیم چون توانستیم در طول مسیر تعدادی بز کوهی و گورخر ببینیم. در ابتدای مسیر هم با دیدن تعدادی شترمرغ و بزهای کوهی که بسیار زیبا بوده و در فاصله زیادی از ما قرار داشتند، شگفت زده شدیم اما به کمک دوربین های قوی خود توانستیم به راحتی آن ها را تماشا کرده و عکس های خوبی از نخستین برخوردمان با حیات وحش جانوری آفریقا بیاندازیم. این موارد شروع خوبی محسوب می شد و ما امیدوار بودیم در طول مسیر از نزدیک با گورخرها برخورد کنیم که متاسفانه موفق به این کار نشدیم. در ادامه و قبل از بازگشت به محل پارکینگ خودرو، به همراه یک تور به بازدید از کشتی های غرق شده در آب های نزدیک به ساحل رفته و سپس در یک مسیر ۳ کیلومتری از بین راه های پوشیده از علف و تپه های صخره ای پیاده روی کردیم. دقیقا در انتهای مسیر پیاده روی دیدیم که یک حیوان بزرگ در نزدیکی زباله ها در حال تکان خوردن است و وقتی کمی جلوتر رفتیم با یک لاک پشت غول پیکر رو به رو شدیم که پایان خوبی برای پیاده روی ما محسوب می شد. مسیر پیاده روی بسیار زیبا و چشم نواز بوده و به عنوان نخستین بخش آفریقاگردی سفر ما؛ عالی محسوب می شد به همین دلیل ما بی قرار و بی تاب برای گشت و گذارهای بعدی در این کشور بودیم.

در پایان به خودرو بازگشته و در مسیر خود به سمت جنوب ادامه دادیم. در طول راه با هم مشغول گفت وگو درباره موضوعات مختلفی بودیم که ناگهان دوریس فریاد زد: گورخر! من روی ترمز کوبیده و هر دو به سرعت از ماشین پیاده شده و از گورخرهایی که به آرامی در علف ها می چریدند تعداد زیادی عکس انداختیم. این روز شانس با ما بود و من فکر می کنم دیدن این تعداد از حیوانات در یک روز و در این منطقه چندان عادی نباشد. ما سپس به ماشین خود بازگشته و به سمت دماغه کیپ آفریقای جنوبی رانندگی کرده و از مناظر زیبای اطراف و محلی که دو اقیانوس به یکدیگر می رسند، لذت بردیم. این دماغه، جنوبی ترین دماغه آفریقا محسوب نمی شود اما چشم انداز بسیار زیبایی دارد. ما ۵ شب در کیپ تاون توقف کرده و لذت زیادی بردیم. اکنون آماده بودیم تا با شورلت اسپارک کوچکمان به سمت Winelands حرکت کنیم.

خاطرات خواندنی یک گردشگر در سفر به آفریقای جنوبی

کشور آفریقای جنوبی، جایی شگفت انگیز است و قطعا به یاد ماندنی ترین خاطرات هر فردی در سفر به این کشور رقم می خورد. در قسمت اول این نوشته راجع به سفرنامه ای فردی که به این کشور رفته و خاطرات خود را منتشر کرده صحبت کردیک. در این قسمت، به ادامه ی این سفرنامه می پردازیم. با الی گشت همراه باشید:

ما در محله های اطراف کمی چرخ زده و با محیط آشنا شدیم و سپس به یک خیابان اصلی و بلند رفتیم که در آن تعداد زیادی کافه و رستوران قرار داشت. در طول مسیر با تعدادی کلیسای زیبا و بناهای مربوط به دوره ویکتوریا رو به رو شدیم. اولین غذایی که در آفریقای جنوبی خوردیم، ماسالا دوسا (نوعی غذای سبک به شکل پن کیک که از آرد برنج تهیه شده بسیار نازک و در ابعاد یک بشقاب بزرگ است که لوله شده و در بین آن سیب زمینی پخته، ادویه جات و سبزیجات مختلفی قرار داده شده و با نوعی سس مخصوص و بسیار تند خورده می شود) بود که یک غذای هندی محسوب شده و غذای مورد علاقه ما در سفر به هند بود. در واقع این غذا را می توان یک غذای محلی در آفریقای جنوبی محسوب کرد چون در این کشور فرهنگ های مختلف و متنوعی وجود دارد. در اوایل سال ۱۶۰۰ میلادی نخستین گروه از بردگان از هند، اندونزی، مالزی و ماداگاسکار توسط هلندی ها به آفریقای جنوبی وارد شدند. در حدود ۴ قرن این مردم با بریتانیایی ها، هلندی ها، پرتقالی ها و سیاهپوستان بومی ترکیب شده و در این محل سکونت داشتند که گروه جمعیتی موسوم به coloured یا چند نژادی را تشکیل می دهند. به طور کلی ترکیب جمعیتی آفریقای جنوبی شامل ۸۰ درصد سیاهپوست، ۹ درصد سفیدپوست، ۲ درصد آسیایی و ۹ درصد چند نژادی است. این موضوع سبب شده تا در این کشور تنوع فرهنگی بسیار زیادی به وجود آمده و همچنین شاهد ۱۱ زبان رسمی باشیم.
از آن جایی که سفر ما به آفریقای جنوبی با فصل زمستان مقارن بود، روزها کوتاه تر شده و هوا در حدود ساعت ۶ عصر تاریک شده و تا ساعت ۸ شب هیچ چراغی در خیابان ها روشن نمی شد! این شرایط با ترکیه که هوا تا ساعت ۱۰ و نیم شب روشن بوده و خورشید ساعت ۵ صبح طلوع می کرد، بسیار متفاوت بود. البته هوا عالی بوده و حدود ۲۵ درجه بالای صفر بود، در این روز هوا صاف و آفتابی بوده و زمان خوبی برای رفتن به (Table Mountain) محسوب می شد. این قله ۱۰۸۶ متر ارتفاع دارد و ما با یک تله کابین به قله رسیدیم. کف این تله کابین ها قابل چرخش بوده و به این ترتیب می شد، نمایی ۳۶۰ درجه از شهر، کوهستان و محیط اطراف را تماشا کرد. چشم انداز مناطق اطراف از بالای کوه، بسیار فوق العاده بود و ما در بالای این قله کمی پیاده روی و گشت و گذار کرده و نمای شهر را تماشا کردیم.
بعد به محوطه بندرگاه موسوم به waterfront رفتیم و در طول مسیر با گروهی از کودکان برخورد کردیم که لباس های سنتی آفریقایی پوشیده و با طبل آهنگ زده و می رقصیدند. این موضوع بسیار جالب بود، آواز و موسیقی و رقص سنتی آفریقایی… چیزی که می تواند سبب شود تا ساعت ها برای تماشای آن توقف کنم. بعد به یک رستوران رفتیم که سوشی ارائه می کرد و شما با پرداخت ورودیه، هر چقدر که دوست داشتید می توانستید بخورید. نمی توانید تصور کنید که نیک تا چه حد هیجان زده بود!
پس از صرف غذا به پیاده روی خود ادامه داده و به بندرگاه زیبا رسیدیم. چقدر منظره این بندرگاه زیبا بود: کشتی های بزرگی که به اسکله بسته شده بودند، ساختمان های بزرگ و مجلل و رستوران هایی در کنار آب ، مسیر های پیاده روی سنگ فرش شده و خوک های آبی یا سیل های خزداری که در آب شنا می کردند. در این ساعت تنها سرهای آن ها از آب بیرون بود که ظاهر شده و سپس دوباره ناپدید می شدند اما افراد محلی به ما گفتند که در ساعات صبح آن ها به خشکی آمده و می توان از نزدیک این جانوران زیبا را تماشا کرد. به همین دلیل ما تصمیم گرفتیم تا یک بار دیگر و در ساعات صبح به این منطقه بازگردیم.
در ادامه مسیر با یک گروه نمایش سنتی در خیابان رو به رو شدیم که موسیقی می نواخته و از انواع سازها مانند طبل های بامگو، زایلوفون و ماراکاس یا جغجغه های سرخپوستی استفاده می کردند. نمی توانید تصور کنید که این نمایش تا چه حد زیبا و هیجان انگیز بوده و واقعا نمی توان با کلمات آن را توصیف کرد. همه چیز از ادوات موسیقی تا رقص های محلی از نوعی شادی و نشاط درونی حکایت می کرد.