موزه هنرهای زشت
اگر تا حالا به موزه رفته باشید و کمی هم اهل هنر باشید می دانید که کارهای هنری فقط مختص به نقاشی یا طراحی نیست، مجسمه سازی، خلق آثار خلاف واقعیت، هنرهای تجسمی و هنرهای زیبا همگی از زیر شاخه های هنر محسوب می شوند. اما آیا تا حالا «هنرهای بد» به گوشتان خورده بود؟ اگر تا به حال مغازه های عتیقه فروشی را دیده باشید، می بینید که در آنها می توان چیزهای جالبی پیدا کرد، اگر هم یک کلکسیونر باشید که دیگر هیچ جا بهتر از چنین مغازه هایی پیدا نمی کنید. اما موزه هنرهای زشت چیست؟ در این موزه مجموعه ای از چه وسایلی دیده می شود؟ با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: چرا هر کسی باید موزه دورسای پاریس را ببیند؟ چرا موزه آرمیتاژ سن پترزبورگ در دنیا معروف است؟
مایکل فرنک نام مردی است که برای موزه هنرهای بد کار می کند، تنها موزه ای در دنیا که هنر را به بدترین شکل ممکن عرضه می کند و مخاطبان آن تمام مردم دنیا هستند. این موزه دارای ۳ گالری در بروکلین، سامرویل و ویموث جنوبی در آمریکا است که در آنها حدود ۷۰ قطعه از آثار هنری نمایش داده شده است اگر چه تعداد واقعی آثار موزه هنرهای بد حدود ۶۰۰ قطعه است.
اما موزه هنرهای بد دقیقا چیست؟ این موزه که به آن MOBA هم گفته می شود حدود ۲۳ سال قبل در سال ۱۹۹۴، زمانی که خرده فروش عتیقه ای به نام اسکات ویلسون نقاشی ای را در سطل آشغال انداخت، کار خود را شروع کرد. نام این نقاشی دیدنی، لوسی در مزرعه با گل ها (Lucy in the Field with Flowers) بود که در پایین هم می توانید تصویر آن را ببینید.
ویلسون این نقاشی را در آشغالی انداخت و آن را به دوستانش نشان داد و دوستانش هم به او پیشنهاد دادند تا شروع به درست کردن یک کالکشن کند. او شروع به نگهداری و جمع آوری تعدادی دیگر از نقاشی های نه چندان زیبا مانند این کرد و شروع به نمایش آنها در خانه ی دوستش کرد. او این کار را یک سال ادامه داد و وقتی دید که جواب می دهد تصمیم گرفت تا کارش را گسترده تر کند و کالکشنش را به جای دیگری در ددهام در ایالت ماساچوست منتقل کند.
بعد او توانست یک خانه ی دائمی در تئاتر سامرویل پیدا کند و آن را بگیرد. این اتاق درست در کنار سرویس بهداشتی آقایان قرار داشت جایی که صدای آب و بویی که در فضا وجود داشت، می توانست به این کالکشن و موزه ی هنرهای بد واقعیت بیشتری بدهد و ذهن افراد را به نوعی بیشتر تحت تاثیر قرار دهد، ترکیب همه ی این ها با یکدیگر به خلق محیط مناسب برای ایجاد موزه ی هنرهای بد کمک زیادی کرد.
بعدها، دو شعبه ی دیگر از این موزه در بروکلین و ویموث جنوبی در نزدیکی بوستون باز شد.
موزه هنرهای زشت برای تکمیل کلکسیون خود نیاز به اثار هنری ای داشت که بیشتر در حراج های خانگی، مفغازه های وثیقه ای و جاهایی مانند این پیدا می شدند. البته این موزه قوانینی هم دارد مثلا اینکه هیچ کدام از اثار کودکان در آن پذیرفته نمی شود چون خیلی ها فکر می کردند که احتمالا در این موزه با نقاشی های کج و کوله ی کودکان روبرو خواهند شد!
مایکل فرنک در این باره می گوید: چیزی که ما نیاز داریم در واقع هنر محضی است که در آن یک چیزی اشتباه وجود دارد. هر اثری که به این موزه داده می شود و در آن وجود دارد، باید چیزی در خود داشته باشد که شما را استوپ کند و باعث شود که شما این سوال را از خود بپرسید که چه چیزی باعث شده تا هنرمند این راه و روش را انتخاب کند.