شگفتی های عجیب دنیا (بخش سوم)

 غارها و معابد، گورستانی مرموز، طوفانی با صاعقه های دائمی و یک سازمان غول پیکر، اطلس آبسکیورا قصد دارد تا ما را با عجیب ترین دیدنی های دنیا آشنا کند.

در اینجا موارد برتر را با هم مرور می کنیم. پس با الی گشت همراه باشید

مطالب مرتبط:
۵ مورد از عجیب ترین نقاط گردشگری در دنیا
با ۶ مورد از عجیب ترین موزه های جهان آشنا شوید

 کارگاه نجاری کین کووی، آکرا، غنا

معلمی غنایی در یک قلم خودکار دفن شد، خواننده ای در یک میکروفون به آرامگاه ابدی خود پیوست و یک کارگر در چکش کار خود جاودانه شد. این «تابوت های فانتزی»، که  شبیه به اقلامی که معرف شغل، علاقه، یا الهام پذیری فرد فوت شده هستند، در نجاری کین کووی تولید می شوند. این کارگاه در دهه ۱۹۵۰ توسط سث کین کووی، یکی از اعضای گروه سنتی «گآ» در سواحل غنا، ایجاد شد. «گآ»ها معتقدند که وقتی فردی می میرد، به زندگی دیگری منتقل می شود و به تاثیرگذاری روی زندگی بازماندگان خود، ادامه می دهد. بنابراین اعضای خانواده سعی می کنند تا در مراسم تدفین، فرد فوت شده را با نمایش علاقه مندی ها و زحمات او در زندگی، گرامی بدارند.

 پارونلا پارک، کوئینزلند، استرالیا

از همان دوران کودکی، خوزه پارونلا رویای ساختن قلعه ای با سبک مور داشت. در سال ۱۹۱۳، این ماجراجوی ۲۶ ساله روستای خود در کاتالونیا را رها کرده و به جنگل های شمالی استرالیا نقل مکان می کند. در آنجا، با ثروتی که از راه کشت نیشکر به دست می آورد، می تواند به رویای خود ادامه دهد. در سال ۱۹۲۹، پارونلا قطعه ای از زمین های جنگلی در کوئینزلند را خریداری کرده و شروع به ساخت قلعه رویایی اش با دستان خود و از موادی نظیر شن، گل، قطعات واگن های از کار افتاده، سنگ هایی از رودخانه مجاور و الوارهایی از خانه های متروک می کند. تا سال ۱۹۳۵، به این سازه استخر، کافه، سینما و اتاق رقص و نیز باغ ویلایی و زمین بازی تنیس با راه پله ای عظیم افزوده می شود که برای بازدید عموم باز بود. بعد از مرگ پارونلا در سال ۱۹۴۸، این ساختمان سال های سال به فراموشی سپرده شد، اما تلاش هایی برای بازسازی آن در دست انجام است. گیاهان بزرگ استوایی روی پله ها و اطراف ساختمان هایی که پارونلا با دست های خود ساخت رشده کرده اند، گویی که مسکن طبیعی آن ها همین جاست.

سازه استالکپایپ بزرگ، لوری، ویرجینیا، ایالات متحده

در اعماق غارهای آهکی لوری، آلت موسیقی عجیبی وجود دارد که توسط هنرمندی به نام للند دبلیو اسپرینکل ایجاد شده است. با کنسولی دارای چهار کیبورد، شبیه به یک آلت موسیقی استاندارد در کلیساست؛ تنها یک تفاوت اصلی در این جا وجود دارد: لوله ای دیده نمی شود. به جای آن، «لوله» ها استالاکتیتی و ابزار موسیقی لیتوفون است-وسیله ای که موسیقی را از طریق بر هم زدن سنگ هایی با نوای مختلف، به وجود می آورد. اسپرینکل، که مهندس ریاضیات و الکترونیک در پنتاگون است، بعد از گردش در این غار در سال ۱۹۵۴، ایده «اورگان استالاکپایپ» به ذهنش رسید. او سه سال تمام را به دنبال استالاکتیت هایی گشت که بتوانند صدای نت هایی که او می خواست را بازتولید کنند، و نزدیک به پنج مایل طناب لاستیکی را برای بهم وصل کردن این استالاکتیت ها مصرف کرد. در موقع رونمایی از این ابزار موسیقی، شخص اسپرینکل کیبوردها را برای سرگرمی بینندگان نواخت. طی سه روز ابتدایی این مراسم، بازدیدکنندگان از غاز می توانستند نواهای تنظیم شده خودکار از این ابزار بزرگ موسیقی کلاسیک مانند «مونلایت سوناتا» را بشنوند.

  طوفان صاعقه دائمی، کاتاتومبو، ونزوئلا

در بخشی از آسمان که روی مسیر رودخانه کاتاتومبو به سمت دریاچه ماراکایبو قرار دارد، اتفاقات عجیبی می افتد. برای ۲۶۰ شب در سال، و هر بار به مدت ۱۰ ساعت، آسمان این قسمت با صاعقه هایی که بعضا تعداد آن به ۲۸۰ مورد در ساعت می رسد، رگبار می شود. این رویداد که به «رلامپاگو دل کاتاتومبو» (صاعقه های کاتاتومبو) مشهور است، از زمانی که حافظه بشر ساکن آن منطقه به یاد می آورد، وجود داشته است. این صاعقه ها که از فاصله ۲۵ مایلی قابل تشخیص هستند، به قدری واضح و مشخص هستند که از آن ها برای هدایت کشتی ها استفاده می شود و کشتیرانان به آن فانوس ماراکایبو می گویند. تحقیقات علمی اخیر نشان می دهد که این حجم از رعد و برق به علت جریان هوایی است که رطوبت را از روی دریای کارائیب به سمت دریاچه هدایت می کند. محققان هواشناسی هم اکنون از کاتاتومبو به عنوان محلی برای آزمون سیستم های پیش بینی صاعقه ها و هواشناسی استفاده می کنند.