میراث شومی که می توانست نسل انسان را منقرض کند

جزیره گروینارد اسکاتلند

در شمال غربی ارتفاعات اسکاتلند در نزدیکی روستای گیرلوچ جزیره ای بیضی شکل به نام جزیره گروینارد اسکاتلند جود دارد که اگر به آن سفر کنید احساس می کنید که به چه جای ساکت و پر آرامشی پا گذاشته اید در حالی که داستان در سال ۱۹۴۰ طور دیگری بود، این جا جزیره ای است که در آن میراثی سیاه نهفته است و داستانی سیاه را در پس خود دارد، داستانی که نزدیک بود تا نسل بشر را منقرض کند. جایی که به جزیره ی نفرین شده مشهور است… با الی گشت همراه باشید:

مطالب مرتبط:
۵ مورد از جاذبه های تاریخی اسکاتلند
سیاه خانه های اسکاتلند! + تصویر

در طول جنگ جهانی دوم، گروهی از دانشمندان به جزیره گروینارد اسکاتلند آمدند تا مرگ بر اثر سیاه زخم را اثبات کنند و این موضوع را بررسی کنند که آیا ممکن است از باکتری فعال آن در سلاح ها استفاده کرد یا نه. سیاه زخم در واقع یکی از شناخته شده ترین جنگ های بیولوژیکی و بی هیچ اغراقی تنها موردی است که به شدت از آن واهمه وجود دارد. تنفس هاگ های سیاه زخم به سرعت علائمی مثل تب، سرفه، درد سینه و تنگی نفس را در سیستم بدن فرد ایجاد می کند که اگر فورا اقدام به درمان نشود، ظرف مدت ۴۸ ساعت می تواند به مرگ فرد بینجامد.

فرو بردن هاگ این بیماری به سرعت باعث به وجود آمدن مشکلات گوارشی، خونریزی های داخلی، دردهای عضلانی و پس دادن غذای خورده شده در فرد می شود اما هیچ چیز به اندازه ی تنفس آن مرگبار نیست که در ۸۰ درصد مواقع حتی علیرغم کمک های پزشکی باعث مرگ طرف می شود. قبل از این که بدانید ربط این موضوع دقیقا با این جزیره چیست باید اطلاعاتی در این مورد بدانید.

اولین بار در جنگ جهانی اول بود که شورشیان شمالی از سیاه زخم در سلاح استفاده کردند و آن را علیه نیروهای روسیه در فنلاند به کار بردند البته هیچ وقت تاثیر آن مشخص نشد و معلوم نشد تعداد افرادی که کشته شدند واقعا به این دلیل جان خود را از دست دادند یا دلیل دیگری داشت. اولین آزمایش انسانی این سلاح توسط نیروهای ژاپنی واحد ۷۳۱ در دهه ی ۱۹۳۰ بود که هزاران زندانی جنگی بعد از اینکه به این ویروس آلوده شدند جان خود را از دست دادند.

در سال های اول جنگ جهانی دوم هم متحدان شروع به بررسی و تحقیق درباره ی سیاه زخم کردند. دانشمندان بریتانیایی می دانستند که باکتری سیاه زخم به شدت قابلیت انعطاف پذیری دارد و حتی در سخت ترین شرایط هم می تواند زنده بماند و چندین دهه و حتی چندین قرن زنده بماند! بنابراین این دانشمندان که می خواستند تحقیقاتشان را روی باکتری سیاه زخم انجام دهند مجبور شدند تا جزیره ای دور افتاده را برای آن انتخاب کنند، جزیره ای که در آن کسی زندگی نکند و بتواند به طور کامل قرنطینه شود و در این میان، جزیره گروینارد اسکاتلند انتخاب خیلی خوبی برای این هدف بود.

در سال ۱۹۴۲ حدود ۸۰ گوسفند به جزیره گروینارد اسکاتلند آورده شد و بمبی که حاوی هاگ های سایه زخم بود و با آن ها پر شده بود در نزدیکی محلی که این گوسفندها نگهداری می شد، انداخته شد. نژاد سیاه زخمی که برای این کار انتخاب شده بود، در واقع بدخیم ترین نوع آن بود که به آن « Vollum 14578» هم گفته می شد و در واقع این نام، از روی نام باکتری شناسی کانادایی یعنی R. L. Vollum گرفته شده بود که اولین بار آن را از روی گاوی در آکسفورد انگلستان برداشت. در همان اولین روزهایی که این آزمایش روی گوسفندها انجام شد، همه ی آن ها مثل مگس افتادند!

دانشمندان بریتانیایی به این نتیجه رسیدند که گسترش هاگ های سیاه زخم در شهرهای آلمانی نه تنها باعث محو کردن جمعیت زیادی از انسان ها می شود، بلکه باعث می شود تا آن شهرها تا چندین دهه غیر قابل سکونت شود. همین موضوع تبدیل به یکی از ماموریت های آن ها شد تا این هاگ ها را بر بالای زمین های آلمان ها بیندازند، آن ها این هاگ های را به شکل کیک های بزرگی از تخم کتان درآورده بودند تا گاوها و احشامی که در این زمین ها بودند آن ها را بخورند و بعد این ویروس از اطریق این احشام به مردم منتقل شود و از این طریق، میلیون ها شهروند آلمانی کشته شود. علاوه بر این، از این طریق سیاه زخم اکثر دام ها را هم تلف می کرد و همین باعث می شد تا مردم با قحطی غذا مواجه شوند…. حدود ۵ میلیون کیک آماده شد تا در زمین های کشور آلمان انداخته شود و بعضی از این کیک ها حتی روی گوسفند هایی که برای آزمایش به جزیره گروینارد اسکاتلند برده شده بود هم آزمایش شد. البته آن ها این کیک ها را آماده کرده بودند و می خواستند فقط در صورتی آن را امتحان کنند که نیروهای آلمانی، اولین جنگ بیولوژیکی را شروع کنند که خوشبختانه نکردند. در پایان این جنگ تصمیم گرفتند تا تمام این کیک های سمی را نابود کنند و به همین دلیل همه ی کیک ها سوزانده شدند.

در همین حال، از آن جا که تمام آزمایش ها روی این باکتری در گروینارد انجام شده بودند، این باکتری ها نابود نشدند و باعث شدند تا جزیره گروینارد اسکاتلند تا ۵۰ سال بعد یعنی تا سال ۱۹۸۶ غیر قابل سکونت شود تا اینکه در این سال، یک شرکت انگلیسی وارد کار شد تا این جزیره را از شر الودگی های این باکتری خلاص کند.

آن ها برای این کار، چیزی حدود ۲۸۰ تن فرمالدیئد را در همه جا اسپری کردند و برای این که ببینند که آیا این عمل آن ها موفقیت آمیز بوده یا نه و توانسته اند این باکتری ها را کاملا از بین ببرند، باز هم گوسفندها وارد صحنه شدند! آن ها گروهی از گوسفندها را به جزیره آورده و در آن را انداختند، هیچ نشانه ای از بیماری در این گوسفندان دیده نشد.

در آخر بعد از اینکه خاک تماما با فرمالدئید پوشانده شد، این جزیره کاملا برای بازدید مناسب و بی خطر معرفی شد و افراد توانستند به این جزیره ی تاریخی بروند و از آن دیدن کنند. به عنوان اولین قدم، خود وزیر وارد جزیره شد و تمام علامت های اخطار را از جا درآورد که در پایین می توانید تصویر تاریخی آن را ببینید…