حیوانات در این دریاچه تبدیل به مجسمه می‌شوند
دریاچه ناترون در تانزانیا
دریاچه ناترون یک دریاچه نمکی و قلیایی است که در استان آروشا و در شمال تانزانیا واقع شده است. این دریاچه نزدیک به مرز کنیا و در کافت گریگوری قرار دارد که شاخه کافت شرق آفریقا است. عمق آب آن معمولاً حدود ۳ متر است و طول و عرض آن بسته با سطح آب تغییر می‌کند. ولی حداکثر این دریاچه ۵۷ کیلومتر طول و ۲۲ کیلومتر عرض دارد.
مطالب مرتبط: تصاویری دیدنی از حیات وحش در تانزانیا خطر بازدید از این دریاچه ها بیشتر از لذتش است
آب های این دریاچه یکی از غیرقابل سکونت ترین نقاط روی کره زمین هستند. اگرچه اکثرا استقرارهای بشر در طول تاریخ در کنار آب ها و دریاچه ها شکل گرفته است، اما با مرور تاریخچه این دریاچه مشخص می شود که هیچ انسانی قصد زندگی در این منطقه را نداشته است. دلیل قرمزی آب این دریاچه موجودات زنده و جلبک های علاقمند به نمک‌ای هستند که در آب این دریاچه زندگی می‌کنند. میزان تبخیر آب دریاچه به‌خاطر دمای بالای آن زیاد است و به همین علت غلظت نمک در آن بالا است.
اگرچه دریاچه ناترون غیرقابل سکونت است و دمای آب آن تا حدود ۴۰ درجه سانتی گراد و به شدت قلیایی است، ولی گونه‌ای از فلامینگوها که در خطر انقراض هم هستند از اطراف این دریاچه تغذیه می کنند. ناگفته نماند که درجه قلیایی بودن آب این دریاچه می تواند تا ۱۲ درجه برسد.
آتشفشان ال دینو (Ol Doinyo) در نزدیکی این دریاچه واقع شده است. این آتشفشان متفاوت با سایر آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کند. خاکستر تیره رنگ این آتشفشان مانند آب از آن خارج می شود و در طی زمان خاکستر این آشتفشان وارد آب دریاچه شده است. دلیل تغییرات pH دریاچه ناترون همین فعالیت های آتشفشانی و ورود آن به آب دریاچه است. مواد موجود در آب این دریاچه همان موادی هستند که مصریان باستان برای مومیایی کردن اجساد خود استفاده می کرده‌اند.
همانطور که گفته شد امکان زیست در کنار دریاچه ناترون بسیار کم است و بسیاری از پرندگان و حیوانات هم به خاطر قلیایی بودن شدید و درجه حرارت آب می میرند. ولی با این حال، غلظت بالای نمک آب این دریاچه و همچنین خاکسترهای موجود و کربنات سدیم باعث می‌شوند بدن این حیوانات به راحتی تجزیه نشود و شبیه به مجسمه های مومیایی شده بشوند. یک عکاس خوش ذوق بنام یک برنت (Nick Brandt) بعضی از حیوانات مرده این دریاچه را برای سوژه عکاسی خود انتخاب کرده است. او این حیوانات رو مجددا روی شاخه های درختان گذاشته که گویی در همان حال مردند و سریعاً خشک و مجسمه شدند.
