رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان کدامند؟
گذر از مسیرهایی که شاید هیچ موجود زنده ای تا به حال نتوانسته باشد از آن ها عبور کند. دل جنگل ها و صخره های مغرور را می شکافد و حضورش را با صوت بلندی اعلام می کند. ریل ها راه اصلی این وسیله غول آسا هستند و تمام تلاش شان این است که راه سفر منحرف نشود تا همگی سالم و خوشحال به مقصد برسند. اما بحث امروز قطار نیست بلکه لانه هایی است که بعد از سفری بلند مدت، قطارها در آن ها استراحت می کنند و نام شان را گذاشته ایم ایستگاه قطار. بعضی از این ایستگاه ها به طور عجیبی زیبا هستند و امروز می خواهیم به این موضوع بپردازیم که رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان کدامند
ایستگاه مرکزی آتوچا در مادرید، جنگلی در میانه راه
مطالب مرتبط: رویای صادقه ریل و قطار معرفی قطار ۴ ستاره پرستو بن ریل، اقتصادی ترین قطار اهواز آشنایی با قطار ۴ ستاره سیمرغ برای راحتی زائرین مشهد
رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان می توان به ایستگاه مرکزی آتوچا در مادرید اشاره کرد. یکی از خارق العاده ترین قسمت های این ایستگاه، زمانی که از قطار پیاده می شوید، جنگلی است که در میان ایستگاه و در تالار آن قرار گرفته است. این ایستگاه قطار در پرادو در مرکز شهر مادرید قرار گرفته است. برنامه قطارهای ایستگاه آتوچا به بارسلونا و جنوب اسپانیا است و البته بسیاری از ایستگاه های قطار در اسپانیا نیز از این ایستگاه سرچشمه می گیرند. ایستگاه آتوچا بزرگ ترین ایستگاه قطار در کشور اسپانیا است که در زبان اسپانیای به «مادرید پوئترا دِ آتوچا» معروف است. نام این ایستگاه الهام گرفته از نام یکی از اشراف زادگان باسیلی، بانویی به نام آتوچا است که از چهره محبوبی در تاریخ اسپانیا برخوردار است. وسعت جنگلی که در ایستگاه آتوچا قرار دارد به ۴ هزار متر مربع می رسد. این ایستگاه در سال ۱۸۵۱ میلادی بازگشایی شد و درست در زمانی ۴۷ خط ریل ۴۷ کیلومتری آن از مادرید تا آرانجِئوز کشیده شد که اسپانیا نیاز به انتقال محموله های اساسی و همچنین سربازهایش داشت. این بنای ۳۰۰ ساله، قبل از تبدیل شدنش به ایستگاه قطار به کاخ کارلوس امپرادور شهرت داشت. جالب است بدانید که ایستگاه آتوچا از چنان پتانسیلی برخوردار است که امروز، ایستگاهی مختص به مترو مادرید را هم در خود جا داده است.
ایستگاه چاتراپاتی شیواجی در بمبئی
یکی از میراث پرشکوه ثبت شده در یونسکو است. ایستگاه چاتراپاتی شیواجی در بمبئی هند قرار گرفته است. این ایستگاه در سال ۱۸۸۱ میلادی با سبک گوتیک-ویکوریَن ساخته شد؛ به همین خاطر به این ایستگاه، ایستگاه ویکتوریا نیز می گویند. بسیاری از سلطنت دوستان انگلستان این ایستگاه را هفتمین طلای برجا مانده از میراث ملکه ویکتوریا نیز می دانند. علاوه بر این که یونسکو این ایستگاه را میراث تاریخی نامیده است، روزانه بیش از ۳ میلیون مسافر از طریق چاتراپاتی شیواجی در حال رفت و آمد هستند و این نکته، کارآمدی این ایستگاه را بعد از گذشت ۲۰۰ سال نشان می دهد. این ایستگاه بزرگ ترین ایستگاه قطار در هند به حساب می آید که علاوه بر خطوط طولانی شهر به شهر هند، قسمتی هم مربوط به حمل و نقل داخل بمبئی را از آن خود کرده است
ایستگاه یِنگفرایوخ در سوئیس، ایستگاهی بر بام اروپا
این ایستگاه در میان کوه های آلپ و بر بام اروپا سوار شده است. سازمان یونسکو از این ایستگاه به عنوان میراث طبیعی بشر یاد کرده است. ساخت ایستگاه ینگفرایوخ در سال ۱۸۹۳ شروع شد به مدت ۱۶ سال طول کشید. جالب است بدانید که در تمام مدت ۱۶ سال، آدم های بسیاری برای ساخت این ایستگاه چه از سرما و چه به خاطر سقوط از کوه کشته شدند تا این ایستگاه بالاخره توانست به بهره برداری برسد. این اتفاقات و سختی ها را در مسیر ساخت این ایستگاه زمانی می توانید متوجه شوید که در فصل زمستان، گذرتان به این ایستگاه بیافتد و طعم دمای منفی ۲۰ درجه آن را بچشید.
ایستگاه سائو بنتو در پرتقال، تابلوی نقاشی
در بخش تاریخی شهر پرتوُ در کشور پرتقال ایستگاه سائو بنتو قرار دارد. این ایستگاه قطار ۱۱۶ سال عمر دارد و می توان گفت اولین ایستگاه قطاری است که مسافرانش را به محض ورود، وادار به تماشای در و دیوار خود می کند. دیوارهای این ایستگاه قطار، از جایی که شروع می شوند تا به آخرین نقطه اتصالی شان به سقف، مملو از کاشی های آبی رنگی هستند که نقاشی هایی از جنگ ها و سلحشوری های این کشور را به تصویر می کشند. این کاشی کاری ها جلوه خاصی به این ایستگاه بخشیده اند و هر کدام از این کاشی کاری ها، هر کدام به تنهایی، یکی از روایات تاریخی این کشور را به تصویر می کشند.
ایستگاه قدیمی کوالالامپور، مناره های سفید
ایستگاه قدیمی کوالالامپور از معماری های مشهور یک معمار انگلیسی است. ساختمان سفید که با سازه های شبیه گلدسته اش بیش تر آدم را یاد مناره های مسجد می اندازد. شاید این هوشمندی باعث جذابیت و فلسفه وجودی این ایستگاه قطار شده باشد و آن را جز رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان نشان کرده باشد. گذر ریل از زیر پل ایستگاه قدیمی قطار و مناره های اداری آن بیش تر برای مسلمانان یادآور گذرا بودن عمر این دنیا است. البته جوی هم که بنا زیبای این ایستگاه ایجاد می کند، حس خوش آمدگویی را هم در ذهن مسافران کوالالامپور زنده می کند. این ایستگاه یکی از قدیمی ترین ایستگاه های قطار در شرق آسیا است.
ایستگاه شهر لیِژه در بلژیک
در سومین شهر بزرگ بلژیک، ایستگاه قطاری هست که روزانه ۱۵ هزار مسافر در آن جا به جا می شوند از جنوبی ترین نقطه بلژیک به شمالی ترین آن سفر می کنند. گرچه این ایستگاه قطار در سال ۱۸۳۸ به بهره برداری رسیده اما با تغییراتی که در آن داده شده و ساختار به روزی که برای راحتی مسافران در آن تعبیه شده آن را به یکی از بروز ترین ایستگاه های قطار جهان تبدیل کرده است. شکل سقف این ایستگاه به صورت کلاهی آفتاب گیر است که به دست بزرگ ترین معماران معاصر اروپا طراحی و ساخته شده است. دیدن تصاویر این ایستگاه و رویارویی با آن در همان نگاه اول، این حقیقت را که این ایستگاه ۳۰۰ ساله است را از ذهن هر مسافری دور می کند.
ایستگاه دِ کامینو دِ فردریکو دِ موکابیکو
شاید عجیب باشد که این ایستگاه در شهر موپوتو در کشور موزابیک عنوان یکی از رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان را به خودش اختصاص بدهد. ایستگاهی که نیروی های پرتقالی آن را در روزهای آغازین قرن بیستم ساخته اند که مهم ترین کارکرد آن برقراری ارتباط میان ۶ بندر اصلی موزامبیک است. البته ناگفته نماند که مسیری که قطارها از این ایستگاه راهی آن می شوند نمونه بارز طبیعت این منطقه است و شاید همین واقعیت باعث معروف شدن این ایستگاه شده باشد.
