شهر باستانی سمیرانا
سمیرانا یکی از محبوب ترین شهرها و استان های تابستانی است که قدمتش به دوران باستان برمی گردد. می خواهیم نگاهی به تاریخ سمیرانا و بازمانده آن یعنی ازمیر در عصر مدرن بیندازیم، الی گشت را همراهی کنید.
تاریخچه اسمیرنا
مطالب مرتبط: نگاهی به جاذبه های شهر تاریخی ازمیر نکات ضروری که قبل از سفر به ازمیر باید بدانید
طبق سایت حفاری یشیلوا هیوک واقع در بورنووا، این منطقه متشکل از ازمیر امروزی است که در هزاره سوم قبل از میلاد به اقامتگاه تبدیل شد و گرچه در دوران باستان شکل گرفته اما دارای موقعیت شهری قدرتمند متعلق به اتحادیه یونان بوده است. سمیرانا همیشه افتخارش این است که هومر یکی از ساکنانش بوده اما از دریای مجارو استفاده کرده که به کشتی های تجاری یونانی اجازه دریانوردی در مرکز لیدیا (پادشاهی در آسیای صغیر) را می داد که این موضوع سمیرانا را به مسیر تجاری نسبتا مهمی بین آناتولی و دریای اژه تبدیل نموده و موجب شکوفایی آن از قرن هفتم قبل از میلاد شد.
زمانی که قسطنطنیه به مرکز حکومت تبدیل شد، سمیرانا نفوذ خود را با کاهش تجارت از دست داد. در دوره عثمانی، این منطقه به بخشی از امپراتوری تبدیل شد زمانی که سرزمین متعلق به سلسله آیدین سابق به عثمانی تبدیل شد. تا اواخر قرن نوزدهم، جمعیت سمیرانا عمدتا یونانی بودند، و به عنوان مرکز مهم مالی و فرهنگی برای جامعه عمل می کرد. همین طور، یونان تا ۱۹۱۹ اسمیرنا را به اشغال خود درآورد تا زمانیکه ارتش مصطفی کمال آتاتورک ترکیه در ۱۹۹۲ وارد این شهر شد و به جنگ یونان-ترکیه خاتمه داد. در این زمان بود که آتش عمدی (مشهور به آتش بزرگ سمیرانا) در یونان و بخش های ارمنی سمیرانا شعله ور شد که در مورد عامل اصلی این حادثه اختلاف وجود دارد. پس از این رویدادها، جمعیت سمیرانا به طور چشمگیری تغییر کرد زیرا ساکنان به سرزمین های بومی خود گریختند و هرگز بازنگشتند. سال ها بعد در ۲۸ مارچ ۱۹۳۰، قانون خدمات پستی ترکیه نام شناخته شده بین المللی این شهر را به ازمیر تغییر داد.
محل تجمع باستانی سمیرانا
یکی از بازمانده های مهم شهر باستانی سمیرانا محل تجمع آن، یعنی مرکز زندگی هنری، اجتماعی، قضایی و سیاسی این منطقه است. بازمانده های باستانی شامل پنج بخش هستند از جمله دروازه باسیلیکا استوئا و بازار. این محل تجمع که در زمین لرزه تخریب شد در سال ۱۷۸ پس از میلاد طبق دستور امپراتوری مارکوس آرولیوس بازسازی شد و امروزه به عنوان یکی از بزرگ ترین و محل های تجمع ایونیا که به بهترین نحو از آن محافظت شده باقی مانده است. این محل تا دوره بیزانس مورد استفاده بود و ساخت قبرستان عثمانیان در این محل آن را در برابر هجوم پیشرفت های مدرن محافظت نمود.
