لمس بی واسطه طبیعت با گردشگری دوچرخه سواری

امروزه استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله نقلیه ارزان قیمت یکی پر طرفدارترین اشکال گردشگری ماجراجویی و جایگزین می باشد. گروه زیادی از کارشناسان بر این باورند که سال های سال پس از جنگ جهانی اول عصر طلایی دوچرخه است. این وسیله در شهرهای مسطح جهان کاربرد بسیاری داشته و حتی تورهای گردشگری ویژه ای با دوچرخه ترتیب داده شده است. گردشگری با دوچرخه به نوعی از علایق ویژه محسوب می شود.

«سایکلو توریسم» از لحاظ لغوی از دو کلمه سایکل به معنای دوچرخه و توریسم یا همان گردشگری تشکیل یافته و همان طور که از اسمش پیداست در واقع نوعی از گردشگری است، با این تفاوت که وسیله نقلیه آن دوچرخه است. یکی از مزایای گردشگری با دوچرخه تفاوت در دیدن و لمس بدون فاصله طبیعت است که در سایر انواع گردشگری کمتر یافت می شود.

به طور معمول در سفرهای مختلف این وسیله نقلیه است که انسان را جا به جا می کند اما در این نوع گردشگری انسان خود در جا به جایی خود نقش ایفا می کند. در سفرهای طولانی معمولاً میزان بار و تجهیزات دوچرخه سوار بسیار بیش از میزان معمول در سفرهای کوتاه است. تجهیزاتی مانند چادر و خوراکی چند روزه،  پوشاک مناسب فصل و شب خوابی و تجهیزاتی از این دست که همواره باید همراه گردشگر با دوچرخه باشد. بدین سبب وجود قطعات و امکاناتی برای حمل بار ضروری است. دوچرخه سوار به طور کامل در تماس با محیط قرار دارد، بیشتر اوقات تنهاست و این حالت فرصت مکاشفه را به وی می دهد. البته سفر با دوچرخه در مسیرهای طولانی نیازمند آمادگی جسمانی بوده و کار هرکسی نیست، و نکات ضروری دوچرخه سواری باید رعایت شود. این نوع گردشگران کسانی هستند که پیاده یا به وسیله دوچرخه طی طریق نموده و در مهمان خانه ها، هتل ها و خانه های مشخصی اقامت گزیده، با افراد محلی دیدار کرده و در مورد فرهنگ و محیط زیست آنها مطالبی می آموزند. در کشورهای آسیای جنوب شرقی، گردشگران به واسطه دوچرخه یا سه چرخه های خوش ظاهر به سراغ جاذبه های گردشگری رفته، تأثیرات مخرب آلودگی بر پیکر این آثار با ارزش را به حداقل می رسانند. در شهر آمستردام سه چرخه هایی زیبا و شیک گردشگران را با دریافت مبلغی پول به گردش در بخش های گوناگون شهر می برند.