شیریگیا، یادگاری از مردم باستان در سریلانکا
بنای تاریخی شیگیریا در سریلانکا
بنای مشهور شیگیریا یکی از ارزشمند ترین ابنیه تاریخی کشور سریلانکا به شمار می رود. این بنا از سوی مردم بومی به عنوان هشتمین عجایب دنیای باستان معرفی شده و شامل یک مجموعه قصر و استحکامات نظامی با معماری ویژه و اهمیت زیاد باستان شناسی است که همه ساله موجب جذب هزاران گردشگر می شود. این بنا را می توان پر طرفدار ترین بنای گردشگری کشور سریلانکا محسوب کرد.
این مجموعه در قلب جزیره و در حد فاصل شهر دامبولا (Dambulla) و هابارانه (Habarane) و روی یک توده صخره ای به ارتفاع ۳۷۰ متر از سطح دریا قرار دارد. این سکوی صخره ای در پی فعل و انفعالات آتشفشانی پدید آمده و به این ترتیب صخره ای از مواد مذاب به ارتفاع ۲۰۰ متر از زمین های جنگلی اطراف در این محل ساخته شد. چشم انداز این مجموعه بسیار زیبا بوده و نشان دهنده هارمونی زیبای شکل گرفته بین طبیعت و سازه های ایجاد شده توسط بشر است. با الی گشت همراه باشید:
مطالب مرتبط: جاذبه های گردشگری سریلانکا سریلانکا جزیره‌ای برای تمام فصول
این مجموعه شامل بقایای مخروبه قصری قدیمی است که توسط شبکه ای از استحکامات، باغ های بزرگ، دریاچه ها، کانال ها، خیابان ها و حوض های زیبا احاطه شده است. این منطقه برای چند هزار سال به عنوان سکونتگاه بشری مورد استفاده قرار گرفته و از قرن سوم پیش از میلاد در این صخره آتشفشانی، یک مکان مقدس ساخته شد. در نیمه دوم قرن ۵ میلادی، شاه کاسیاپا (Kasyapa) حاکم این منطقه تصمیم گرفت تا قصر و محل اقامت خود را در این محل بنا کند.
پس از مرگ وی، شیگیریا مجددا به عنوان یک مکان مذهبی مورد استفاده قرار گرفته و این شرایط تا قرن ۱۴ میلادی که این محل به طور کامل متروکه شد، ادامه داشت. دروازه اصلی مجموعه در سمت شمال این صخره قرار داشته و به شکل یک شیر سنگی بزرگ، طراحی شده است. که پاهای آن هنوز سالم باقی مانده و بخش های فوقانی آن تخریب شده اند. در حقیقت دلیل نامیده شدن این مجموعه به عنوان شیگیریا نیز به دلیل وجود این شیر سنگی در آن است که برگرفته از اصطلاح محلی شیهاگری (Sihagri) به معنی شیر سنگی است. دیواره غربی مجموعه تقریبا با جنگل هم مرز بوده و در دوران حکومت کاسیاپا ساخته شده است. در این دیوار ۱۸ نقاشی فرسک (آبرنگ رو گچ) هنوز باقی مانده است. به نظر می رسد این تصاویر متعلق به همسران کاسیاپا بوده یا به نوعی نشان دهنده مراسم خاص آئینی است. این نقوش دارای ارزش هنری و تاریخی بسیار زیادی هستند. یکی از دیگر شاخصه های اصلی این مجموعه، دیواره های صیقلی آن است. این دیواره ها در زمان های گذشته به اندازه ای صیقل خورده بودند که مانند آینه عمل کرده و پادشاه می توانست تصویر خود را در آن تماشا کند. متاسفانه این دیواره ها در طول زمان آسیب های زیادی دیده و بازدیدکنندگان روی آن نقاشی های زیادی کشیده و یادگاری نوشته اند. مطالعات این یادگاری ها نشان می دهد که برخی از آن ها در حدود هزار سال پیش نوشته شده اند و این موضوع اثبات می کند که شیگیریا از حدود هزار سال پیش به عنوان یک جاذبه گردشگری مطرح بوده است. البته امروزه لمس و آسیب رساندن به این دیواره ها جرم محسوب شده و مجازات در پی دارد.
این بنای تاریخی و آثار باقی مانده در آن را به خوبی نشان دهنده سطح بالای توانائی هنری و قدرت معماری سازندگان باستانی آن بوده و ارزش بسیار زیاد مجموعه را نشان می دهد. بدون شک ایجاد یک مجموعه معماری بی نظیر و هنر در بالای صخره ای به ارتفاع ۲۰۰ متر، نیازمند سطح بالائی از فناوری و توانمندی است. باغ های ایجاد شده در این مجموعه به عنوان یکی از قدیمی ترین مجموعه باغ های جهان شناخته شده و در آن انواع باغ های آبی، باغ های داخل غار، باغ های ساخته شده روی تخته سنگ ها و باغ های بالکنی احداث شده بود.
این باغ ها در جبهه غربی صخره قرار داشته و یک سیستم آبیاری که از کانال ها؛ قفل ها، دریاچه ها و سدها و پل های متعددی ساخته شده بود، تشکیل شده اند که توسط یک پمپ آب زیرسطحی، آب مورد نیاز آن ها تامین می شد. در طول فصل باران؛ تمامی کانال ها و ذخایر آب این مجموعه پر از آب شده و در طی ماه های خشک، این آب در جوی ها و حوض های این قصر به چرخش در می آمدند. حوض ها و فواره های مجموعه نیز در قرن ۵ میلادی ساخته شده و احتمالا یکی از قدیمی ترین نمونه های موجود در جهان باشند. این مجموعه و استحکامات نظامی آن؛ یکی از بهترین نمونه های معماری شهری محسوب شده و در سال ۱۹۸۲ در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو به ثبت رسیده اند. این مجموعه از نظر هنری، باغ ها و سیستم گردش آب؛ معماری و نقشه شهری یکی از بهترین آثار باقی مانده در سراسر جهان محسوب می شود.
