قالیچه ی پرنده
به جدیت می توان گفت که داستان قالیچه ی پرنده در بین قصه های تعریف شده در کودکی همه ی ما بوده است و حداقل هر پدر و مادری از گذشته های دور و حتی تا به الان برای فرزندانشان این داستان را برای یک بار هم که شده، گفته اند و شب فرزندانشان را با رویای این که روزی سفر بر روی یک قالیچه ی پرنده هم امکان پذیر است، به رویای رسیدن به فردا به انتها رسانده اند. با وجود هواپیما، که شاید به نوعی تحقق سواری بر روی پرنده ای آهنین از طرف برادران رایت و افراد هم سو و هم هدف با آنان در دوره های بعدتر و قبل تر بود، به وقوع پیوست اما اگر بگویند فرش و قالی که در خانه ی شما و زیر پای شماست، دارای پتانسیلی بالقوه برای پرواز است و رویای کودکی شما می تواند محقق شود، چه فکر می کنید؟ بیایید در ادامه با ما در الی گشت باشید تا به اتفاق یکدیگر بخوانیم و ببینیم که اصلا داستان افسانه ی قالیچه ی پرنده واقعی است و این که سفر با قالیچه ی پرنده به وقوع بپیوندد، واقعیت دارد یا خیر؟
مطالب مرتبط: کشف نان ۱۴ هزار ساله! + تصویر با عبور این کامیون از رویتان، آخ هم نمی گویید! پیدا شدن مومیای ۵۳۰۰ ساله ای که نسل همه ی اروپایی ها به او بر می گردد!
به صورت کلی افسانه ی قالیچه ی پرنده می گوید که قالیچه ای است که قدرت پرواز را به کسی می دهد که بر روی آن سوار است. قالیچه ی پرنده یا قالیچه ی جادویی در واقع در نظر اکثریت، افسانه ای در مورد قالیچه ای بسیار متفاوت است که از آن می شد برای حمل و نقل و پرواز استفاده نمود و به سرعتی هر چه تمام تر، به مقصد رسید.
خیلی از افسانه شناسان و مورخان بر این نظر بودند که داستان قالیچه ی پرنده، برگرفته از خواهش فطرت انسان برای داشتن وسیله ای است که هم حس پرواز کردن را به او بدهد و هم او را به سرعت به مقصد برساند.
در ادامه ایده ی این رویا، از افسانه های محلی به کتاب معروف داستان های هزار و یک شب رسید و به این ترتیب قالیچه ی پرنده وارد ادبیات داستانی شد و حتی به مورد توجه فرهنگ های بیگانه از ادبیات فارسی و مشرق زمین قرار گرفت.
حال با این که هنوز وجود این قالیچه های جادویی در سایه ای از ابهام است، باید این را به شما بگوییم که مدارک مستندی است که می گوید قالیچه های پرنده متعلق به ایران بوده اند و تعدادشان یکی و یا دو تا نبوده بلکه چندین نوع از آن وجود داشته و برای مردم موردی عجیب نبوده است.
داستان از این قرار است که هنری بک که یک کاشف فرانسوی است، شواهدی مستند از وجود قالیچه های پرنده در ایران یافته است.
می گویند که هنری بک در سرداب های زیرزمینی قلعه ی الموت که در نزدیکی دریای خزر قرار گرفته است، طومارها و نامه هایی یافته است که در بررسی آن ها این نتیجه به دست آمده است که قالیچه ی پرنده در ایران واقعا وجود داشته است. جالب است بدانید که این طومارها به طرز شگفت آوری در آن شرایط سالم مانده اند و قابلیت استناد نیز دارند.
بررسی ها نشان می دهد که این طومارها توسط یک محقق در قرن ۱۳ میلادی نوشته شده است. متون یافت شده در این طومارها را پروفسور جی. دی. سپتیموس که یکی از زبان شناسان مشهور جهان است، از زبان فارسی به انگلیسی ترجمه کرد که در نهایت ترجمه ی این دست نوشته ها باعث جنجال های بسیار زیادی در جهان شد.
پس از انتشار ترجمه ی این طومارها، کنفرانسی با حضور کارشناسان برجسته ی بین المللی در مدرسه ی مطالعات شرقی و آفریقایی لندن برگزار گردند که عکس العمل های موافق و مخالف بسیاری در طی آن به وجود آمد. برای تعیین قدمت اصلی و دقیق این دست نوشته ها، آن ها را به انیستیتوی لئوناردو داوینچی و با استفاده از روش رادیو کربن مورد تعیین قرار گرفت.
از اطلاعاتی که از این طومار منتشر شده است، این گونه بر می آید که فرمانروایان آن زمان این قالیچه را و دانش ساخت و البته سازندگان آن را سرکوب کردند و به دقت آثار و ردپای مربوط به آن را پاک کردند. البته مجددا باز بر اساس این نوشته ها، این قالیچه ها در انحصار برخی از افراد خاص که به صورت کاملا مشخصی از افراد عادی جدا بوده اند، باقته و فروخته می شدند اما به دلایلی نا معلوم از آن زمان به بعد دیگر اثری از آن ها نبوده است.
البته اشارات دیگری به این قالیچه های پرنده نیز شده بوده است به طور مثال، در ۲ متن باستانی دیگر به این قالیچه ها اشاره شده بود. یکی از این کتاب ها، مجموعه ای از ضرب المثل ها است که توسط وزیر نبوکدنزر پادشاه بابلی جمع آوری شده است و منبع دیگر، مجموعه ای از گفتگوهای باستانی است که توسط شخصی به نام ژوزفوس به رشته ی تحریر در آمده است.
بر اساس نوشته های پیدا شده، قالیچه ی پرنده ای که می توانستند چند متر بر فراز زمین شناور باشند و حرکت نمایند، برای اولین بار توسط کیمیاگران و صنعت گرانی که در دربار ملکه ی صبا خدمت می کردند، ساخته شوند. ملکه بعدها به خاطر ناراحتیش، این کیمیاگران و صنعت گران را اخراج می کند و آن ها هم از ناحیه ی بین النهرین سر در آوردند وبیشترشان در نزدیکی شهر بغداد ساکن شدند و کسب و کار خود را ادامه دادند.
از قسمت های قابل خواندن متن پیدا شده می توان به این دست یافت که قالیچه ی پرنده هم مانند قالیچه های معمولی روی دار بافته می شده اند و تفاوت آن ها با قالیچه های معمولی در مرحله رنگرزی بوده است. می گویند که این کیمیاگران کوهی را پیدا کرده بودند که وقتی تحت درجه حرارت خاصی قرار می گرفت، خاصیت ضد مغناطیسی پیدا می کرده است و این با توجه به مغناطیسی بودن کره ی زمین، قالیچه هایی که به روغن این گل آغشته می شد می توانستند از سطح زمین فاصله بگیرند.
این فاصله ی به وجود آمده با توجه به غلظت و میزان گل به کار رفته، از یک متر تا چند ده متر می رسید. محورهای مغناطیسی مانند ریل های هوایی عمل می کردند و قالیچه می توانست در امتداد این محورها پیش رود. براساس یادداشت ها، کتابخانه ی اسکندریه تعداد زیادی از این قالیچه های پرنده را در اختیار داشته است و آن را برای گردش میان قفسه های مملو از پاپیروس کتابخانه، در اختیار مراجعه کنندگان به کتابخانه می گذاشته است.
این کتابخانه که در یک زیگورات قرار داشته است، بیش از ۴۰ هزار طومار خطی در اختیار داشته است که توسط ۳۰۰ نسل از کاتبان نگاشته شده بود. سقف این کتابخانه آن قدر بلند بوده است که بسیاری از مراجعه کنندگان ترجیح می داده اند به حالت شناور در هوا و روی قالیچه های پرنده مطالعه کنند.
