شانگهای مملو است از ساختمان‌های بلند؛ اما این شهر مانند نیویورک یا رم به ساختمان‌های خود نمی‌بالد.
در عوض، لذاتی که می‌توان از شانگهای برد، در سطح خیابان وجود دارند؛ یعنی همان جایی که زندگی روزانه افراد جامعه جریان دارد. ممکن است یک خانم مسن با لباس سنتی چینی را ببینید که در کنار درب خانه خودش سرگرم خرد کردن سبزی است و در همان لحظه، یک خانم جوان و زیبا از او گذر می‌کند و به یک گالری هنری در آن حوالی می‌رود. می‌بینید که زندگی در شانگهای بسیار گونا‌گون است! پس آستین‌ها را بالا بزنید، آماده شوید و به گردش بپردازید!
مطالب مرتبط: شانگهای و دیدنی های این شهر مدرن آشنایی با ۵ جاذبه ناشناخته شانگهای
قطار ماگلو (Maglev) شانگهای
قطار مغناطیسی که از فرودگاه بین المللی به سمت شهر حرکت می‌کند، سمبل شانگهای است. سرعت این قطار به ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت نیز می‌رسد و این سفر کمتر از هشت دقیقه به طول می‌انجامد. شاید شگفت زده شوید، اما این احساس سردرگمی، نشانگر سرعت پیشرفت شانگهای است. البته در حال حاضر خطوط ماگلو به همه مناطق شانگهای دسترسی ندارند و این خطوط عمدتا برای اثرگذاری بر بازدیدکنندگان تدارک دیده شده نه استفاده افراد محلی. بنابراین بهترین جایی که می‌توانید از این سواری لذت ببرید، همان مسیر از فرودگاه به مرکز شهر است. قیمت بلیت‌های یک نفره نیز، ۵۰ یوآن است.
پارک فوکسینگ (Fuxing Park)
برخلاف بسیاری از شهرهای چین که به‌نظر می‌رسد فراموش شده باشند، شانگهای برای پیاده روی ساخته شده است. پیاده روی‌تان را در پارک فوکسینگ واقع در بخش فرانسوی آن شروع کنید و زیر سایه‌های درخت و ویلاهای به آن پیاده روی بپردازید. در این پارک، زنان سالمند با لباس‌های سنتی و مردان سالخورده با لباس‌های به سبک مائو را خواهید دید که قفس پرنده‌شان را با خود به پارک آورده‌اند تا پرنده نفسی تازه کند. در حوالی جاده زیانگشان ۷ (۷ Xiangshan)، منطقه مسکونی پدر و بنیانگذار چین، سان یات-سن (Sun Yat-sen) را خواهید دید. این خانه شامل اثاثیه قدیمی و کتاب‌های زیاد است و شما را به یاد روزهای اولیه و خوش شانگهای می‌اندازد. پس از آن، باز هم به قدم زدن ادامه بدهید و از خانه‌های زیبا و بزرگ که اکنون تبدیل به چندین منزل خانوادگی شده‌اند، گذر کنید. سپس بخار مربوط به محل‌های مخصوص لباسشویی را خواهید دید و بدین گونه است که حال و هوای شانگهای امروزی را در خیابان‌های آن کشف خواهید کرد.
موزه شانگهای
با توجه به تاریخ ۵۰۰۰ ساله شانگهای که تعریف زیادی هم از آن شده، موزه‌های چین هم به ترسیم این تاریخ می‌پردازند. البته نورپردازی در این موزه چندان جالب نیست و اسامی که به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند اغلب اطلاعات نادرستی منتقل می‌کنند. در واقع، برخی از ظریف‌ترین آثار هنری چین توسط ملی‌گرایانی که در سال ۱۹۴۹ چین را به مقصد تایوان ترک کردند، خلق شدند. اما باعث تأسف است که گنجینه زیبای این کشور با وضع نامناسبی در معرض نمایش گذاشته شده است. این موزه در میدان خلق (People’s Square) واقع شده است. بهتر است تصمیم نداشته باشید به یکباره تمام آن را تماشا کنید. پیشنهاد من این است: یک بخش را انتخاب کنید؛ خواه بخش خوشنویسی یا یشم، یا سرامیک. بعد به عمق آن بروید. من شخصا عاشق بخش برنز هستم و در واقع شکل موزه خودش هم به نوعی یادآور عصر برنز باستانی است.
جاده دونگتای (Dongtai Road)
در جاده دونگتای و در نزدیکی تقاطع جاده زیزانگ (Xizang) یک فروشگاه عتیقه فروشی وجود دارد که یک شیشه شیر مربوط به دهه ۲۰ میلادی را در معرض نمایش قرار داده است. من زمانی سعی کردم آن را از زوجی که صاحب فروشگاه هستند، بخرم. شوهر خندید؛ خانم هم به من گفت که تا به حال چندین موزه دار پیشنهادهای گزافی برای این شیشه داشته‌اند؛ ولی آنها قصد فروش ندارند. در جاده دونگتای، گنجینه‌های فراوانی یافت می‌شوند و البته برخی از آنها همچون این شیشه شیر، فروشی نیستند. اما خیلی از دیگر اشیا، فروشی هستند؛ از جمله لوازم مربوط به دکوراسیون و یادگارهایی از انقلاب فرهنگی چین. کمی بالاتر از این خیابان هم، کتابفروشی مورد علاقه من واقع شده است. حتی مجموعه دارانی که قوری‌های کوچک فلزی جمع آوری می‌کنند هم شانس آورده‌اند؛ چون یک فروشگاه وجود دارد که تماما به اشیای اسرارآمیز و اسطوره‌ای اختصاص داده شده است. درست در قسمت شرقی جاده دونگتای، یک بازار «گیاه و حیوان» وجود دارد که در آن می‌توانید یک جیرجیرک برای شرط بندی و قهرمانی انتخاب کنید! چطور است؟!
باند (The Bund)
بله، این پیاده رو در کنار رودخانه، یک مرکز گردشگری و خاص برای کشاورزان چینی است که کت و شلوار پلی استری می‌پوشند و به اینجا می‌آیند تا از آخرین مد شانگهای مطلع شوند! اما بخشی از لذت پیاده روی در این بخش، این است که خواهید دید چینی‌ها یکدیگر را برانداز می‌کنند! سپس در ایوان کافه M در قسمت باند، با یک نوشیدنی از این حال و هوا خارج شوید. کافه M در یکی از ساختمان‌های دهه ۲۰ میلادی واقع شده که در امتداد رودخانه است. منظور از M، میشل گارنو (Michelle Garnaut) است. او یک رستوران دار اتریشی است که در بهار بر روی جشنواره اسطوره‌ای بین المللی خودش نظارت دارد و پیش‌تر نیز میزبان افراد زیادی بوده است؛ از جمله جان بانویل (John Banville) و امی تان (Amy Tan).
جیشی (Jishi)
غذای واقعی شانگهای، با آنچه که در خانه و در بسته بندی کاغذی تحویل می‌گیرید، تفاوت بسیار زیادی دارد. بهترین مکان برای امتحان کردن غذاهای محلی، جیشی است. این مکان خیلی کوچک و همیشه هم پر از جمعیت است. منوی انگلیسی این رستوران بسیار بلند و بالاست و نسبتا غیرقابل درک است! اما حتی اگر قصد دارید تنهایی شام را صرف کنید، حداقل اینها را سفارش بدهید: ترشی ترب با سس سویا یا جیانگ لوبو (jiang luobo)، پوست توفو با قارچ یا فوژو (fuzhu)، خیار با سرکه پیر یا پای هوانگوا (pai huanggua)، خوراک گوشت دنده شیرین و شور یا تانگوجو پایگو (tangcu paigu) و توفوی خشک شده و خرد شده همراه با wild greens یا به زبان چینی مالانتو (malantou). اینها پیش خوراک بودند و حالا نوبت به غذای اصلی می‌رسد: گوشت خوک سرخ شده همراه با بامبو یا هونگشائو رو هـ ژوسون (hongshao rou he zhusun)، ماهی همراه با پیازچه یا کونگبائو یوتو (congbao yutou) و همبرگر یونانی (Yunnan) در روغن تفت داده شده همراه با سبزی شانگهای که مزه‌ای شبیه به مارچوبه و لوبیای سبز دارد و لوهائو هوتویی (luhao huotui) نام دارد. اگر فصل خرچنگ باشد، حتماً خرچنگ هم با رشته فرنگی (که زیفن فنپی (xiefen fenpi) نام دارد)، هم سفارش بدهید.
یک نکته دیگر: یادتان هست که قبلاً یک ماهی هم سفارش دادید؟ این در واقع یک کله بزرگ ماهی کپور است! اگر به شما نمی‌گفتم، هرگز متوجه نمی‌شدید! اما اگر این ماهی را سفارش ندهید، مطمئن باشید که خوشمزه ترین ماهی زندگی‌تان را از دست داده‌اید!